Ik geef, jij geeft, wij geven - {bankpapieren 4}

De kerstperiode is de tijd van het Weke Hart. Goede doelen weten dat en spelen in op je schuldgevoel: als je zoveel cadeautjes kan kopen, kan er vast ook wat af voor arme, zielige kindertjes. Nu geef ik graag geld voor arme, zielige kindertjes. Maar ik word niet graag gemanipuleerd ... Daarom een alternatieve manier van geven - voor mij althans. Ik ben nu degene die jou wil manipuleren om te geven voor het Goede Doel. Dat gaat zo: ik heb met met mooie security paper aan de binnenkant van een enveloppe (waarin de rekening van de reparatie van onze  cv zat) papieren kralen gevouwen en daarmee een halsketting gemaakt. Deze halsketting verloot ik als Giveaway tussen de mensen die voor 6 januari 2011 reageren op dit bericht. Van de winnaar vraag ik dat hij/zij iets geeft of doet voor een Goed Doel. Geld in een collectebus stoppen, een bedrag overmaken, de stoep van de buren sneeuwvrij maken of soep brengen naar een oude tante. Bedenk zelf maar wat - ik vertrouw je volledig en hoef niet te weten wat je doet. Dus: laat een reactie achter en grijp je kans om te winnen. En de eigenlijke winnaar is dan misschien dat arme, zielige kindje, je buur of je oude tante ...

En tot slot: als troostprijs een tutorial over het maken van papieren kralen (voor wie zich - zoals ik - niet meer herinnert hoe hij/zij dit vroeger ook al weer deed tijdens de knutselles).

Nodig

• restjes papier (bijvoorbeeld security paper van bankenveloppen of pagina's uit een tijdschrift)
• lijm (bijvoorbeeld Pritt lijmroller)
• breinaald nr. 2 of iets vergelijkbaars (bijvoorbeeld een satéstokje)
• potlood
• meetlat
• schaar
• eventueel vernis + kwastje of doorzichtige nagellak

Werkwijze
1. Meet en teken op de witte kant van de enveloppe 'spieën', bijvoorbeeld met 1 cm als breedte aan de basis. Op de tekening hierboven heb ik de spieën korter getekend om het schema duidelijker te maken.

2. Knip de spieën uit.

3 Doe op de witte achterkant van de spieën op een aantal plaatsen wat lijm: niet op het begin van het breedste stuk en absoluut wel op het smalle eindstuk.

4. Rol de kraal om de breinaald, te beginnen aan de brede kant. Zorg dat je het papier strak en netjes in het midden oprolt.

5. Zorg dat je het smalle uiteinde goed vastlijmt.

Je kan de kralen eventueel vernissen met gewone vernis of met nagellak.
Als je een halsketting rijgt kan je de papieren kralen voor meer effect afwisselen met glazen en metalen kralen.
Verslavend!

Zalig Kerstmis!

Telkens als we in Napels zijn - en daar passeren we steeds op weg naar ons Geheim Eiland - moet en zal ik naar de Via San Gregorio Armeno, onderdeel van de decumanus: straatjes die nog door de Romeinen zijn aangelegd. In de winkeltjes werken ambachtslui al eeuwen lang, van generatie op generatie en jaar in jaar uit, dag in dag uit aan presepe, kerststalletjes, kerstfiguurtjes en alles dat daarbij hoort. Hele families - vader, moeder, zoon, dochter, schoondochter - knutselen stalletjes (of beter stallen!) in elkaar en boetseren en beschilderen beeldjes van het kindje Jezus, Maria, Jozef, engeltjes, herders, koning en de gebruikelijke beesten. Geen twee figuurtjes zijn hetzelfde.

Maar daar blijft het niet bij, met onbegrensde fantasie wordt heel uitbundig gewerkt aan grootse dorpstaferelen met alles wat daarbij hoort. Bakkers, wolkaarders, koperslagers, wijnhandelaren met al hun toebehoren, een klaterend waterrad, een flakkerend vuur,  een draaiend spit je kan het zo gek niet bedenken.

En natuurlijk kunnen Padre Pio, Berlusconi, Obama - of wie dat jaar ook de (anti-)held was - niet ontbreken.

Elk jaar kopen we een beeldje of dingetje als een wijnkruik, een kratje vis of een mandje paddenstoelen. Soms kopen we de verkeerde grootte zodat een herderinnetje een reuzin blijkt. Misschien moeten we nu maar stoppen want inmiddels is er al een hele volksoploop bij het kribbetje.

Maar een ding ontbreekt nog - daar kunnen we ons echt nog in uitleven: het stalletje zelf! Da's voor de volgende keer - als het in de koffer past.
Nu wens ik iedereen een Zalig Kerstmis! Geniet ervan en denk ook aan de ware betekenis van die dag - wat die voor jou ook mag zijn ...

Misschien vind je dit ook wel leuk:

- Allemaal engelen - patroon gehaakte engeltjes

- Cranberry's met steranijs en Grand Marnier

- Hennepteelt - kersthangertje van vilt en henneptouw

O denneboom, wat zijn uw blaad'ren wonderschoon ...

Gisteren een heel mooie maar veel te dure kerstboom gekocht. Na de gebruikelijke discussie tussen mijnheer & mevrouw 'l Heure Bleue. Mevrouw noemt de prijs buitensporig en vindt een kleiner boompje, zo eentje dat op tafel kan staan, ook wel goed. Mijnheer vindt Kerstmis zonder Grote Boom volstrekt, ja totaal zinloos. En ja, wat doet een wijze (???) vrouw dan ....
In de boom altijd dezelfde dingetjes, zoals het engeltje dat Dochter - toen nog dochtertje - ooit maakte.

Per jaar mag ik van mezelf 1 nieuw ding kopen - bijvoorbeeld de kersthangers van Return to Sender bij de HEMA (dan koop je iets moois en ben je tegelijkertijd ook Goed!).
En om te bewijzen dat een klein boompje niet alleen heel goedkoop maar ook bijzonder kan zijn, vouwde ik onder de neus van mijnheer 'l Heure Bleue een tijdschrift tot een papieren kerstboom volgens de tutorial van Renee Anne.

Zo werd een zomereditie van Seasons gered van de papiercontainer en omgetoverd tot een nuttig winterding ....
[De oplettende lezer heeft misschien opgemerkt dat de achtergrondkleur van mijn blog is aangepast aan de kerstsfeer. Wees gerust: ooit wordt het leven (en dus winkels, straten en blogs) weer normaal.]

Van escapisme naar daadkracht ...

Heb je even tijd?

Blijf dan rustig zitten

(ik veronderstel dat je niet staand je computer leest).

Voeten een beetje uit elkaar op de grond.

Handen op schoot of losjes naast je lichaam.

Ogen dicht.

Ontspan, adem rustig.

Denk aan het voorbije jaar.

Aan etalages, reclameborden en foto's in tijdschriften.

Welke kleur ziet je innerlijk oog?

Het zou mij verwonderen als je spontaan 'Turquoise' zei.

Dat is nochtans de kleur die Pantone had uitgeroepen tot de kleur van 2010.

David Hockney - Water Made of Lines & Blue Wash

Azteeks masker - 6 eeuwen voor Damien Hirst

Volgens Pantone is deze kleur van water en hemel ook de kleur van trouw en waarheid. Turquoise nodigt uit tot vluchten bijvoorbeeld naar een heerlijk tropisch paradijs - al is het maar in de fantasie. Voor veel volkeren had turquoise een magische talismanwerking. Als je de sites over de betekenissen van edelstenen mag geloven, zagen de Azteken in de stenen tranen van de hemelgodin en werd de kleur in de Oudheid geassocieerd met de godin van de liefde - Isis in Egypte, Aphrodite in Griekenland, Venus in Rome.
Je hebt nog 20 dagen om een turquoizen vazen op je kast te zetten, een turqoizen ketting te dragen en je heel spiritueel - ondanks het winterse weer - in een tropisch paradijs te wanen.
Vanaf 1 januari 2011 is de pret voorbij. Na het escapisme van turqoise zal volgens Pantone de kleur 'kamperfoelie-roze' (Honeysuckle / nummer 18-2120) ons 'geestdrift en kracht geven om dagelijkse problemen tegemoet te treden'.

Het is namelijk een stimulerende kleur die onze adrenaline doet stromen.  Na het escapisme van turquoise nu dus daadkracht. 

Gabriel Rossetti - Venus Verticordia

Een beetje vervelend is dat Lidewij Edelkoorts andere kleuren voorspelt, zwembadblauw en geel ('het nieuwe roze'). Zij kan in haar glazen bol overigens al de aardetinten van 2012 zien - je bent gewaarschuwd!
Nu we het toch over kamperfoelie hebben, tot slot het weemoedige, niet-daadkrachtige, gedicht Kamperfoelie van J.C. Bloem.

Kamperfoelie

Ik had niet vaak meer aan dat huis gedacht,

Noch aan die tuin. Dit alles is verleden.

Eindlijk raakt ieder ieder leed ontgleden

Al is het hart ook bijna omgebracht.

Vanwaar dan dat, terwijl 't ontembaar hart

Al lang naar andre, verdre dingen haakte,

Ik mij weer in 't voormalige wist verward,

Omdat ik aan de geur dacht, zwoel en lauw,

Die van de kamperfoelie zich losmaakte

Bij 't stijgen van de zomeravonddauw?

J.C. Bloem 

Zo, en dan nu heel daadkrachtig gaan kijken of ik kamperfoelieroze wol en kamperfoelieroze lapjes heb liggen. Een mens moet tenslotte met zijn tijd meegaan. Of juist niet en deze kamperfoelieroze wol en lapjes heel tegendraads verstoppen voor andere tijden??

Honeysuckle - William Morris

De kikker en het burgermeisje

Bij een prinses hoort natuurlijk een prins. Een beetje prinses kust daarvoor een slijmerige kikker. De kikker van burgermeisje Elena is gelukkig van zacht katoen en omsluit een boekje gemaakt door de Naaipiet. De pagina's zijn kleine lapjes stof met dierenmotieven die de Inkooppiet bestelde bij Volksfaden.

De Naaipiet wist eigenlijk niet zo goed hoe je een zacht, knisperend babyboekje moet maken. Er zat niets anders op dan industriële spionage te plegen. Hij kocht dus het goedkoopste babyboekje (ook Sint moet op de centjes passen) in de HEMA, demonteerde het en bestudeerde alles zorgvuldig (zo bleek dat knisperspul gewone inpakfolie). Gelukkig kon hij een paar dingen zoals de bijtring hergebruiken.
Elena heeft de kikker nog niet gekust maar is verrukt van dat lachende baby-tje dat ze in de spiegel ziet.

Zoals het een Rommelpiet betaamt, gaf hij de Naaipiet een heleboel rommeltjes zodat de kleine vingertjes van Elena nu kunnen spelen met dit rare elastiekje,

 of dit zachte vachtje strelen.

 En wat tingelt het belletje in dit vogeltje helder!

 Opgepast dat de olifant het boekje niet uit wandelt!

Nog even op het vleugeltje duwen. Hoor je het gepiep van het 'piepding' (weer iemand hoe zoiets echt heet????)?

En dan is het boekje uit en is het slaaptijd voor kleine babymeisjes ....
Dit was het laatste bericht uit de Sinterklaasserie. De volgende keer weer over naar de Echte Wereld ...

Winterprinses

Je hebt geen Koningshuis nodig om voor Vorst te zorgen en hoeft niet in een paleis op te groeien om Prinses te zijn. Elena woont in een GewoneMensenHuis maar voor ons is ze toch echt een prinses. En die verdient een bijzondere feestjurk. Sint koos daarom de snelste Breipiet uit om een warme prinssessenjurk te maken.
Het patroon en de rode alpacawol zijn van Drops. De rok moest eigenlijk met Fabel van Drops gebreid worden maar de winkel had alle mogelijke Fabelkleuren in huis - behalve de kleur red chili natuurlijk. En omdat de Chef Planning er, zoals ik al schreef, steeds maar een potje van maakt, had de Breipiet maar 1 (één) week voor zijn werk. Daarom kocht de Inkooppiet prachtige, magisch van kleur veranderende merinowol van een ander merk.
Ik hoop dat iedereen een mooi weekend achter de rug heeft en met Goede Moed de nieuwe week is begonnen. Even wat 'warmte' happen voor de Vorst weer zijn intrede doet ...

Overuren met dank :( aan de chef planning ...

De Afdeling Geheime Zaken draait weer overuren - de chef planning lijkt maar niet te kunnen leren van de voorbije jaren.

Vorige vrijdag werd ik naar de wolwinkel gestuurd om de fijnste alpaca- en merinowol te kopen voor een arbeidsintentsief breisel, vandaag moest ik door de sneeuwstorm fietsen om stof, garen, lintjes, vilt enz. enz.. te gaan zoeken. En dat terwijl de deadline, morgen klokslag vier uur des namiddags,  angstwekkend dichtbij is.
Onderweg kocht ik nog wat overheerlijke speculaas en keek - tussen de vele sneeuwvlokken door - met een bezorgd oog naar de steile, gladde daken. Als dat morgen maar goed afloopt met die Goede Oude Sint!

Ik ga nu fluks weer aan het werk en wens jullie alvast een hele fijne Sinterklaasavond - als je die viert, tenminste. Ik kan nog niets laten zien - er rust een zwaar embargo op de verwachte resultaten - dus, als je nieuwsgierig bent: come and see next blog!

Woord van het jaar: 'wolplamuur'

Ik begrijp de jaarlijkse heisa rond het 'woord van het jaar' eigenlijk niet zo goed. Maar - vermits ik breister ben EN slachtoffer van gemene mottenaanvallen - zou ik dit jaar willen pleiten voor het woord 'wolplamuur'. 'Pardon?' zal je zeggen en dat begrijp ik. Ik ken het woord pas sinds ik vandaag in de NRC een artikel las over de Amsterdamse Heleen Klopper die volgens het blad Time met haar 'wolplamuur' een van de beste uitvindingen van 2010 heeft gedaan. Beelden zeggen meer dan woorden, kijk daarom hieronder naar een filmpje over die befaamde uitvinding.
Het NRC artikel is vrij juichend, in de praktijk lijkt mij dit een toepassing van de bekende 'naaldvilttechniek' . Ook is de vulling nog wel goed te zien - maar misschien mag dat tegenwoordig wel.

Hoe dan ook: wat vind jij eigenlijk: is dit een kwestie van innovatie of van slimme marketing?
O ja, hier (Nederland) en hier (Vlaanderen) kan je stemmen voor het 'woord van het jaar 2010. 'Wolplamuur' staat er wel niet tussen maar wel woorden als daggeren, dork, pokkefrost, waxinewerper, ruttentutten, streelmeisje, kakaboulet, twilliciteren. Ik heb ze nooit gehoord of gelezen, jij wel? Maar gelukkig wordt de betekenis gegeven - zo kan je de blitz maken met je actuele taalkennis ...

Misschien, als je heel braaf bent geweest ....

Foto: Rob Ryan
Als kunstenaars uit verschillende disciplines samenwerken, ontstaat er vaak iets moois. Zoals deze borduurkit van papierkunstenaar Rob Ryan en borduurontwerpster Emily Peacock (o.a. te bestellen, bij Ryantown).

Dante Gabriel Rossetti, Veronica Veronese

Zie je jezelf al zitten, in een lang gewaad, bordurend bij de haard terwijl de stormen woeden rond het landgoed in de verlaten vallei. In de verte hoor je de golven beuken op het strand. Maar binnen knettert het vuur en brengt de butler een zilveren dienblad met scones, cucumber sandwiches en een verse cup of tea ...
Gezien de prijs van de kit is het misschien niet onverstandig eerst bij Jane Austen te lezen hoe een kapitaalkrachtige Mr. Darcy aan de haak te slaan. Maar misschien ben je dit jaar wel uitzonderlijk braaf geweest en laat de Sint dit moois achter in je schoentje ... 

Heerlijk, al zeg ik het zelf

Wat heb ik toch een heerlijke nieuwe rok. Helemaal zelf gebreid. Opscheppen mag best want eigenlijk ben ik enkel de 'intermediair'.

Het model komt uit de Libelle Idee van september dit jaar - makkelijk maar door het ajourpatroon en de muizentandjes onderaan toch speciaal.
En de wol ... daarover zou ik uren kunnen praten. Zo heerlijk, zo zacht, zo mooi. Ik ben sowieso al dol op Alpacawol. Maar de lichte, zijdezachte (flessengroene) Sierra Andina van Adriafil is helemaal puur plezier om mee te werken.
En als ik de rok draag moet ik een beetje aan ons Geheim Eiland denken - in de Siciliaanse warmte breide ik het grootste deel van deze winterrok zoals ik hier reeds liet zien.

En helemaal intermediair ben ik niet. De voering van mijn rok heb ik 'opgeleukt' met een vrolijk lintje. En nog een tip voor wie ook een rok zou willen breien. Bij de meeste patronen is de rokband niet stevig genoeg. Daarom haak ik op het einde bovenaan een aantal rijen met stokjes. Bij deze rok waren het 8 rijen die ik heb dubbelgeslagen over een elastiek heen en aan de binnenkant vastgezet aan de voering. Vervolgens heb ik de rokband met een aantal rijen doorgestikt. Bij de Dropsrok die ik vorig jaar (met Fabel) breide, haakte ik een aantal rijen stokjes en maakte een sluiting met knoop & knoopsgat. Deze rok hoefde overigens niet gevoerd te worden.

De vorige koude winter ben ik met één gebreide warme wollen rok doorgekomen. Nu heb ik er al twee. Ik overleef de winter wel!

Mag ik je mijn nieuwe schat voorstellen?

Mag ik je mijn  nieuwe schat voorstellen? Nee, dit is hem niet. Ik ben nog best tevreden met mijn leuk & lief Lief (en ik hoop omgekeerd ook).
En mijn schat bestaat ook niet uit edelstenen, goud en geld. Edelstenen worden toch maar gestolen en geld – zegt men – maakt niet gelukkig (alhoewel??).

Mijn schat vond ik in een oude stad aan het einde van kronkelige straatjes.

Ben je klaar om hem te ontdekken? Hou je adem in, achter deze steen liggen …

… honderden stofjes van het fijnste materiaal, met de mooiste motieven en in een regenboog van kleuren.

Gevat in stalenboeken en voor een mooi prijsje gekocht op de laatste dag voor sluiting van een mooie interieurzaak.

Ik heb duizenden plannen in mijn hoofd.
Ik ben een Gelukkig Mens!