Van bebreide boomstammen tot een Melkwoud

Het begon met bebreide boomstammen, werd vervolgd door een levensboom en eindigde met een schitterend Melkwoud.
Huh?
Ben ik onduidelijk?
OK, hieronder het relaas van een bomige vrijdag in de havenstad A.Het begon ermee dat ik in de straat van mijn moeder uit mijn auto stapte en vrolijk werd onthaald door warm verpakte boomstammen. Het werk van bedaagde breidametjes en/of jonge guerilla artists uit mededogen met de bomen in de al te koude meimaand? En wat denk je, krijgen ze tijdens de hete hondsdagen fleurige bikinitjes?
Mijn moeder had de breibomen niet opgemerkt. Ze was dan ook heel druk aan de slag in haar Grote Huis waar ooit zoveel jonge stemmen weerklonken. Vanuit haar rolstoel bestuurt ze haar (over)(groot)moederlijke wereldrijk. Zo is het welhaast een dagtaak cadeautjes te maken of op te diepen uit-de-oude-doos voor kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen in vele landen en werelddelen. Elena bijvoorbeeld, slaapt rozig onder een door haar overgrootmoeder geborduurd lakentje. En nu werkt mijn moeder tegen de sterren op aan een merklap voor de bruiloft van J & A aan de andere kant van de oceaan.Dat betekent niet alleen veel borduren maar ook veel nadenken en plannen. De meeste symbolen hebben al een plaatsje gekregen, nu nog even puzzelen waar toch die levensboom moet komen.
Door al die bomen zou je het bos bijna niet meer zien, denk je. Maar 's avonds gingen DH en ik naar de opvoering van Onder het Melkwoud (Under Milk Wood) van Dylan Thomas in Het Paleis. En vergeef mij de superlatieven: een prachtig stuk in het schitterende vertaling van Hugo Claus. Vertolkt door Koen De Sutter en een imponerende Jan Decleir, jazeker: een boom van een vent!

Een kleine dialoog uit het stuk:

{MR. EDWARDS

Ik ben een handelaar in stoffen en dol van liefde. Ik bemin u meer dan flanel en bedrukte katoen, linnen en diemit, schaapswol, rupszij, cretonne en krip, mousseline, popeline, taf en tijk in de ganse stoffenmarkt van de wereld. Ik ben gekomen om u weg te brengen naar mijn magazijn op de heuvel, waar het wisselgeld op telefoondraden neuriet. Gooi je kleine slaapsokken weg en je gebreid vestje in Welse wol, ik zal de lakens warmen als een elektrisch broodrooster, ik zal aan je zijde liggen als het Zondagsgebraad.

MISS PRICE

Ik zal je een tas breien van vergeet-mij-niet-blauw, dat je geld zich lekker voelt. Ik zal je bij het vuur verwarmen, zodat je onder je jas kan glijden als de winkel sluit.}
En nu heb ik het breien van een tas in vergeet-mij-niet blauw op mijn TE-DOEN-lijst gezet ...