Koninklijke kant

Een strakblauwe hemel met donzige schapenwolkjes, de weiden blinkend onder de zon, bomen en struiken in alle tinten groen, beemden vol uitbundig fluitenkruid: hoeveel lente kan een mens aan???
De Engelse naam van fluitenkruid, Queen Anne’s lace, is mooi & passend - het zijn vast lentenimfen die de koninklijke lentekant geklost hebben. De alom bloeiende Queen Anne’s lace inspireerde mij bij het maken van een koninklijke hand cuff. De ondergrond van koningsblauw wolvilt, de frivolitérandjes (ooit in verloren reisuurtjes geknoopt) en de bloemetjes geborduurd met zoetwaterpareltjes geven een vorstelijk allure, vind je niet? De vogeltjes op mijn hand cuff zijn wel niet van goud maar ze zingen een zilver lentelied. Nog een passend katoenen printje voor de achterkant en knoopjes-uit-de-oude-doos als sluiting en ik kan mij klaarmaken voor een audiëntie - mij volk wacht ...
En misschien zingt mijn bard vandaag Het Liedje van het Water.
Een liedje van het Water

Ik lag de lievelange dag
tussen het bloeiend fluitekruid;
er zweefde een liedje voor mij uit,
nu hoort maar wat ik zingen mag:

Wie nooit de lieve lange dag
bij 't spiegelklare water lag,
zijn uur is kort, zijn vreugde heeft uit,-
want nimmer zag hij wat ik zag
tussen het bloeiend fluitekruid.

Wie naar het klare water gaat
hem zullen de ogen opengaan,
want zeker zal hij hier verstaan,
geknield tussen wat groeit en leeft,
hoe god het schoonste zingen geeft
bij water bloeiend kruid en riet om niet !
Ida Gerhardt

Ik wens iedereen morgen een lieve lange dag ...