zondag 30 oktober 2011

Dit is het begin ...

Ja, ik denk dat dit het begin is van iets moois.

Het pakje met de zachte garens van The Icelandic Knitter werd sneller dan de Noorderwind uit IJsland naar Holland geblazen. Met een lieve groet van Hélène Magnússon die nadat ik mijn bestelling had geplaatst meteen al een aardig mailtje stuurde. Nu zijn dit nog bolletjes - mooi van kleur en heerlijk van textuur - maar wacht maar tot je het resultaat van dit klein maar fijn breiavontuur ziet!
Zo'n wol uit het Noorden helpt natuurlijk bij mijn her-inburgering: van de stilte van een eiland naar het lawaai van de stad, van pure zeelucht naar dikke uitlaatgassen, van dolce far niente naar haast & werk. Kennelijk is mijn hoofd nog een beetje in de war. Gisteren wilde ik bij mijn moeder tijdens het kletsen gezellig wat verder borduren aan mijn Mermaid Sampler. Bleek ik iets essentieels vergeten te zijn. Kan je zien wat er ontbreekt?
Juist: de lap zelf. Niet zo handig ;)
En dan nu ook nog eens de verwarrende uurwisseling. Is het nu later of is het nu vroeger? Heb ik alle klokken al gelijk gezet - en vooral: hoe doet je dat ook al weer (bij elke digitale klok is het weer anders).
Maar waar is de handleiding voor het gelijkzetten van mijn inwendige klok?????

vrijdag 28 oktober 2011

La terre est bleue comme une orange

Déborah Chock - La Terre est Bleue comme une Orange
Illustratie: Deborah Chock

La terre est bleue comme une orange 
Jamais une erreur les mots ne mentent pas 
Paul Eluard 

Elena en haar MaMa & PaPa waren ook een weekje op ons Geheim Eiland. Elena is nu anderhalf en leert de wereld en de woorden kennen. 'Appel' is iets mooi rond & lekkers en ook nog eens een mooi & lekker woord. In onze tuin stond een boom vol oranje appeltjes. Wat een zaligheid. En 's avonds hing er een grote, lichtgevende appel aan de onwaarschijnlijk heldere hemel. Die kreeg gauw een nieuwe naam die elke avond met groot enthousiasme werd geroepen: 'maan!'.
Ook de grote mensen genoten van de appeltje van oranje. Het liefst had ik potten sinaasappelmarmelade mee genomen naar huis. Maar da's niet zo handig als je met het vliegmasjien reist. Om toch iets te kunnen meenemen, maakte ik geconfijte sinaasappelschillen.

Geconfijte Sinaasappelschillen
Het belangrijkste bij de bereiding is de scherpe smaak van de schillen kwijt te raken. De duur van het koken hangt daarom af van de aard van de sinaasappelen.

Nodig
  • onbespoten sinaasappelen uit de biowinkel
  • suiker
  • water
Bereiding
    1) Sinaasappelschil eerst in 8 stukken snijden en het meeste wit verwijderen. De stukken vervolgens in smallere stukken  snijden en zoveel mogelijk van de rest van het wit verwijderen. Het is niet erg als er nog wat wit overblijft.
    2) Sinaasappelschillen 15 minuten koken en in een vergiet/zeef laten uitlekken. Ik las ergens het advies om de gekookte schillen na het koken 24 u in te vriezen. De tweede keer dat ik de geconfijte sinaasappelschillen maakte, heb ik dat inderdaad gedaan en was tevreden over het resultaat.
    3) Een kop suiker en een halve kop water aan de kook brengen. Na zo'n 5 minuten de sinaasappelschillen toevoegen en deze zachtjes laten koken totdat ze transparant worden (ca. 30 minuten of meer). Sinaasappelschillen uitscheppen en even laten afkoelen.
    4) Suiker in een bord gieten en er de sinaasappelschillen in kleine hoeveelheden doorhalen.
    5) Sinaasappelschillen uitspreiden en aan de lucht laten drogen. In het Zuiden duurde dat een paar uren, in het Noorden kan dat wel wat langer duren.
    Eventueel kan je de geconfijte sinaasappelschillen aan een kant in gesmolten chocolade dippen.

    Wij kunnen tijdens de winterse feestdagen - Sinterklaas deelde vroeger toch sinaasappelen uit? - het Zuiden weer even proeven.
    En Elena? Na een week vertrok ze weer van het Geheime Eiland met een glanzende appel, pardon maan, aan de hemel en veel nieuwe woorden en indrukken in haar hoofdje.

    maandag 24 oktober 2011

    Het eiland van nimfen en zeemeerminnen

     De vissers op ons Geheim Eiland kijken niet op van nimfen die opduiken uit de golven
    of van een aangespoelde zeemeermin die zich - verrukt over de versierde Piaggio Ape - door haar moeder in allerlei verleidelijke poses laat fotograferen.
    Was zij het die haar halssnoer achteloos in de branding liet rondslingeren?
    Ik veronderstel dat zeeschuim de kralen van een zeemeerminnenhalssnoer verbindt. Maar bij ons mensenkinderen lukt dat niet. Ik wil ook zo'n zeeglas-lavasteen-halssnoer, de 'kralen' heb ik al verzameld. Nu nog gaatjes boren. Iemand ervaring met een dremel?
    Eén zeemeermin is met mij mee naar huis gereisd.
     Zij vleide zich terwijl ik in de zon zat te borduren aanvallig op mijn lap alsof ze wist dat het de 'mermaid sampler' van Birds of a Feather was.
    Maar hoe komt ze nu de Hollandse winter door?

    zondag 23 oktober 2011

    Het eiland waar de zon scherpe schaduwen schildert

    IMG_8278
    En dan zijn we weer terug thuis. Blij met de Hollandse herfstzon - maar alweer verlangend naar de zuiderse zon die 's middags scherpe schaduwen schildert. Drie weken waren we op ons Geheim Eiland waar de hemel en de de zee elkaar nu eens liefelijk omarmen
    IMG_8540
    en dan weer met een tromba marina gevaarlijk zoenen.
    IMG_8308
    Waar de mensen wikken maar de weergoden beschikken.
    IMG_8359
    Een eiland van overvloed
    IMG_8205
    in een land waar de mensen nog karakteristieke koppen hebben
    IMG_8219
    IMG_8221
    IMG_8239
    IMG_8675
    voertuigen niet zomaar transportmiddelen zijn
    IMG_8211
    IMG_8258
    en zelfs afval en graffiti poëtisch kunnen zijn ...
    IMG_8651
    IMG_8185
    Je begrijpt het: mijn lijf is weer thuis maar met mijn hoofd verblijf ik nog in zuiderser streken ...