April: narcis

Op de valreep aandacht voor een echte aprilbloem: de narcis. De naam verwijst naar de schone jongeling Narcissus uit de Griekse mythe, die verliefd werd op zichzelf toen hij in het water van een bron keek. Het schilderij hiernaast is van John William Waterhouse (1849 - 1917).
In het Westen is de de narcis een symbool voor hoop en een nieuw begin maar ook voor ijdelheid en zelfzucht. In oosterse landen staat de bloem symbool voor een treurige liefde, van elkaar gescheiden minnaars en geliefden sturen elkaar een narcis om het liefdesleed te verzachten.

Met restje gele en groene katoen haak je snel een narcis. Ik vond het haakpatroon hier.

De narcis, bode van de uitbundige lente, verdient het bezongen te worden:

ik noem je bloemen etc.
ik noem je: bloemen
ik noem je: merel in de vroegte
ik noem je: mooi
ik noem je: narcissen in de nacht
waaroverheen de wind strijkt naar mij toe
ik noem je: bloemen in de nacht.
Jan Hanlo

en natuurlijk:

Daffodils
I wandered lonely as a cloud
That floats on high o'er vales and hills,
When all at once I saw a crowd,
A host, of golden daffodils;
Beside the lake, beneath the trees,
Fluttering and dancing in the breeze.
{lees verder: klik}
William Wordsworth

Mooi

Dit, en nog zoveel meer moois maakt Tamar Mogendorff van linnen, wol, katoen, tweed, zilverdraad, oude knopen enz...

Landverhuizers

Emigranten zijn er altijd geweest. In 2007 zijn er in Nederland in totaal 9700 asielverzoeken ingediend. Honderd jaar geleden emigreerden miljoenen arme Nederlanders, Vlamingen, Italianen, Russen enz. naar Amerika, hopend op een betere toekomst. Tussen 1901 en 1914 vertrokken er per jaar vanuit Rotterdam meer dan 150.000 landverhuizers met de Holland-Amerika Lijn! Stel je voor wat een druk dat op de stad moet geweest zijn, al die arme mensen die van heinde en verre kwamen met enkel wat schamele bezittingen in een schamele zak ...
De rederij Red Star Line verscheepte tussen 1873 en 1935 bijna drie miljoen mensen van Antwerpen naar Amerika en Canada. Gisteren hoorde ik over hun hoop en over hun ellende en uitbuiting tijdens de Red Star Line Wandeling van Antwerpen Averechts en de theateruitvoering Red Star Line in het Zeemanshuis. De gebouwen waar mensen en bagage ontluisd werden, staan nog aan de Schelde. Een schril contrast met de trendy cafeetjes van nu ...
De Red Star Line Wandeling leidde ook door de Antwerpse rosse buurt. Eigenaars van Sex shops zijn kennelijk net als andere mensen. Ook 'Patsy' sluit haar sexwinkel volgende zaterdag omdat ze een communiefeest heeft.

Grootmoedertjes {Grannies} (2)

In de etalage van een uitdragerij in Den Haag zag ik verschillende paspoppen gehuld in plaids van kleurige gehaakte granniesblokjes. Het is duidelijk dat handwerken niet loont: de plaids van 140 x 110 cm kosten 35 euro per stuk! En ik weet hoeveel werk dit kost, ik heb al uren zitten haken aan mijn grannies en ben nog niet eens halverwege mijn doel! Maar de opbrengst van de Haagse Haaksels was bestemd voor Wereldkinderen, misschien hebben echte grannies de plaids belangeloos en met een goed hart gemaakt ...

In de steek gelaten sok

Het was weer zover - een overvolle trein met veel, heel veel opeengepakte mensen op het uitstapplatform. Ik had daardoor veel, zeer veel tijd om een gedicht van heel, heel dichtbij te bestuderen. Neeltje Min schreef het ter gelegenheid van Gedichtendag 2008 op verzoek van de NS. Het gaat over een gevonden voorwerp. Heeft de NS dit tot lering of vermaak aan de wand gehangen of om geïrriteerde reizigers rustig te houden?

In de steek gelaten sok
Een in de steek gelaten sok
- een van een paar -
als een zojuist bestorven bruid
zo desolaat en ongebruikt.

Zijn al die steken opgezet,
verminderd en weer uitgebreid
om niets, om in de laatste trein
mikpunt te zijn van spotternij?

Wees haar genadig, strek haar uit;
de hiel gewelfd, de teen in top
en zie: zij reikhalst naar
haar evenknie, haar wederhelft.
Neeltje Maria Min

Wereldboekendag

23 april is niet zomaar een dag.
Op 23 april 1616 stierven op één dag drie literaire reuzen: William Shakespeare, Miguel de Cervantes en El Inca Garcilaso de la Vega (Peru) . En Vladimir Nabokov werd geboren op 23 april. Redenen genoeg voor de Unesco om deze dag tot wereldboekendag uit te roepen.
In Antwerpen werd het tweede stadsgedicht Hier van stadsdichter Joke van Leeuwen onthuld (zie foto).
In Amsterdam start vandaag Amsterdam Wereldboekenstad en schreven verschillende stadsdeeldichters een gedicht: klik.

Onvervreemdbaar
Dit wordt ons niet ontnomen: lezen,
en ademloos het blad omslaan,
ver van de dagelijksheid vandaan.
Die lezen mogen eenzaam wezen.

Zij waren het van kind af aan.

Hen wenkt de wereld waar de groten,
de tijdelozen, voortbestaan.
Tot wie wij kleinen mogen gaan;
de enigen die ons nooit verstoten.

Ida Gerhardt

Grootmoedertjes {Grannies}

Ik ben duidelijk in een haakfase. In het algemeen werk ik het liefste met natuurlijke materialen zoals wol, katoen, bamboe enz. Maar toen ik op deze blog van Marianne een vrolijke beest gehaakt met Wibrawol in haar tuin zag buitelen, werd ik nieuwsgierig. Bij Wibra kocht ik puur synthetische bollen wol voor 1 euro per stuk. En met veel plezier haak ik blokje na blokje in rode, lichtblauwe, roze, flauwgele en middengroene kleuren. Per blokje heb ik drie kleuren nodig, met vijf kleuren betekent dat zestig variaties. Systematisch als ik soms ben heb ik dat even uitgewerkt in een overzichtje ...
Ik heb al 25 blokjes helemaal af en van 35 andere de eerste twee kleuren. Maar hoeveel moet ik er in totaal maken. En hoe zal het resultaat er uitzien???? Tja ...

Truiduif

Gisteren een vredesduif, vandaag een "Truiduif". Ik zag haar/hem bij Penguin & Fish. De 'Truiduif" is gemaakt van oude truien en knopen - ik vraag mij altijd af waar ze die oude spullen toch vandaan halen? Ik zie nooit zo'n mooie oude truien hangen. Of kijk ik niet goed?

Ark van Noah (2): Vredesduif / Peace dove

Het tweede tafereeltje van Lynnette Anderson's BOM, de Ark van Noah, is een duif. Ik vraag mij af waarom zij deze nu al publiceert - ze geeft zo eigenlijk de clou van het verhaal weg. In het verhaal van de zondvloed (Genesis, 6-9) besluit God die zag 'hoe zeer de boosheid van de mensen was toegenomen' alle levende wezens van de aardbodem weg te vegen. Alleen Noah, zijn familie en een koppeltje van alle dieren mogen de zondvloed overleven. Pas na maanden stopt de regen. Om de stand van zaken te peilen, laat Noah een duif los. 'Toen de duif tegen de avond bij hem terugkwam, droeg zij een groen olijfblad in de bek. Toen begreep Noach dat het water van de aarde weggezakt moest zijn.' De duif wordt zo het symbool voor de hoop op een nieuw en beter leven.
In gedachten laat ik 'mijn duif' uitvliegen naar Irak, Afghanistan, Darfur en Zimbabwe maar ook naar mensen in dit landje met zoveel wrok en boosheid in hun hart. Mijn duif kan het echter niet alleen, ik geef hem/haar een legertje vredesduiven mee.

The second scene of Lynnette Anderson's BOM, the Ark of Noah, is of a dove. I wonder why she published it already now - in a sense giving away the punch line of the story. In the story of the deluge (Genesis, 6-9) God, who "saw that the wickedness of man was great in the earth," decided to sweep away all living creatures of the earth. Only Noah, his family and a couple of all animals are allowed to survive the deluge. The rain stops only many months later. In order to check the state of affairs, Noah lets loose a dove. ‘And the dove came in to him in the evening; and, lo, in her mouth was an olive leaf pluckt off: so Noah knew that the waters were abated from off the earth. " The dove thus became a symbol for hope of a new and better life.
In let 'my dove' loose to fly to Iraq, Afghanistan, Darfur and Zimbabwe but also to people in this country with so much resentment and anger in their hearts. As it is to big a task for my dove alone, I give him / her an army of peace doves for company ...

Dansalfabet

Heb je stiekem weleens gedacht 'kon ik de mensen maar naar mijn pijpen laten dansen'?
Hier is je kans!
Klik op de link Dancewriter en kies vervolgens een letter op het toetsenbord.
Een man vormt gehoorzaam en soepel de letter van je keuze.
En dan proberen of het in de realiteit ook lukt iemand zo ver te krijgen ...

Schiphol

Mijn zoon afgehaald van Schiphol.
Lekker gewacht ...

Tussendoortje: Gent

Een tijd geleden luisterde ik naar een interessant radioprogramma over de tentoonstelling De camelia of de aristocratische roos die momenteel loopt in het MIAT in Gent. Fascinerend is hoe de camelia in Gent terechtkwam. De Duitse arts Von Siebold die voor de Oost-Indische Compagnie in Japan verbleef verzamelde daar ook bloemen en planten. Op weg terug naar Nederland legde zijn schip op 8 juli 1830 in Antwerpen aan. In augustus brak de Belgische Opstand uit. Een deel van de camelia's aan boord, bestemd voor de Hortus Botanicus van Leiden, kwam terecht in de Gentse Plantentuin. Zo werd de camelia de eerste plant die op industriële wijze werd geproduceerd. De Gentse camelia prijkte in de kastelen van Rusland, Frankrijk en Duitsland in de tijd dat Alexandre Dumas La Dame aux Camélias schreef.
Volgens de website van het MIAT gaat het om 'een indringende tentoonstelling over deze eerste industriële plant van Gent'. Daar moest ik heen! Helaas, wat een tegenvaller - een zaaltje met prenten en boeken, geen levende camelia in velden of wegen te bekennen.
Maar niet getreurd! Het MIAT (Museum voor Industriële Archeologie en Textiel) bleek een heel interessant museum te zijn met uitgebreide collecties spinmachines, weefgetouwen, zetmachines, drukpersen enz.. Wandelingen door de tijd voeren je langs de evolutie van de textielindustrie, langs arbeiderswoningen, een oude bioscoop, loopgraven, winkeltjes, keukens en badkamers uit diverse periodes enz. Een beetje eclectisch soms maar toch heel leuk. En er zijn een paar interessante tentoonstellingen op komst, o.a. over quilt art, over vilt en over handweven. Redenen genoeg om gauw weer naar Gent te reizen ...

Tussendoortje: Rijsel

Terug van een tweedaags 'tussendoorvakantietje' naar Rijsel, Gent en Antwerpen. Wat is Rijsel toch een heerlijke stad. Een combinatie van Vlaamse architectuur en Franse savoir-vivre. (Rijsel is pas in 1713 bij de Vrede van Utrecht definitief in het bezit van Frankrijk gekomen). Hier weet men duidelijk de goede dingen des levens te waarderen - op een doordeweekse dag zitten cafe's en restaurants vol.
In de lentezon is het heerlijk om te slenteren door de achttiende-eeuwse straatjes van Vielle Lille. Natuurlijk een bezoek aan La Droguerie in de Rue Basse. Prachtig blauw bamboegaren gekocht voor de 'Gilet Kakeido' - en dat terwijl er nog zoveel wol, katoen, zijde enz... thuis om aandacht schreeuwt. Maar ik vraag om clementie: wie met maar een greintje textielliefde kan aan al die verleidingen in een zaak als La Droguerie weerstaan?
Op de hoek van de Rue Basse ligt La Malle aux Tresors. In de vitrine hangen en liggen de prachtigste bandjes, stoffen bloemen, vlinders, kraaltjes, hoeden enz... Een klein zaakje maar vol verrassingen.
Uitgebreid rondkijken in het boekenpaleis Furet du Nord, een kleine culinaire geneugte kopen bij La Comtesse du Barry (om thuis na te genieten) en dan even uitrusten met koffie en chocolade bij Meert. Heerlijk!

Zilver

Ik was al een tijdje aan 't broeden over een creatief cadeau voor een zilveren bruiloft in de Mooie Maand Mei. Een bijzonder fotoboekje uit de jaren dertig bracht mij op een idee. Het boekje dat ik zaterdag in De Oude Pijpenla kocht, heeft de vorm van een folkloristische pop. Met een beetje fotoshoppen krijgt de Zwitserse schone het gezicht van de zilveren bruid en laat ik haar nestelen in de armen van haar zilveren bruidegom. De sepia foto's uit voorbije tijden - van wolken en bergen en van een leven dat nog stil was - haal ik eruit. In de plaats komen foto's en wensen van familie en vrienden.
Met restjes stof, vilt en glaspareltjes - en met een van mijn frivolitébandjes!! - heb ik het schortje al feestelijker gemaakt.
Maar misschien ben ik wat te optimistisch en overschat ik mijn vaardigheden met fotoshoppen...

Rosemarie met blosjes

Deze Rosemarieperen lagen zo uitnodigend te blozen in de biowinkel, dat ik ze wel moest kopen. Met hun aanminnige blosjes verdienen ze een mandje dat hun teint nog extra doet uitkomen. Een wit-en-rood-geblokte lap die nog ergens rondslingerde, was snel in stukken gescheurd. Met pen 10 haakte ik in verbazend weinig tijd de country bowl uit Crazy Crochet.
Nu is er wel een probleem: de rosemarietjes liggen daar zo perfect met z'n achten in hun mandje dat het zonde is er eentje uit te pakken. De achtergebleven zusjes zouden zeker bleek worden van verdriet ...

Geur van gemaaid gras

l'oiseau (1928) - Pablo Picasso

Voor het eerst dit jaar de geur van vers gemaaid gras geroken ...

Geachte cliënten, 't wordt lente
Wat zullen we nou 's voor prettigs gaan doen
Geachte cliënten, 't wordt lente
De merel zingt aria's in het plantsoen
Hij heeft z'n tarief niet gewijzigd dit jaar
Dus wij doen het ook niet, we laten het maar
Wat kan het ons schelen, die centen
Hoogachtend, komma, 't wordt lente

Annie M.G. Schmidt

Nuttige Netjes (2)

Hier schreef ik al over de 'drang' om netjes te haken met ongewone materialen. Die 'drang' kreeg ik ook toen ik al die wit-en-blauw en wit-en-rood gekleurde tasjes in de wind zag wapperen in de Kanaalstraat. Maar mijn duurzame ik was bedroefd over de gevolgen die die vrolijke tasjes hebben voor het milieu ...
In verschillende landen mogen winkeliers geen plastic tasjes meer meegeven aan hun klanten (bijvoorbeeld in China waar dagelijks zo'n drie miljard stuks werden verbruikt). In Nederland is er geen verbod maar je kan natuurlijk wel als individu je verantwoordelijkheid opnemen. Bijvoorbeeld door tasjes te hergebruiken.
Toen ik thuiskwam met groenten uit de Turkse winkel, was de tafel bedolven onder vrolijk gestreepte tasjes. Kortom, er was dringend actie nodig om de Planeet te redden!
Ik knipte eerst de bodem uit de tasjes en knipte ze dan in repen. De repen rolde ik tot bolletjes. Voor een gehaakt netje zijn heel wat tasjes nodig - die blijven dus nog even hun nut houden ....

Hors serie

Het leven van een forens (het Vlaamse woord 'pendelaar' is eigenlijk mooier) gaat niet altijd over rozen. Zeker niet als de trein weer eens vertraging heeft - zoals vandaag. Maar mijn irritatie was meteen over toen ik vlak voor sluitingstijd de krantenkiosk in het station binnen stapte en een nieuw hors serie nummer van Marie Claire Idées zag liggen. Wat veel aandoenlijk mooie spulletje voor petits bébé's ...

Licht Alfabet

Foto: Nir Tober op Flickr

Wat is dat zomeruur toch heerlijk! Ik kom 's avonds pas laat thuis van mijn werk. In de winter vertrek ik in het donker en kom thuis in het donker, de verdere avond vaak niet meer dan een couch potato. Wat geniet ik ervan dat de avonden nu langer lijken, met meer licht, en het lijkt met meer tijd en energie. Als afscheid van het leven met kunstlicht dit mooie Licht Alfabet ...

Thee in Laage Vuursche

Wat een prettige verrassing gisteren: een zondag met onverwacht mooi weer. Ideaal voor een boswandeling tussen ruige zonbeschenen stammen en pril groen. Met als beloning een bezoek aan Café-Restaurant 'De Lage Vuursche' waar ik meteen verliefd werd op de theemutsen die duidelijk met veel toewijding waren gemaakt.

Frivolité

Het is altijd een uitdaging om nieuwe technieken te leren. Een paar jaren geleden probeerde ik tijdens een zonnige vakantie in Italië het frivolité-werk onder de knie te krijgen. Ik dacht steeds dat ik precies de instructies op de foto's in mijn boekje volgde, maar het resultaat was telkens weer een hopeloos strakke knoop. Tot op een warme zomeravond aan het strand de knoop eindelijk deed wat hij hoorde te doen - schuiven over de basisdraad. Sindsdien neem ik tijdens reizen altijd een piepklein tasje mee met een klosje garen, een frivolitéspoeltje, een schaartje en een frivolitéhaaknaaldje. In de trein, op de boot, in wachtzalen of in de middaghitte bij een koele fontein, haal ik mijn spullen tevoorschijn en leg eindeloos veel knoopjes. Na 9/11 durf ik ze niet meer mee te nemen in het vliegtuig. De veiligheidsmensen konden weleens denken dat ik gewapend met het frivolitéhaakpennetje de cockpit wil binnendringen en de piloot dwingen tot Vreselijke Dingen ...
Toch is er een maar. Nog nooit heeft al dat gepruts met spoel en draad iets opgeleverd. Om bijvoorbeeld een randje voor een zakdoekje te maken heb je een frivolitérandje van bijna een meter nodig. Er is echter altijd weer een moment waarop ik een onherstelbaar verkeerd knoopje leg en het bandje ongeduldig wegleg. De berg onafgewerkte bandjes groeit ...
Mijn bewondering voor de fraaie stukken frivolité-werk te zien op de tentoonstelling Nuttige Handwerken in het Leids Weverhuis (zie foto's) was dan ook groot. Ik troost mijzelf met de gedachte dat frivolité voor mij vooral een kwestie van bezigheidstherapie is, zoiets als een sigaretje roken ...

April (2)

Moeilijk te geloven, maar we moeten blij zijn met de bakken regen die uit de lucht vallen want April veel regen, brengt grote zegen. Ondanks alles wordt de tuin van dag tot dag groener. De perenbomen staan in bloei en het longkruid kleurt blauwe vlekken in het gras. Opmerkelijk veel vogels tierelieren er vrolijk op los: roodborstjes, meesjes, eksters, merels, Vlaamse gaaien enz... Zelfs een musje komt af en toe verlegen aanwippen. Kennelijk zijn de mussen weer een beetje terug van weggeweest. (Over de duiven - die B52-bommenwerpers onder de vogels - wil ik het niet hebben). Vraag is of deze Gevleugelde Vrienden een halt kunnen toeroepen aan de slakken die aan hun jaarlijkse invasie zijn begonnen. Ze herinneren zich vast de heerlijke vreetpartijen in mijn tuin. Weet iemand waar ik zo'n slakkenverjaagmannetje kan vinden zoals op de Calendrier du Temps qu'il fait van Bé Courtadet (SAL 2006)?

Nuttige Netjes (1)

Ik heb een heleboel afwijkingen. Gelukkig zijn de meeste ongevaarlijk. Zo heb ik het liefst dat mensen aan mijn rechterkant zitten of lopen, anders voel ik mij onprettig. En als ik een interessant soort garen of draad zie, wil ik er een netje mee haken. Bijvoorbeeld met de plastic, fel gekleurde bolletjes draad die ik op de afdeling 'doe-het-zelf' van de HEMA vond (middelste netje). Kennelijk ben ik niet de enige die deze netjes handig vind. Ik heb er talloze gehaakt in alle kleuren van de regenboog maar kon er vandaag nog maar drie vinden. Ik denk dat de andere achteloos door bezoekers zijn meegenomen ('even lenen'). Niet erg: ze dwalen nu in vreemde handen rond, mijn Nuttige Netjes!

Zeer vereerd ...

Ik voel mij zeer vereerd en trots! Een foto van mijn bijdrage aan het hartenproject van Berthi staat in het april-mei-nummer van Handwerken zonder Grenzen. Haar blog had mij al nieuwsgierig gemaakt. Pas gisteren kreeg ik het nieuwe nummer te pakken (er zijn helaas te weinig tijdschriftenzaken die HzG in hun assortiment hebben). In een winderig bushokje kon ik het artikel van Berthi eindelijk lezen en haar bijdrage aan het project bewonderen.
Ik schreef hier over mijn schrijfetui voor verliefde/gebroken harten ...

April!

APRIL is the cruellest month, breeding
Lilacs out of the dead land, mixing
Memory and desire, stirring
Dull roots with spring rain.
Uit: The Waste Land van T.S. Elliot