Over de Diepe Oceaan

Lieve Luitjes, ben even de Diepe Oceaan over. Een Verre Dienstreis brengt mij weer naar Suriname (nee, ik klaag niet over mijn baan). 't Wordt wel aanpassen van druilerig, grijs laagland naar de warme, veelkleurige tropen ...
Ik hoop dat ik maandag, tussen de afspraken door, tijd heb om Holi Paghwa mee te beleven, een Hindoefeest dat in Suriname (meer dan een kwart van de Surinamers is Hindoestaans) uitbundig wordt gevierd met dans, zang, lekker eten en het strooien met gekleurd poeder, parfum en gekleurd water.
Tot in maart!

Het Tierelierseizoen is begonnen ...

Foto: Daniel Berehulak / Getty
Regen, regen, regen.
Gebogen mensen onder grote paraplu’s, springend over plassen maar dan toch natgespetterd door voorbijrijdende auto’s.Maar mij hoor je niet klagen …
Want deze ochtend klonk in de tuin het eerste vogelconcert van het jaar. De ekster opende met een kwetterende ouverture, de merel zette eerst aarzelend maar dan jubelend zijn zuiverste aria in, de duiven roekoeden hun basso continuo en kleine vogeltjes weefden kleine accentjes door de muzikale lijn. Gisterenavond had ik ze ook al even gehoord toen ze een korte generale repetitie hielden. Zou in de vogelkalender staan dat 21/22 februari het begin is van het tiereliereseizoen? En houden de vogeltjes in jouw buurt zich aan deze kalender?
Het ochtendconcert was gauw voorbij maar duurde lang genoeg om mij helemaal blij te maken en ik verlang alweer naar het concert van morgenochtend. Uit pure vreugde ben ik aan ’t knutselen geslagen. Naar dit voorbeeld maakte ik een kooitje met een zingend (althans in mijn verbeelding) vogeltje. De bodem is het deksel van een doosje la-vache-qui-rit (met jute beplakt!). En als morgen de eerste noten in de tuin klinken, zit er een 'l heure-bleue-qui-rit aan de ontbijttafel …

Elck syn waerom

Wat is de waarheid? Bestaat er wel zoiets als "DE Waarheid"?
Misschien zijn er wel meerdere 'waarheden'. Dat bedacht ik toen ik vanochtend die verbeten koppen van onze heren politici zag na de aankondiging van de val van het kabinet. Elk voor zich geloven ze heilig in hun eigen 'waarom'. En in hun eigen belevingswereld hebben ze het grootste gelijk van de wereld. Zie je ze daar al zitten in de Trêveszaal, uren lang verschanst in hun de eigen stellingen? Zo kom je niet tot een uitweg natuurlijk.
Ik doe even een beroep op je verbeeldingskracht. Neem dat beeld van de drie heren, Jan-Peter, Wouter en André in gedachten. Verzacht de mondhoeken een beetje. Plooi de oren in de luisterstand. Maar vooral: doe iets met de handen. Stop er breipennen in. Tik, tik, tik, klinkt het in de Trêveszaal. Al gauw vormen zich de hielen van herensokken. Of nee, beter nog: ze breien samen voor de vrede:Foto: hier gevonden
Zie je het voor je? De spanning ebt weg, een gevoel van gemeenschappelijkheid keert terug en verbaasd vragen de heren zich af waarom ze daarnet zo'n ruzie hadden. Een oplossing vinden zou toch niet zo moeilijk geweest zijn?
Wat zou het mooi zijn als binnen 'DE Waarheid' ruimte was voor 'elck syn waerom' ...

Maken vele vogels de lente?

Bij de eerste rol stof van het eerste kraam van de lapjesmarkt in Utrecht, was ik verkocht. Voorgedrukt patchwork met rood-witte vichyruitjes, rood-met-witte stippen en vrolijke vogeltjes, kon ik iets beters vinden voor mijn babyquiltje? Bijpassende rode stof kopen, bleek dan weer niet zo eenvoudig. Geen enkel kraam bleek simpele, gekleurde katoen te verkopen. Dan maar naar Carol Cox waar ik meteen ook stof voor de achterkant (zie vorige blog) en de eco-katoenen tussenvulling (alles puur natuur voor het beebje!) kocht.
Een quilt maken met voorgedrukte patchworkstof is natuurlijk een beetje valsspelen. Dat heb ik goedgemaakt door alles door te quilten en vogeltjes te laten rondhuppelen langs de boord.
'Eén vogel maakt nog geen lente', zeggen ze - maar met zoveel vogeltjes moet het nu toch gaan opschieten ...

Gevulde orderportefeuille

Uit onze folder:
{De crisis lijkt voorbij te zijn gegaan aan 'l Heure Bleue bv. De orderportefeuille zit door de aanstaande bruiloft en geboorte van een eerste kleinkind, boordevol. De verwachtingen van de analisten voor resultaten, omzet, en dividend zijn dan ook positief. Het dividend wordt in mei-juni uitbetaald in de vorm van Blijdschap & Geluk.
Ter illustratie van het onderhanden werk, de achterkant van een bijna-affe babyquilt.
Graag ook uw aandacht voor een belangrijk productiemiddel, een prachtig speldenkussen, aangeschaft bij een van onze toeleveranciers: Atelier Prins. Atelier Prins past perfect in onze ondernemingsstrategie: een maatschappelijk verantwoord ondernemer (de inkomsten met betrekking tot het speldenkussen gingen linea recta naar Hulp voor Haïti) met een subliem vakmanschap (bewonder de stoffen- en kleurenharmonie en de subtiele details!).}

In een volgende blog de affe voorkant van de babyquilt ...

Zoen van Valentoen!

Koud sneeuwhartje, zomaar op straat, op weg naar mijn werk.
Warme hartjes van Lil Fish Studios:Digitaal hart, met Shape Collage automatisch gemaakt van foto's op mijn blog (wat een leuk speeltje!):Hier willen sommige mensen Valentijn niet vieren, want te commercieel. In Pakistan mogen sommige mensen Valentijn niet vieren, want te Westers.Hoe dan ook - voor iedereen een Zoen van Valentoen!

Jute Bruiloft / Burlap Wedding (2): servetring/napkin ring

Bij een Jute Bruiloft horen jute servetringen. Dat spreekt voor zich. A. vroeg of ik een ideetje had. Een uitdaging! Denken, denken, denken dus over een eenvoudig te maken, goedkoop ontwerp - het gaat hier tenslotte om massaproductie! Dit voorbeeld spoorde mij aan om in de gereedschapskist te duiken. En ja hoor! Ooit repareerde DH een oude bureaustoel en moest daarvoor een hele rol singelband (jute!) kopen. Na jaren mag die nu - zij het in stukjes geknipt - mee op reis. Dat was dus al een goed begin. Nu nog een ornament. Natuurlijk met de initialen van het bruidspaar - kunnen die mooier zijn dan J + A = JA? En voor de ondergrond viel mij Sonnet 116, het prachtige 'huwelijksgedicht' van Shakespeare te binnen ...
{SONNET 116
Let me not to the marriage of true minds
Admit impediments. Love is not love
Which alters when it alteration finds,
Or bends with the remover to remove:
O no! it is an ever-fixed mark
That looks on tempests and is never shaken;
It is the star to every wandering bark,
Whose worth's unknown, although his height be taken.
Love's not Time's fool, though rosy lips and cheeks
Within his bending sickle's compass come:
Love alters not with his brief hours and weeks,
But bears it out even to the edge of doom.
If this be error and upon me proved,
I never writ, nor no man ever loved.
Shakespeare}
(Verschillende vertalingen hier)
Ik printte de tekst uit op stof, verstevigde die met vliesoline en knipte met een zigzagschaar vignetten uit. Het vignet bevestigde ik met splitpennen - vind je niet dat die een chique 'vintage' uitstraling hebben? - op een opgerolde stuk singelband. En om het af te maken plukte ik een takje eucaliptus uit de vaas. Mijn bijdrage voor de servetringen is nu geleverd. Ik stuur het materiaal nu als DIY-pakket naar de tortelduifjes. Kunnen ze lekker in hun nestje samen zitten fröbelen ...
Decorating on a shoestring, heet dat zo mooi in het Engels. Aan materialen heb ik nu dus niets uitgegeven. Maar morgen ga ik naar het Postkantoor om het pakket op te sturen. En dat zal wel weer buitensporig duur zijn ...

Zwart wolkje

Soms koop je een perfect kledingstuk. Zacht van stof en elegant van snit. Eentje dat je nooit meer wilt uitdoen en waar je wel in kan wonen. Zo eentje was het zwarte jurkje in ragfijne, gebreide katoen dat ik bij Gudrun Sjöden bestelde. Er was echter een probleem: eigenlijk was het te kort. Maar ja, zo'n jurkje waar je in kan wonen, stuur je natuurlijk niet terug! De oplossing was gauw gevonden: een strookje gebreid met Kid-Silk van Drops! (Zij had het goed geraden!) Dat dat sneller gezegd is dan gedaan, vertelde ik hier al. Eigenlijk had ik het wel kunnen weten - als ik tenminste een beetje had nagedacht. Als je met verkorte naalden plooitjes maakt (zoals bij deze rok) betekent dat heel wat metertjes breien ... Dat is dus geen snel 'tussendoortje' meer! Maar het resultaat is een hemels jurkje zwevend op een zwart wolkje ...
Heb jij ook zo'n kledingstuk waar je in kan wonen?

Tijgertje

Op 14 februari is het Chinees nieuwjaar. Dan begint het jaar van de tijger. De tijger is een beest waar je best een gezonde schrik voor hebt. Volgens sommigen moeten we ook een beetje bang zijn voor China. Maar de Chinezen zijn gewone mensen zoals wij. En Chinese kindertjes als Tan Hong Ming kunnen heel aandoenlijk zijn ...

En dan is het Februari ...

Foto: Kim Carney
Februari moeten we afschaffen, vind ik. Die maand is er werkelijk teveel aan. Kou en sneeuw zijn OK in december en januari maar dan wordt het toch echt tijd voor de lente. Het allerergste vind ik die ene dag in februari waarop ineens de lente in de lucht hangt. Onaangekondigd blaast de wind voorjaarsverwachting door de bomen en langs de huizen. Je droomt al van groen aan de takken en zon op je wintervel. Maar dan slaat februari toe in al zijn ongenadigheid en boort je droom met sneeuw, ijzel en kille oostenwind de bevroren bodem in.
In het gedicht Februarie schrijft Paul Van Ostaijen over bomen die nog niet groen zijn maar niet langer 'winterdood'.
{Dat is het eerste van de lente in de havenstad: een volle bries van de
stroom,
zo vol als het gelaat van een boerejongen die in een mondharmonika
blaast,
een bries die over de stad vaart en even onvermoeid is als die
dorpsmuziekant.
De wind die de eerste maal dit jaar een zelfstandige vreugde heeft
gevonden.
Enkel wind te zijn, tomeloos, mateloos, ongebonden.
Wind te zijn, te waaien in de boom, in al de bomen. Geen enkele vertoont groen
en toch is geen enkele nog winterdood. Tijd van de blijde
boodschap,

[lees verder]}
Ik moest aan dit gedicht denken toen ik het Tender Tendril alfabet van Kim Carney zag op haar blog Something to say - het resultaat van een middagje hortensia's snoeien ...
En vandaag was het zeker NIET die ene voorjaarsdag in februari …