Papieren Kerst 6 (slot) - Kerstvrede

't Is vanavond Kerstavond - een serieuze avond. Voor mijn laatste bericht in de PapierenKerstSerie dus geen ongein over WC-papierrollen, oud krantenpapier of enveloppen. Maar over papier dat het lot kan bepalen van miljoenen mensen: papier waarop de vrede getekend wordt. Vredesverdragen die een einde maken aan oorlogen zoals de Vrede van Münster (tussen Spanje en de Nederlanden)

en jammer genoeg ook vredesverdragen die snel (het Verdrag van Versailles - einde 1e Wereldoorlog)

 - of nog sneller (het Congolese Gbadolite akkoord) gebroken werden.

[Zoekopdracht: ziet iemand een vrouw in bovenstaande afbeeldigen???]

Wat zou het mooi zijn als we volgend jaar in de krant een paar van dat soort afbeeldingen zouden zien. Mannen (en vrouwen!) die plechtig een papier ondertekenen. De Vrede van Damascus, de Vrede van Jeruzalem, De Vrede van Mogadishu. Utopisch? Naief? Waarchijnlijk wel. Maar misschien - als we met z'n allen hopen - ontstaat er een ‘vlindereffect’ als uit de Chaostheorie ('de vleugelslag van een vlinder in China kan wellicht een orkaan in New York veroorzaken') en wordt het onmogelijke mogelijk. Of zoals Paul Éluard het schreef: l'homme en proie à la paix se couronne d'espoir - 'de mens ten prooi aan vrede, kroont zich met hoop'.

 [Tekst van Paul Éluard, tekening van Picasso]

Zo mijmerde ik, terwijl ik kraanvogels vouwde met Return-to-Sender-papier van de Hema (en met een zilverpapierwikkel van een chocoladereep nu we die niet meer hoeven te sparen voor de missies).

Ik wens iedereen een Zalige & Gelukkige Kerst!

Papieren Kerst 5 - De/het Kerstbal

Een aanrader: de nieuwe verfilming van Anna Karenina. In het begin is het even wennen aan de enscenering maar dan wordt je meegesleept door het verhaal en de werveling van besneeuwde vlaktes, wuivende korenvelden, mazurka's, goudomlijste spiegels, kristallen luchters, ruisende zijden japons, witte uniformen, parels en sabelbont.
Ik heb geprobeerd zonder parels, zilver en brokaat maar met glaspapier, een kristallen prisma en satijnen lint toch iets van de pracht en praal van het oude tsaristische Rusland op te vangen in mijn honingraten 'Anna Karenina'-kerstbal gemaakt volgens deze tutorial [KLIK].
Nog een glaasjes champage erbij en ook hier kan - na een prosit (За ваше здоровье) voor Lev Tolstoj - de mazurka beginnen. Avancez! Formez des lignes! Messieurs, à genoux! ...

Anna Karenina 1935 - Mazurka generale

Papieren Kerst 4 - De Kerstkrans

De wereld is gisteren – 21-12-2012 – niet vergaan. De winter is gewoon zoals in alle voorbije eeuwen weer begonnen. Niet mijn lievelingsseizoen. Het enige voordeel is dat er na de winter weer een lente komt. Gewoon die paar donkere maanden uitzitten. De oude Germanen vonden dat kennelijk ook: ze vierden midden in de winter het feest van de zonnewende, de terugkomst van de zon. Ze haalden winters groen - hulst, maretak, spar en den - in huis en schikten dit in een krans, rond als de zon, een zonnewiel. De zonnewielen rolden verder in de roosvensters van Christelijke kerken.

 Bron: Wikimedia: achtspakig Romaans roosvenster San Silvestro, Trieste, Italië, 12e eeuw.

En nu komen ze elke winter aangerold om onze voordeuren te sieren. Ik hoop dat ze nog steeds even krachtig zijn als vroeger en ervoor zorgen dat kwade geesten en demonen (en inbrekers!!) aan ons huis voorbij gaan.
Ook mijn krans is gemaakt van winters groen. Gewoon wat takken klimop uit de tuin - symbool van nieuw leven - tot een krans gebogen en er wat gelukbrengende maretak in gevlochten. Maar ik heb wat elementen toegevoegd die de Oude Germanen niet kenden: de takken zijn verstevigd met Japanese masking tape en

versierd met papieren bloemen die vastgeplakt zijn op WC-papierrollen (die de Germanen vast nog niet hadden!).

De bloemen (rolled paper flowers) maakte ik volgens deze tutorial [KLIK] met papier.

Niet zomaar papier: met pagina's uit de Gesamtausgabe - Gedichte van Nicolaus Lenau. Het zijn poëtische bloemen dus. Als eerbetoon en om goed te maken dat ik zijn boek verknipt heb (het was al stuk) een Wintergedicht van Lenau, te gebruiken als het onverhoopt een Witte Kerst (en niet zo'n druilerige dag als vandaag) zou worden:

Winternacht

Vor Kälte ist die Luft erstarrt,
Es kracht der Schnee von meinen Tritten,
Es dampft mein Hauch, es klirrt mein Bart;
Nur fort, nur immer fortgeschritten!

lees verder

Papieren Kerst 3 - Het Kerstboompje

Meneer l'Heure Bleue vliegt voor zijn werk een paar daagjes naar Barcelona. Dat is goed voor zijn geestelijke gezondheid want hij bekijkt met stijgende verbijstering de vrouw waarmee hij al zoveel jaren samen is (ikke dus). Met angst & beven komt hij thuis: wat zal hij daar nu weer aantreffen. De ene dag is de vloer bezaaid met verknipte enveloppes,

 dan weer is de tafel een puinhoop van oude kranten.

Mannelijk onbegrip natuurlijk. Met die oude kranten maakte ik een papieren kerstboom voor de herdertjes. Zoals je weet 'lagen de herdertjes bij na-a-a-chte in het veld, zij hielden vol trouwe de wa-a-a-chte'. En je moet wel een hard van steen hebben om hen de hele tijd onbeschut buiten te laten staan. Vorig jaar maakte ik een boom van security paper om hen tegen kou, regen en zon te beschermen

en het jaar daarvoor een tijdschriftboom.

Dit jaar dus van oud krantenpapier, met dank aan deze tutorial: [KLIK].
Ik hoop nu dat barmhartige zielen de herdertjes van nu - zoals dakloze asielzoekers - in deze koude en regenachtige dagen beschutting geven. En dan liever met iets warmers dan oud krantenpapier.
(Bitter: op donderdag 13 december werd in Den Haag het tentenkamp voor uitgeprocedeerde asielzoekers ontruimd terwijl een paar 100 meter verderop, op het Lange Voorhout, een duurzame (maar dure) kerststal officieel werd geopend. Zandbeelden kregen meer bescherming dan mensen van vlees en bloed.)

Papieren Kerst 2 - De Kerstkaarten {Tutorial}

Een handbeschreven enveloppe op de deurmat, kerstkaarten op de schouw - echte 'goedvoelertjes'. Daar kunnen toch geen e-cards tegenop.
Noblesse oblige: ik moet van mijzelf de kerstkaarten zelf maken. (Waarom weet ik eigenlijk niet...). En dat zijn er een heleboel. Kerstkaarten zijn een beetje 'schuldkaarten' - een manier om toch iets van je te laten horen aan te lang verwaarloosde mensen. Is dat bij jullie ook zo?

Voor de kerstkaarten van dit jaar gebruikte ik mijn groeiende stapel enveloppes-bekleed-met veiligheidspapier. (Zie mijn bericht hierover hier.) En de ontvangers krijgen er gratis en voor niks een bon voor een goed 2013 bij. Zonder garantie evenwel ...

Bankenveloppenkerstkaarten-met-tegoedbon - Tutorial

Nodig

• oude vensterenveloppen met een bekleding van gekleurd of gedessineerd veiligheidspapier
• restjes gekleurd papier
• stevig gekleurd papier voor de bon
• gewoon papier of glaspapier voor het Recraft-logo
• sjabloon van de bon [KLIK]
• sjabloon met 'recraft'-logo [KLIK]
• pons met kerstboom (of sterretjes)
• 'zelfdrukkerijdoos' (zo'n doos met rubberen lettertjes)
• gekleurde stempelinkt
• lijm
• schaar
• naaimachine
• rood garen

Werkwijze
* Download het sjabloon van de bon, print het uit op stevig gekleurd papier en knip de bonnen uit.

* Stel de gewenste tekst voor de wensen samen.

* Pons eindeloos veel kerstboompjes uit het gekleurd papier. (Of maak een kind wijs dat dit heel leuk is). Gooi de restjes niet weg - die komen later nog van pas.

* Knip de enveloppe in de gewenste grootte (bijv. van een correspondentiekaart) en bestempel ze met de wensen - of schrijf ze gewoon op.
* Ga met een lijmstift om het venster (zodat de uitgponste figuurtjes niet in de enveloppe verdwijnen) en strooi er de kerstornamentjes op (ik gebruikte er 16 - 4 van elke kleur) en sluit de enveloppe).

* Kies een geschikte borduursteek (of de gewone stiksteek) op je naaimachine en stik de enveloppe aan 4 zijden vast, waarbij je aan 1 zijde de bon meestikt. (Pas op voor gebroddel met de draadjes aan de achterkant).

En voila, het resultaat:

Na al mijn werk begon ik toch te twijfelen. Zouden de ontvangers dit fröbelwerk vinden of verontwaardigd zijn dat ik mijn afval naar hen stuur? Dus om de kaartjes een ideologisch karakter te geven, kleefde ik Reduce-reuse-recycle-recraft-logo (geprint op glaspapier) op de achterkant. Trouwens ook ideaal om verwarde draadjes te verstoppen.

Natuurlijk verstuur ik mijn kaartjes in enveloppen van Bureaubewust. Al jaren gebruik ik hun topo-enveloppen. De decemberzegels van dit jaar passen er helemaal bij ...

(En nu maar hopen dat mijn kerstkaarten niet meteen ongelezen in de oudpapierbak terechtkomen ;) )

Papieren Kerst 1 - Het Kerststalletje

Kerst kan zo simpel zijn: je koopt een kerstboom om de hoek, versiert die met dezelfde ballen als het jaar ervoor en het jaar daarvoor en daarvoor. Onder de boom zet je een stalletje (of een kind) en op Kerst eet je lekker met je familie of vrienden (en zingt samen een Lied!).

(De baby onder de kerstboom ben ik. 

Mijn kinderen zaten in dezelfde 'kakstoel' onder de kerstboom 

en dit jaar zal Matti erin tronen.)

Maar als je de bladen moet geloven, is Kerst hard labeur. Je moet je kerstboom thematisch of op kleur versieren, pardon 'stylen' (liefst elk jaar anders). En een Kerstdiner zonder de meest exotische ingrediënten is die naam niet waard.

Wij trekken ons daar niks van aan. Elk jaar weer dezelfde dozen met dezelfde kerstspulletjes die van her & der kwamen aanwaaien. En elk jaar ook weer dezelfde discussie: Meneer l'Heure Bleue wil een Grote Boom (anders heeft het toch geen zin!) en voor Mevrouw l'Heure Bleue mag hij best wel een beetje kleiner (meneer wint natuurlijk).
Maar elk jaar kriebelt ook het zelfmaakvirus. Mijn ideeën komen dit jaar uit de prullenbak. Wonderlijk hoeveel je kan 'kerststylen' met kranten en oude bankenveloppen. Vandaag start ik de serie 'Papieren Kerst'. Voor het eerste bericht heb ik het mijzelf makkelijk gemaakt: ik verwijs gewoon naar Made by Joel (heerlijke site!). Sjabloon downloaden, uitprinten op stevig papier, eventueel (laten) kleuren, vouwen. Klaar! Hoe eenvoudig kunnen de dingen toch zijn.

Wacht nog even met het weggooien van kranten, bank-/factuurenveloppen en kartonnen dozen. In de volgende dagen wordt dit edel materiaal omgetoverd in kerstkaarten, een kerstboom, kerstkransen, vazen, kerstballen, slingers. Dus kom dat zien, kom dat lezen!

Gouden floeren gordijnen voor een baby?

Misschien dat destijds in het kamertje van die arme baby-prins

Charles gouden fluwelen gordijnen hingen (in het Vlaams 'floeren' van 'velours'). Maar het zou mij zwaar verwonderen als dat ook zo is in de kinderkamertjes van de prins(es)jes Amalia, Alexia en Ariane, Elisabeth, Gabriël, Eléonore en Emmanuel. [En nee, ik ben geen royalitywatcher: ik moest even googlen om die namen bij elkaar te sprokkelen].
Dus toen (nichtje) L & M mij vroegen om met de gouden fluwelen stof die zij ooit op een rommelmarkt kochten, gordijntjes te maken voor het kamertje van hun verwachte gewone-mensen-baby'tje, dacht ik: 'l'heure bleue, verzin een list!'.

Sowieso een uitdaging om iets te maken voor een kamertje dat je alleen via videochat gezien hebt. Maar de kleur van de muren, fris lentegroen en turquoise, brachten mij meteen op een idee. Met een couponneke stof (Forest Life van Michael Miller) dat ik nog had liggen en meters en meters satijnen lint was het eigenlijk een fluitje van een cent om van de gouden floeren stof vrolijke babykamerordijntjes te maken.

(Op de foto lijkt het fluweel groen - maar de kleur is toch echt bruingoud)

Het kindje - verwacht in de kersttijd - mag komen ...

Sint ziet ze vliegen ...

Ik ontken niet dat het veel tijd, werk en geld kan kosten om een vliegmasjien te maken. Maar eigenlijk hoeft dat niet: wat restjes flanel, knopen, belletjes, vulsel en een uurtje tijd volstaan.

Je hebt ook geen ingewikkelde manuals nodig, met dit plaatje kom je een heel eind.
De Pieten waren dus snel klaar waren met dit cadeautje voor Matti. Toch werd het productieproces stilgelegd nadat het rode vliegmasjien van de assemblageband was gerold. Volgens de Pieten hadden ze al langer gewerkt dan de  Pieten-CAO toeliet. Ja, ja - ook Sint moet rekening houden met arbeidsomstandigheden en werktijdenregelingen. Met wat mandarijntjes kon Sint toch nog een Piet omkopen om wasknijpers, koffieroerstaafjes, oliekrijtjes en plakband uit het fabriekskantoortje in een verzenddoos te steken voor de Grote Sintenzak. Elena moet nu maar zelf haar vliegmasjien assembleren ...

En kijk, in zo'n blauwe dozen lijken het rode vliegmasjien en het wasknijpervliegmasjien allebei uit de echte Sintfabriek te komen ...

Een fijne avond voor iedereen die vanavond Sinterklaas viert - en voor alle anderen ook!

Noorderlicht

 't Lijkt wel of ik in een Digitaal Dipje zit: het bloggen wil maar niet vlotten. Misschien omdat het 's avonds al donker is als ik thuiskom en de zon allang verdwenen - als die er überhaupt al geweest is.
Vandaag was er eindelijk voldoende licht om het eindresultaat - de Northern Lights Cape - te fotograferen van het bloedstollend geknip aangekondigd in mijn vorige bericht. Ik was meteen weerloos verliefd op het patroon toen zij van Atelier Prins er begin juli aan begon. En toen zij het resultaat van haar warm breisel (in hartje zomer!!) liet zien, was er geen houden meer aan: ik moest en zou deze kindercape voor Elena maken. Woensdag krijgt ze hem, met Sinterklaas. Om zeker te zijn dat ze hem ook zal dragen moet ik misschien maar zeggen dat het een Pietencape is (ze draagt sinds vorige week van 's ochtends tot 's avonds een Pietenmuts).
Maar terug naar het knipavontuur. Eerst een antwoord op de vraag van Janny 'wat de zin van aan elkaar breien is als je het later weer doorknipt'. Goeie vraag! Welnu: het is lastig om Fair Isle/Jacquard rechts/averechts te breien want de averechtse naald moet je 'in spiegelbeeld' breien en je ziet het motief niet goed. Als je rondbreit kan je alle naalden rechts breien. Maar ja, veel patronen hebben een opening. Dan biedt een 'steek' (spreek uit: stiek') de oplossing: je voegt een paar extra steken toe die je later doorknipt. Je verstevigt de steken en vouwt de flapjes naar binnen zodat het breisel niet rafelt. Dat is de theorie. Maar dan komt de ijzingwekkende praktijk. Ik probeerde eerst maar even met een proeflapje.

 Oef, dat lukte. Dus dan - tromgeroffel - het Grote Werk:

En tada: de koker ....

... werd een capuchon! (Zoals je ziet fotografeerde ik de knipfoto bij kunstlicht.)

 

En nu zit ik toch te dubben of ik de eer aan de Breipiet laat of toch maar zal zeggen dat oma (die graag wil scoren!!) de cape heeft gemaakt - helemaal speciaal voor Elena.

Het patroon van de Northern Lights cape vind je hier: [KLIK].

o, o - wat eng!

Eigenlijk ben ik er al een tijd aan toe. Maar uit angst stelde ik het steeds maar uit. Excuses genoeg: loge's waardoor ik mij niet kon concentreren, uitstapjes, gebrekkig licht 's avonds na het werk enz, enz.. Maar nu is er geen ontkomen aan: de schaar moet erin. In dat prachtige breiwerk waar ik zoveel uren aan gewerkt heb. Voor het eerst heb ik iets gebreid met een steek - geen gewone steek maar een steek /stik, steɪk/ - uitgesproken op z'n Engels. Een Noorse techniek waarmee je volledig in het rond, en dus met rechtse steken, kan breien ook als er openingen (voor armen, in voorpand) nodig zijn. Handig, tot het bloedstollend moment van doorknippen is gekomen. Op You Tube filmpjes knippen vrouwen zelfverzekerd het prachtigste breiwerk door.

Maar ik zit hier te bibberen en mijzelf moed in te spreken. Mag ik bij jullie uithuilen als het 'niet zo goed gegaan' (mislukt!?!?) is?
(Of zal ik eerst nog even de tuin winterklaar maken? Het zonnetje schijnt nu. En de keukenvloer moet gedweild, en ...)

Tussen proza en poëzie

 Foto via Maya*Made

Obama herkozen - de tweet 'Four More Years' die Barack Obama vanochtend stuurde, is de populairste tweet ooit.
Eelco Bosch van Rosenthal, NOS-correspondent in de VS, formuleerde het daarnet heel mooi: Obama voerde 4 jaar geleden campagne in poëzie en dit jaar in proza. Geen euforie meer na zijn overwinning maar een voorzichtig verlangen op een betere toekomst.
Laten we hopen dat de prozaïsche grijstinten van 2012 in de volgende 4 jaren rijpen tot een poëtisch kleurenpalet. Ook in onze contreien ...

Allerzielen

Schlußstück

Der Tod ist groß
Wir sind die Seinen,
Lachenden Munds.
Wenn wir uns mitten im Leben meinen
Wagt er zu weinen
Mitten in uns.

Rainer Maria Rilke

Morgen Allerzielen. Het is vredig dood te zijn op het Geheime Eiland. Omringd door wilde venkel en uitkijkend over de blauwe zee.
Tussen te jonge doden,

Tussen blije doden,

En tussen avontuurlijk doden.

Met het eeuwig geruis van de golven, de geur van vijg en wilde kruiden. Overdag de warme zon en 's avonds de beschermende schaduw van de berg.

Sterven en afscheid zijn smartelijk maar er is troost in een bezoek aan de doden. Vorige week, terug in het Noorden, bracht ik bloemen naar de graven van geliefde doden. De herfstbomen vormden gouden bogen maar het graf van mijn vader was overwoekerd door wild groeiende rozemarijn en lavendel. Hij - die pas opleefde in het Zuiden - is hier vast heel gelukkig mee...