Dolce far niente

Glimmende kastanjes op natte keien, de geur van herfstbladeren en spectaculaire wolkenhemels die Jacob van Ruisdael zouden verrukken. Het heeft zijn charme, maar nu nog even niet. Een beetje herfst en winter is goed maar men mag er niet mee overdrijven. Geef mij maar lente en zomer. Als de weerfabriek van het KNMI haar najaarsstormen weer uit de voorraadkast haalt, vertrekken wij naar ons Geheim Eiland waar tot diep in de herfst de schaduwen zich fel aftekenen tegen de witte muren en de bougainvillea’s en oleanders onbekommerd schitteren. Ah! het heerlijke dolce far niente ….

Viva la influenza!

Mijn kennis van het Spaans is niet verbeterd. Het zal dus niet de Mexicaanse griep geweest zijn waardoor ik geveld werd. Zaterdag voelde ik mij erg beroerd maar de volgende dagen waren een cadeautje. Zomaar uren en uren zonder verplichtingen, hoelang was dat geleden? Mijn vingertjes waren gelukkig niet te ziek en kriebelden om aan het belle avonture van de mystère du Grand Marquoir te beginnen.Ik had hier net bij haar over gelezen. Een beetje schuldbewust was ik wel - er liggen nog zoveel onafgwerkte dingen te wachten. Maar uiteindelijk kon ik toch niet aan de lokroep van de Grand Marquoir van Isabelle Haccourt Vautier - magnifique ouvrage de 33 000 points de croix - weerstaan. De sampler, een SAL, bestaat uit 6 delen, om de 2 maanden wordt een stuk gepubliceerd. Deel 5 is net uit, ik loop dus al flink achter. Maar daarover niet getreurd. Ik werk op mijn eigen ritme. Net als zij gebruik ik verschillende kleuren.
Inmiddels ben ik weer aan 't werk, maar mijn hoofd blijft bij de Marquoir mystère ...

... en druiven met hun purper prijkend ...

{ .. Maar als de Herfst zijn hoofd, gesierd met rijke appels,
uit de boomgaard hoog verheft, dan plukt hij blij de peren die veredeld zijn
en druiven met hun purper prijkend, ...}
uit Horatius, Epode 2, vertaling Piet Schrijvers

De nazomer verglijdt aarzelend in de herfst. De laatste gouden, door bladeren gefliterde zonnevlekken. Zoemende bijen in de klimop en een lome atalanta op de warme balkonballustrade.Oogsttijd. Zelfs in onze kleine stadstuin. Tien kilo purperen druiven van slechts één gulle druivelaar. Met appels, suiker, prosecco, limoen, tijm en jeneverbessen gekookt tot meer dan veertig potten jam. De kelders worden gevuld, de barre tijd kan komen ... (maar, lieve weergoden: festina lente, haast je langzaam!).
Het recept voor de druivenappeljam gaf ik hier.

Software on demand

Vaak refereren wij aan ons huis als Hotel N**straat. En in ons hotel is de crisis nog niet voelbaar: onze logeerkamers kennen een 'hoge boekingsgraad'. De vorige week was het bijvoorbeeld topdrukte. Gelukkig vond ik toch de tijd om 'bestellingen' af te werken. Het iPhonehoesje dat ik voor mijn dochter maakte [klik hier], blijkt fel begeerd. Zoon en schoonzoon vinden dat ik het in serie moet gaan produceren maar dat doe ik lekker niet. Tenzij ik arme Chineesjes zou gaan uitbuiten, kan het ook niet rendabel zijn: het vraagt teveel uren werk. Kortom, alleen mijn dierbaren mogen pronken met hun 'custom made iPhone pouch', een gebreid tasje met daarop dezelfde icoontjes geborduurd als op hun iPhone en iPod Touch. Bijvoorbeeld het icoontje van Le Monde voor mijn Franse schoonzoon en van de New York Times voor mijn 'Amerikaanse' zoon. Zo kunnen ze de blitz maken met unieke software voor hun in serie geproduceerde hardware ...

Kleurige Klossen

Tijdens de middagpauze in de nazomerse stad zag ik dit moois. Grote rollen met kabels in de vrolijkste kleuren - rood, blauw, geel, violet, oranje, groen enz... Een vrachtwagen vol. Wat zullen de stadsmuizen en -ratten blij zijn met die kleurige ondergrondse kabels. Een paar lampionnen eraan en het feest kan beginnen. En een reuzenmoeder zou met die dikke draden zeker iets moois kunnen breien voor haar reuzenkind ...

Keri Smith

Er zijn boeken die je leven kunnen veranderen. Maar ook blogs kunnen een grote invloed hebben. Voor mij was dat een paar jaren geleden Wish Jar van Keri Smith. Geen cursus mindfullness had mij beter kunnen leren aandacht te hebben voor het hier en nu, voor de betekenis van kleine, schijnbaar onbenullige dingen om je heen. Vroeger liep ik als een robot, met mijn gedachten bij werk of thuis, van het station naar mijn werk. Nu wandel ik door een wondere wereld waar steeds zoveel te zien is dat het een mirakel is dat ik nog op mijn werk aankom. Een snippertje papier met lieve woordjes in uitgelopen inkt, een gele vergeten ananas op de groene bank, wollige zwaantjes in het water, de slapende zwerver en zijn eindeloze hoeveelheid dichtgebonden plastic tassen, een glanzende kastanje in de vorm van een hartje, een cirkeltje van kleurige bierdopjes ...
Op haar blog en in haar boeken geeft Keri Smith, als guerilla artist, ook ideeën om de verwondering bij mensen aan te wakkeren, bijvoorbeeld door iets kleins te veranderen in de omgeving.
Of hoe je anoniem mensen kan blij maken door briefjes met aardige complimentjes achter te laten op publieke plaatsen of in bibliotheekboeken. En eigenlijk is er ook niet veel voor nodig om jezelf op te vrolijken. Klik eens op [play] in de rechterkolom van haar blog. Daar vind je suggesties zoals hieronder: Inmiddels zijn er al verschillende boeken van haar verschenen en ik zag dat ze ook geen onbekende is van de FLOW-redactie.
Maar zij kan het beter uitleggen dan ik, lees wat ze over zichzelf vertelt als gastblogger bij Penguin: [klik].

Zouden ze het redden?

Ik ben steeds verbaasd als ik zie dat er weer een nieuw tijdschrift is toegevoegd aan het reeds immense assortiment. Je zou denken dat het aantal kopers toch eindig is. Zeker in de huidige Barre Tijden. Maar ik heb de indruk dat Flow het goed doet. En vandaag zag ik nummer 01 van Quilt & Zo liggen. Ik heb het gekocht en er met veel plezier in gekeken. Nieuwsgierig? Op de website kan je zelf in het blad bladeren. Zouden ze het redden?