zaterdag 24 november 2007

Ufo's bestaan ...



Jazeker, UFO's bestaan. Sterker nog: mijn huis zit vol ufo's. Verstopt in hoeken, weggekropen in laden, vergeten in manden, dozen en tassen.

UnFinished Objects ... zo noemt Knitting Daily de handwerken waar je ooit enthousiast aan begonnen bent maar die je ... euh ... nooit afgewerkt hebt. Met een blij gevoel bracht ik ze in huis: verrukkelijk zachte wol, beloftevol glanzend linnen en kleurige strengetjes borduurzij, stapels geassorteerde stofjes ...


Maar nu verstoppen ze niet alleen de hoeken en gaten van mijn huis, ze zitten ook als spinnenwebben in mijn hoofd. Het knaagt dat ik alweer iets niet hebt afgewerkt, het remt de aankoop van wondermooie wol en verleidelijke stofjes. Maar dat gaat veranderen: ik nam vandaag het besluit om de Ufo's uit hun stoffige nesten te verjagen. De eerste daad is al gesteld: met mijn telefooncamera heb ik er al een flink aantal betrapt.


Deze Nid d'Ange ('engelennestje') uit 100 Idées was voor het pasgeboren dochtertje van een goede vriend. Wat een genot om met deze wol te breien. Maar na het breien moest e.e.a. in elkaar gezet worden, een minder leuke klus waarbij teveel nagedacht moest worden. Inmiddels kan het meisje bijna stappen ...



Toen ik dit borduurpakket zag hangen bij Le Bonheur des dames - wat een paradijs voor borduursters - was ik meteen verkocht. In het echt hou ik niet bepaald van insecten maar op afbeeldingen vind ik ze fascinerend. In de zomer van 2005 nam ik dit handwerk mee naar een logeerpartij in de Ardennen. Heerlijk: wandelen, lekker eten en borduren onder de appelbomen. Helaas: een kwartier na aankomst brak ik mijn voet. Sindsdien verkommeren de insecten bij gebrek aan aandacht ...



Om de een of andere reden heb ik de kinderpyama's van mijn kinderen bewaard. Ergens in mijn achterhoofd speelde dat ik 'er later misschien wel iets mee zou doen'. Toen mijn dochter aankondigde dat ze ging trouwen, wist ik het: ik gebruik ze voor een crazy quilt. Vol enthousiasme werkte ik dag aan dag tot 's avonds laat aan dit symbolische huwelijkscadeau. Ik struinde winkels af naar bijpassende linten. Maar de voorbeidingen van de bruiloft vroegen zoveel tijd dat ik er 'even' mee ophield. Inmiddels is de bruiloft alweer anderhalf jaar geleden ...



Deze trui uit Handwerken Zonder Grenzen vroeg erom gebreid te worden. De winkel van HzG was toen nog in mijn buurt. Ik stond meteen na het verschijnen van het nummer op de stoep. Ik weet niet waarom ik de trui nooit heb afgebreid. Sinds ik de laatste steken breidde ben ik erg veel verdikt, erg veel vermagerd en alweer heel wat bijgekomen ...



Een sprookje! Dat dacht ik toen ik de gehaakte sjaal Chantel in Kidsilk Haze zag staan in Rowan Vintage Style. De bolletjes waren wel wat duur, maar ik bracht ze opgewekt als een schat mee naar huis. Ik heb heel wat zitten puzzelen op de kleurenschema's: er is niets moeilijker dan kleuren 'in een willekeurige volgorde' te verwerken. De zijden bolletjes hebben mij al op heel wat reizen vergezeld maar liggen nu ergens in een kast te slapen ...



De Calendrier du Temps qu'il fait van Bé Courtadet is al twee keer mee geweest naar een eenzaam Italiaans eiland. De calendrier was een SAL (stitch-a-long) die een jaar duurde en je meenam langs de jaargetijden: lente, zomer, herfst, winter. De eerste blaadjes, zon, herfststorm, sneeuw en hagel. De seizoenen hebben zich inmiddels al twee keer herhaald ...


Nog een boduurpakket gekocht bij Le Bonheur des dames ...








En dit is dus nog maar een greep uit de UFO's in mijn huis ...
Aan het werk!!!

2 opmerkingen:

Patricia Kral zei

Wat een heerlijk herkenbaar verhaal. Je kunt aan je lijstje van niet afgemaakte dingen blijven denken maar je kunt ook genieten van het geweldige gevoel dat ze je gegeven hebben toen je er aan begon. Dat neemt niemand je meer af...."Kietel jezelf" en wees vooral blij met al dat enthousiasme!!!!
patricia

Patricia Kral zei

Wat een heerlijk verhaal en zo herkenbaar. Je kunt natuurlijk blijven denken aan al die onafgemaakte zaken maar geniet vooral van de momenten die al die zaken je gaven toen je ze kocht en er enthousiast aan begon.
Kietel jezelf en wees blij met je enthousiasme.
Je kunt trouwens altijd nog schrijfster worden van columns want dat doe je ook heel leuk. hartelijke groet Patricia