Je vois la vie en rose!

Het laatste blauwe uur van 2009 valt vanavond tussen 17.18 u en 17.57 u, het eerste van 2010 begint om 8.07 en verglijdt om 8.45 in de nieuwe dag. Maar eerst is er vannacht nog de Blauwe Maan.
Ondanks al dit blauw zie ik het leven op dit moment vooral en rose want 2010 wordt een jubeljaar voor ons! De kaboutertjes op de foto lezen de Blijde Boodschappen voor: in mei wordt er een baby'tje geboren bij J & J en in juni is er de bruiloft van J & A.
Er lag natuurlijk al een pakje onder de kerstboom voor ons eerste kleinkindje. Twee lieve slofjes van katoen uit Julija's shop waarover ik hier vertelde. Mijn breipennetjes zullen in 2010 aardig tikken want ik heb genoeg katoen gekocht voor nog een heleboel lieve kleertjes ...
Een paar weken na de geboorte van het nieuwe mensje moeten we de oceaan oversteken voor de Californische bruiloft van J met zijn Southern Belle uit Alabama. Dat het een stralend en gelukkig stel is kan je hier zien op de engagement foto's die hun fotografe op haar blog (bericht van 8 december) heeft gezet.
Wij beginnen 2010 met een blij hart. Ik wens ook jou & allen die jou dierbaar zijn een heel mooi nieuw jaar!

Het feesten gaat door ...

Heb je de feesten tot nu toe goed doorstaan? Wij hebben er vanavond weer eentje, hier thuis. Dus, koken, opruimen, logeerkamers in orde brengen. Weinig tijd voor blogs dus, maar tijdens een korte digitale wandeling zag ik deze toepasselijke animatie bij Just Something I Made.
Nu weer naar de 'echte' wereld - het wordt hier vast leuk vanavond. Ik wens jou ook een mooie winteravond ...

Kersttrui

Ho, ho, ho! Vanavond is het al kerstavond! Misschien had je niet voorzien dat het een witte kerst zou worden en heb je alleen een ragfijn kerstjurkje. Niet zo handig als het zo koud is. Maar geen nood, hier kan je snel een warme wintertrui omtoveren tot een kersttrui. Alles ligt klaar: patronen, borduurnaald, kleurig garen en een schaar om te corrigeren. Maar opgelet: laat het kerstdiner niet aanbranden terwijl je digitaal zit te borduren ....
Een fijne kerstavond gewenst!

KerstPopUpKaart

Er zijn genoeg kerstkaarten te koop in de winkel, zou je zeggen. Maar er is steeds die drang in mij om de dingen zelf te maken. En zeg nu zelf, het is toch heerlijk om - terwijl het buiten vriest en de tuin wit straalt onder een feestelijke kleed van sneeuw - met papier & schaar in de weer te gaan, denkend aan je dierbaren. Ik had aanvankelijk iets uitzinnigers bedacht met zelfgeschept papier maar dat leek geen succes te worden. Ik weet niet meer hoe ik bij de Christmas Tree Pop Up Card kwam, maar het simpele ontwerp beviel mij wel, tenslotte wil ik tientallen kerstkaarten maken. Op Internet zocht ik naar een afbeelding met een 'Victorian Christmas Tree' waarvan de afmetingen pasten bij het ontwerp. (Op de foto is het driemensionale niet helemaal duidelijk).De wensen heb ik geprint op halfdoorzichtig kalkpapier dat ik met een splitpen bevestigd heb aan de kaart. Zo krijgt de kerstboom meteen ook een gouden piek! Jou wil ik natuurlijk ook fijne feestdagen wensen en een mooi & duurzaam, niet 'druk, druk, druk' 2010 ...

{Geheim!}

Ik schrijf dit in het kleinste lettertje dat er is. Want ik weet een Geheim! En ik wil het alleen aan jou verklappen. De anderen mogen het niet weten. Dus SSSSTTT!
Het geheim zijn de boeken uit Frankfurt. Ken je de Frankfurter Buchmesse? Die vindt elk jaar in oktober plaats in de reusachtige jaarbeurshallen van Frankfurt. Uit de hele wereld komen uitgevers om rechten op boeken te kopen en te verkopen. De boeken in hun stands worden niet verkocht, ze staan er enkel om ze te laten zien. Maar wat te doen met de boeken na de Buchmesse? Ze zijn niet meer helemaal fris en de boeken weer naar huis versturen is een dure grap. De mensen van de Slegte wisten wel een oplossing: elk jaar kopen ze tonnen boeken op voor een appel & een ei en verdelen die over de verschillende filialen. En dus kan je, als je geluk hebt, enkele weken na de Frankfurter Buchmesse de allermooiste & allernieuwste handwerkboeken (en natuurlijk ook andere boeken) bij de Slegte kopen. Je moet er dan wel snel bij zijn! Een paar dagen geleden kocht ik in Utrecht Natural Nursery Knits (2009) en Stitch, Cloth, Paper & Paint (2009), allebei voor 5 euro en Machine Made Patchworks (zie foto hieronder) voor 2,50 eur0. Ik was vandaag bij de Slegte in Den Haag maar daar was ik kennelijk al te laat ...
Waag je geluk als je toevallig in de buurt van de Slegte bent. Maar: zoals afgesproken, niet sverklappen, he?!?!

Deel je mee in mijn CO2-uitstoot?

Ik vrees dat ik een paar bomen moet planten om mijn CO2-uitstoot van de voorbije week te compenseren. Soms met de trein, soms met de auto, voor mijn werk of prive, was ik o.a. in Rotterdam, Maarn, Antwerpen en Leuven. Misschien is het goed mijn tijd te 'hergebruiken' door jullie een paar dingen te laten zien. Zou ik mijn CO2-uitstoot mogen delen door het aantal mensen dat zo meereist zonder kilometertjes te moeten doen????
OK, daar gaan we. Eerst naar Rotterdam. Bij Studio Hergebruik aan de Coolsingel zag ik aardige voorbeelden om bij te dragen aan een duurzame wereld:1. Stropdas van fietsband & stropdastasjes, 2. Kastjes van brooddozen, 3. Punaises met knopen, 4. Tasjes van sappakken, 5. Bakjes van LP's, 6. Muts van stropdassen, 7. Broche van gevilte truien, 8. Tafel/krukje van boeken
Dan naar het Oosten, naar Maarn want al enige tijd kriebelt het om weer te beginnen met kantklossen (alsof ik nog niet met genoeg dingen bezig ben!). Deze kriebels werden nog groter bij het zien van al dat moois op te kantmarkt, een initiatief van LOKK (Landelijke Organisatie Kant Kunst).Ben je er nog? Reis dan mee naar het Zuiden, om te beginnen naar Antwerpen. Ik had bij haar gelezen dat een deel van de schatkamer van La Droguerie, een van mijn lievelingszaken, nu ook te koop is in Antwerpen. Ik heb vrijdag meteen een tas vol bollen katoen in de kleuren 'klaproos' en 'moesson' gekocht in Julija's shop voor een project dat ik later wel eens laat zien. Voorlopig heb ik de heerlijke stoffen en verrukkelijke linten en knopen laten liggen ...We eindigen in Leuven. Net voor sluitingstijd kon ik gisteren even binnenglippen bij Doekjes en Broekjes om een cadeautje te kopen. Ik kreeg meteen inspiratie bij het zien van deze vrolijke vilten mobile's. Gisterenavond kwam ik uitgeput thuis maar het bladeren in het november/decembernummer van Selvedge Magazine, gekocht in de Leuvense International Magazin Store, monterde mij behoorlijk op. Ik had dit tijdschrift al vaak zien opduiken in Engelstalige blogs maar nog nooit een in 't echt gezien. 't Is wel een beetje duur, het zal voor mij bij waarschijnlijk dit ene nummer blijven. Gratis & voor niks rondneuzen op de website is ook leuk!
En nu ben ik weer thuis. Dadelijk rustig en bijna immobiel een paar centimeters breien aan mijn kerstrok ...

Hennepteelt

De hennepteelt staat in een 'kwade reuk'. Maar zoals met zoveel dingen is het niet het object zelf maar het gebruik dat de mens ervan maakt, dat kwaad kan berokkenen. Neem nu hennep. De Amerikaanse Grondwet is geschreven op papier dat van hennep is gemaakt. Hennep wordt ook meer en meer gebruikt voor duurzame kleding. En het zou mij niets verbazen als onder jouw aanrecht of in jouw schuurtje een bolletje henneptouw ligt. Misschien heb je ook nog wat restjes vilt die je eigenlijk wilde weggooien maar toch maar bijhield voor je-weet-maar-nooit. Waarom maak je dan geen kerstengeltje?
Zo doe je dat:
Een lang en een kort eind touw afknippen. Het lange steek je door een grote houten kraal, je laat de twee uiteinden hangen voor de beentjes. Voor het haar steek je drie kleine restjes touw onder het lusje bovenop de kraal. Het korte touw vormt de armen, knoop het onder de kraal vast aan het lange touw. Voetjes en handjes maak je met knoopjes in het touw. Het jurkje is snel gemaakt met een stukje vilt. Ik heb onderaan nog een restje frivolité aangenaaid - de combinatie stoer touw en verfijnde frivolité bevalt mij wel.
Ik verzeker je dat je ontroerd zal zijn door de aandoenlijke aanblik van dit simpele wezentje dat onder je handen is gegroeid ...

Instant satisfaction

Het moet een vlaag van verstandsverbijstering geweest zijn. Anders kan ik niet verklaren waarom ik alles waar ik mee bezig was liet vallen om aan deze rok te beginnen. Zeker is dat het een geval van instant satisfaction was – ‘ik wil het en ik wil het nu’. Een uur nadat ik het model hier had gezien, was ik onderweg om een tas vol bollen Drops Fabel te kopen. En ik moet zeggen, de wol is heerlijk en het patroon gemakkelijk. De rok wordt in één stuk overlangs en in ribbels gebreid, dat gaat moeiteloos in de trein, voor de televisie en druk babbelend op Sinterklaasavond. Als ik vier centimeter per dag brei duurt het … weken voor ik klaar ben. Nee, die stippeltjes vul ik niet in, ik ga mijn buikomvang niet in het publieke domein gooien! Ik heb al bedacht dat ik sneller klaar ben als ik afval. Maar ja, een centimeter breien gaat sneller dan een centimeter afvallen. En met de feestdagen voor de deur …

Zwarte Pieten naar King's Mountain

Die Zwarte Pieten toch! Petje af voor hun energie & stiptheid! Zeven zeeën en zeven bergen hebben ze overwonnen om tijdig een pakje af te leveren bij het houten huis, diep in het bos op King's Mountain. J & A hebben als bewijs van ontvangst bovenstaande foto's gestuurd. En zoals ik hier al schreef, negeren we de duizenden kilometers die ons scheidt, en vieren we samen Sinterklaas.
Hier aan deze kant van de oceaan is het nog een drukte van belang. Zo bleek de Viltpiet nog maar een beginner, de Mary Jane slippers voor mijn dochter zijn net af. Ik hoop dat ze droog zijn voor het heerlijk avondje begint. De Kookpiet heeft gisteren gelukkig al een lekkere Boeuf Bourginon voorbereid. Maar Sint zit zijn hoofd nog te pijnigen over rijmpjes en versjes. En dan moet hij alles nog sierlijk overschrijven op het vers geschepte papier dat ook nog ligt te drogen ...Sint & zijn Pieten zijn bij jou vast al (bijna) klaar met hun werk. Geniet lekker van het Heerlijk Avondje!

Mais il est où le soleil?

Een kilometerrijke week: eerst helemaal naar het Noorden, daarna helemaal naar het Zuiden, naar Antwerpen. Daar sprong ik even binnen bij Mais il est où soleil? , een kledingmerk waarvan de naam heel toepasselijk is op een dag als vandaag. De general store is net verhuisd naar een nieuwe pand. Ik was zo verrukt van de leuke interieurdetails dat ik nauwelijks gekeken heb naar de zwierige, stijlvolle rokken, jurken, blouses en mantels. Wat vind je bijvoorbeeld van deze lamp met een kolom van vingerhoeden steunend op een speldenkussen als voet? En met franjes gevormd met naalden die werden vastgezet met kleine kraaltjes?En kijk: een klosje als haakje in het pashokje:Deze foto is jammer genoeg niet helemaal gelukt, maar je kan nog wel zien dat de toonbank een sierband kreeg van kleurige garenklosjes.Ik was dus zo afgeleid dat ik geen kleren heb gepast of gekocht. Dat moet dan maar in de solden/opruiming - dat is ook veel beter voor de portemonnee ...

Terwijl de nevels opstegen uit de bossen ..

Gisteren, terwijl de nevels opstegen uit de bossen - als gordijnen die openschoven voor een feestelijke dag - zoevde ik met de trein richting Leeuwarden. Een lange rit van het midden naar het noorden van het land. Ongestoord in een behaaglijke stoel, beurtelings werkend achter mijn laptopje en breiend aan een nieuw, redelijk ambitieus project. Wat een luxe!Voor ik naar mijn afspraak ga, heb ik nog even tijd om rond te dwalen door de stad.Pas als ik op de Voorstreek ben, realiseer ik mij dat Leeuwarden de geboortestad is van Slauerhoff en dat zijn ouders daar een behangerszaak hadden.
Dat Slauerhoff met zijn wilde drang naar de verten, niet erg gelukkig was in Nederland, blijkt wel uit zijn gedicht In Nederland. Waarom moet ik bij het lezen van dit gedicht nu plots denken aan Ramses Shaffy? Een complementair duo: Slauerhoff die het burgerlijke Nederland verlaat voor verre avonturen en Ramses Shaffy met zijn exotische afkomst die vuur & avontuur naar Nederland brengt.
In Nederland
In Nederland wil ik niet leven,
Men moet er steeds zijn lusten reven,
Ter wille van de goede buren,
Die gretig door elk gaatje gluren.
'k Ga liever leven in de steppen,
Waar men geen last heeft van zijn naasten:
Om ‘t krijschen van mijn lust zal zich geen reiger reppen,
Geen vos zijn tred verhaasten.

(...)

In Nederland wil ik niet blijven,
Ik zou dichtgroeien en verstijven.
Het gaat mij daar te kalm, te deftig,
Men spreekt er langzaam, wordt nooit heftig,
En danst nooit op het slappe koord.
Wel worden weerloozen gekweld,
Nooit wordt zoo'n plompe boerenkop gesneld,
En nooit, neen nooit gebeurt een mooie passiemoord.

Is Nederland inmiddels drastisch veranderd en zou Slauerhoff nu anders dichten?

Wolpot

Mevrouw Albert Heijn heeft de afgelopen maanden naarstig zitten breien. Maar of het resultaat geslaagd is? Dat kunnen wij beter - als we al de behoefte zouden voelen een wolpot te maken! Wie niet kan breien, verknipt en vernaait maar de mouwen van een oude trui of zoekt een eenzame sok uit de wasmand. En als je ook niet kan naaien, plak je boven- en onderkant gewoon aan de pot vast ...

Geen Shirley Temple

We zetten onze Verre Zoon altijd op de piano met Sinterklaas. Zo kan hij, ingelijst in het laptopscherm, duizenden kilometers ver weg toch met ons meevieren. We lezen sinterklaasverzen voor en drinken op elkaars gezondheid, wij met wijn aan de avondfeesttafel, hij met een grote beker koffie aan de ochtendwerktafel.
Maar een ding kan (vooralsnog?) niet: cadeautjes uitwisselen. Daar moeten we lang op voorhand aan denken. Een paar dagen geleden heb ik een grote doos de wijde wereld ingestuurd (dure grap overigens!).In de doos natuurlijk marsepein, een potje pepernoten en chocoladeletters maar ook allerlei verrassingen. Voor A, de vriendin van J, haakte ik Mary Jane slippers. Ik had ze bij haar gezien en was er meteen verliefd op. Het patroon is hier te vinden.
Bij Mary Jane shoes denk je misschien aan Shirley Temple. A. lijkt bepaald niet op haar maar ik denk wel dat ze blij zal zijn met de kleuren van de slippers - volgens mij zijn groen en bruinoranje namelijk haar lievelingskleuren. Ik hoor het wel op 5 december als zij en J. ons aankijken vanop de piano ...

Geurig genieten ...

In een oude drogisterij kocht ik een paar maanden geleden verrukkelijk tijm-anijs-badzout. Het goedje was eigenlijk te duur maar ik kon niet aan de geur en het mooie etiket weerstaan. Binnen de kortste keren was het badzout op. Maar niet getreurd. Zelf badzout maken is kinderlijk eenvoudig. En een potje geurig badzout is een aardig cadeautje.

badzout
nodig

• grove soda of dodezeezout
  
• etherische olie (ik gebruikte tijm en anijs van Jacob Hooy)
• (voedingskleurstof)
• kom
• lepel

bereiding

• doe het zout of de soda in de kom;
  
• roer los met een lepel;
• doe er 5 druppels etherische olie per 250 gr zout/soda bij
• doe er eventueel 5 druppels voedingsmiddelkleurstof per 250 gr zout/soda bij;
  
• alles goed door elkaar roeren met de lepel;
  
• laat het mengsel drogen;
  
• stop het in potjes met een mooi zelfgemaakt etiket
  

Het belangrijkste ingrediënt voeg je pas toe als het warme water in de badkuip loopt: stilte en rust! Even alles vergeten en genieten van het 'zenmoment'.
Na het baden is je huid heerlijk zacht. Dat komt omdat je badkamer met al die oliën, badzouten en crèmetjes eigenlijk een scheikundelokaal is. Water bevat magnesium en calcium. Hoe hoger de concentratie hoe ‘harder” het water is. De soda/het zout bindt zich met de mineralen in het water en maakt het water zacht en dat merk je aan je huid. Maar dat hoef je niet te weten om heerlijk te kunnen genieten ...

Grand Marquoir (2)

In september begon ik aan de Grand Marquoir van Isabelle Haccourt Vautier - magnifique ouvrage de 33 000 points de croix. De SAL, die uit 6 delen van zes motiefjes bestaat, was toen al lang bezig. Ik hobbelde dus ver achteraan maar wat geeft dat? In gefilterd septemberlicht, onder de warme Mediterane zon, terwijl de novemberstorm aan de ramen rammelde, borduurde ik stil & tevreden aan deze wondermooie lap. En ik zal waarschijnlijk ook bordurend mijn tuin zien witsneeuwen want ik heb nog heel wat blokjes te gaan. Ik ben Isabelle heel dankbaar en vol bewondering voor haar ontwerp. Vooral de tafereeltjes tussen de letters zijn een lust om te maken.Ik kies de wat grijzige kleuren al bordurend uit. Bij de 'I' twijfelde ik. Maar ik vind de juiste kleur wel als ik de laatste puntjes op de i zet ....

Ik schaam mij!

Herinner je je nog dat ik [hier] schreef over het Knit a Poem project van de Britse Poetry Society? Heel enthousiast heb ik mij toen opgegeven voor de nederige taak een spatie te breien. En, geloof het of niet, vervolgens was ik dit rats vergeten. Ik dacht er pas terug aan toen de deadline al lang was verlopen. Tot mijn grote schaamte kreeg ik nu een email van de organisatoren om mij - en de anderen - te bedanken. Een stukje uit de e-mail:
{(...) Fuelled by endless cups of tea and generous slices of cake, volunteers were frantically stitching during the three weeks leading up to the unveiling. (...) The choice of poem seemed more and more appropriate as we laboured by singing light, to sew together Dylan Thomas’s beautiful poem – In My Craft or Sullen Art. “Wow! That poem could have been written about knitting.' (...). The poem was unveiled for its first moment of glory on the British Library Piazza, London, on the morning of 7th October. The weather forecast was atrocious, with torrential downpours expected. Despite advice to cancel, we kept the faith, and miraculously the storms held off long enough to roll out the 13x 9m woolen marvel for a few exhilarating hours, while the press queued up to take its photograph. Thomas’s daughter Aeronwy gave the project her blessing when we approached her with the idea; and she had hoped to be there to unveil the finished knitted poem. Sadly, Aeronwy died in July, and our thoughts were with her as we stitched those beautiful words into place.}
Meer foto's vind je hier en hier. Een breispelletje met de letters hier.
In My Craft or Sullen Art
In my craft or sullen art
Exercised in the still night
When only the moon rages
And the lovers lie abed
With all their griefs in their arms,
I labour by singing light
Not for ambition or bread
Or the strut and trade of charms
On the ivory stages
But for the common wages
Of their most secret heart.

Not for the proud man apart
From the raging moon I write
On these spindrift pages
Nor for the towering dead
With their nightingales and psalms
But for the lovers, their arms
Round the griefs of the ages,
Who pay no praise or wages
Nor heed my craft or art.
Dylan Thomas

Lest we forget

Foto: Nationaal Archief
Poppy Day, ik schreef al eerder over deze dag waarop de soldaten herdacht worden die vielen in zoveel - teveel - oorlogen. De soldaten van Fort Hood vielen niet op het slagveld. Ze waren veilig teruggekomen uit Irak en Afghanistan of moesten nog uitgezonden worden naar een verre oorlog in een ver land. Voor hen maakte ik deze poppy en denk ik aan De tuinman en de dood van P.N. van Eijck. De omgekeerde situatie maar wel prangend beschreven dat je je lot niet kan ontlopen.

De tuinman en de dood

Een Perzisch Edelman:

Van morgen ijlt mijn tuinman, wit van schrik,
Mijn woning in: "Heer, Heer, één ogenblik!

Ginds, in de rooshof, snoeide ik loot na loot,
Toen keek ik achter mij. Daar stond de Dood.

Ik schrok, en haastte mij langs de andere kant,
Maar zag nog juist de dreiging van zijn hand.

Meester, uw paard, en laat mij spoorslags gaan,
Voor de avond nog bereik ik Ispahaan!" -

Van middag (lang reeds was hij heengespoed)
Heb ik in 't cederpark de Dood ontmoet.

"Waarom," zo vraag ik, want hij wacht en zwijgt,
"Hebt gij van morgen vroeg mijn knecht gedreigd?"

Glimlachend antwoordt hij: "Geen dreiging was 't,
Waarvoor uw tuinman vlood. Ik was verrast,

Toen 'k 's morgens hier nog stil aan 't werk zag staan,
Die 'k 's avonds halen moest in Ispahaan."

P.N. van Eyck

Ich war dabei ...

De mens is – op een uitzondering na – slechts een radertje in de geschiedenis. November 1989, geruchten over het onvoorstelbare: de Berlijnse muur staat letterlijk en figuurlijk op instorten. Overweldigd door het gevoel ‘dit is mijn kans om de hartslag van de geschiedenis te voelen kloppen’ liet ik man en kindertjes achter en stapte in de trein naar Berlijn. Ik ging alleen maar was niet alleen, duizenden anderen hadden hetzelfde besluit genomen, soms zelfs midden in een verjaardagsfeestje. Er was in de smalle gangen van de trein geen centimeter meer vrij maar de lange tocht door de zwarte nacht verliep in een ongekend vrolijke, opgewonden en solidaire sfeer. In de grauwe novemberochtend reden we Bahnhof Zoo – en de geschiedenis – binnen …
Berlijn was één groot feest: honderduizenden mensen met een mengeling van vreugde en ongeloof in de ogen. Trabantjes die Unter den Linden opreden en met luid gejuich werden ontvangen. Britse soldaten schonken – very British – gratis thee. In de metro vroeg een vrouw mij, heel ontroerend, of dit de juiste richting was naar Charlottenburg. Zij woonde op een steenworp afstand in Oost-Berlijn maar was al die jaren nooit meer in die wijk van haar jeugd geweest.
Met de televisiebeelden van mensenmassa’s die ‘Wir sind das Volk’ scanderen, nog vers op het netvlies wandelde ik, via het nog functionerende Checkpoint Charlie, naar Oost-Berlijn. Dit toch al desolate stadsdeel lag er verlaten bij. Mensen spoedden zich naar de andere kant van de muur om zich aan te sluiten bij de lange rijen Ossies (duidelijk herkenbaar aan hun grauwe uiterlijk) wachtend voor electronicazaken. Elke Ossie die naar het Westen kwam kreeg 100 DM bezoekersgeld. En dat geld moest zo snel mogelijk uitgegeven worden aan felbegeerde consumptiegoederen of aan sinaasappels, bananen en prullaria die slimme Wessies verkochten vanuit hun kofferbak. Een handjevol idealistische achterblijvers hielden een minidemonstratie op de Alexanderplatz met borden die opriepen tot vrijheid van geest in plaats van vrijheid tot consumeren …Het echte theater speelde zich af bij de scheiding tussen Oost en West. Jongens en meisjes dansten op de muur, VoPo’s (Volkspolizei) met machinegeweer liepen beduusd heen en weer en moesten machteloos toekijken hoe hun afgerukte kepie in de Berlijnse nacht als trofee van hand naar hand werd geworpen. Ik had natuurlijk geen hamer en beitel bij maar heb als 'muurspecht' wel mijn steentje bijgedragen (haha) aan het slopen van de gehate muur. Ik weet niet of muren DNA hebben. Anders moet je mij gewoon op mijn groenbruine ogen geloven dat de steentjes op de foto twintig jaar geleden door mij met nagelvijl en sleutel zijn losgepeuterd uit de echte Berlijnse muur. Mijn miniminibijdrage aan de geschiedenis …

Kijken, kijken, (niet) kopen ....

Ai, ai. Een mens heeft zichzelf zelden in bedwang. Ik was Xenos binnengelopen denkend 'kijken, kijken, niet kopen!'. Ik had niets nodig, sterker nog, ik verkeer in een guerillaoorlog met overbodige spullen. Maar ja, het vlees is zwak. Wie kan - ook in onze hoogtechnologische wereld - weerstaan aan zo'n schattige knoopjes, lintjes, kraaltjes, stickerband ... Ideeën genoeg nu, maar tijd om alles uit te voeren??????????

Handig!

Hoeveel kilo boodschappen zou een mens tijdens zijn leven versjouwen? Ettelijk tonnen, dat is zeker! Sommige mensen zien sleuren met pakken waspoeder, liters melk en kilo's aardappelen misschien als een goedkoop alternatief voor fitness. Ik niet. Die kilo's noodzakelijke maar o zo zware spullen zijn iedere week weer een uitdaging voor mijn arme ruggetje. Boodschappen dragen is als koorddansen: je moet het gewicht zo over twee tassen en twee handen verdelen dat je lichaam in balans blijft en de druk op je rug verdeeld wordt. Dat lukt nog wel. Maar dan staat er een zielige straatnieuwsverkoper die je een centje wil geven, hangt je sjaal scheef of wil je snel een bloemetje kopen. Je hebt echter geen vrije hand meer ... Dus: tassen neerzetten of met moeite het handvat doorfriemelen naar je pols. Gedoe kortom!
Dat probleem is nu opgelost! Met dank aan (ik meen) Maryam Kordbachem. Ik zag haar TasJurk/JurkTas in Le Démarrage aan de Lange Poten in Den Haag. Het ei van Colombus: je stopt je boodschappen gewoon in je jurk of je trekt je boodschappentas aan! In Le Démarrage is nog meer moois & bijzonders te zien. Je moet dan wel snel zijn, de winkel is een tijdelijk initiatief in het kader van Den Haag Résidence de la Mode en de Mercedes-Benz Dutch Fashion Awards 2009.
Le Démarrage ligt net tegenover de Tweede Kamer. Zien we binnenkort Femke Halsema of Rita Verdonk in TasJurk voor de interventiemicrofoon verschijnen?