Popje-zonder-naam is een beetje zenuwachtig

Popje-zonder-naam is een beetje zenuwachtig. Zenuwachtig voor morgen en voor haar toekomst.
Vandaag was nog een gewone dag waarom Popje-zonder-naam gewoon naar school ging. Ze zong, maakte sommen en kleurde met de potloodjes uit haar rode boekentas.

Na school ving ze kleurige vissen en stopte die in haar emmertje. Daarna speelde ze met haar oranje bal in een zee van roze bloemblaadjes.

Ze ging vroeg slapen. Eerst ruimde ze haar kleren en spulletjes netjes op.

 Ze sloot het geheime luik,

 legde er een matrasje op

 en een zacht hoofdkussentje met een lief gehaakt randje.

In haar onderbroek kroop ze met haar knuffeltje - Beertje-zonder-naam - in bed,

 lekker warm onder een dekentje

 met een zachte voering.

Deurtje dicht en laat het zandmannetje nu maar komen. Met zo'n makkelijke magnetische sluiting zal dat vast wel lukken.

Maar nu ligt Popje-zonder-naam toch nog even te tobben: morgen is het de Grote Dag dat ze naar haar nieuwe moeder vertrekt: de jarige Elena. Dan krijgt ze eindelijk een Echte Naam, hoopt ze. Om een goede indruk te maken, trekt ze morgen haar feestjurk aan, een jurk met toverballetjes - net als de jurk van haar nieuwe mamma.

En in haar mandje zit lekkere fruit voor de jarige. Natuurlijk neemt ze haar knuffeltje mee zodat ze niet helemaal alleen is bij de nieuwe mamma in het nieuwe huis.

Nu ik er goed over nadenk, ben ik eigenlijk de overgrootmoeder van Popje-zonder-naam. Maar als maker toch ook een beetje de 'biologische' moeder. Beetje gek eigenlijk: hoe kan je nu de moeder zijn van het kind van je kleinkind???
Nu hoop ik maar dat het nieuwe moedertje een beetje lief zal zijn voor Popje-zonder-naam en haar niet achteloos onder in een speelgoedmand laat verpieteren. Ik heb Popje-zonder-naam alvast gerustgesteld en gezegd dat ze altijd weer bij mij terecht kan ...
[Voor Popje-zonder-naam en haar attributen heb ik - met grote vrijheid (zoals een gewoon hoofd in plaats van een waterhoofd) - gebruik gemaakt van het boek van Isabelle Kessedjian]

Slimmer dan een sluwe vos ...

Op de eerste lentedag van dit jaar stond Meneer Vos net wat te dromen tussen de bedwelmende geur van hyacinten toen hij ineens een luid getok hoorde. Het was Mevrouw Kip die trots haar nieuwste ei stond te bewonderen

Het water liep Meneer Vos meteen in de bek: 'wat een lekker brokje zeg, wat een mollig kippetje'. In gedachten liep hij al met Mevrouw Kip in zijn armen door het groene bos, op weg naar de grote kookpot van Mevrouw Vos.

Voetje voor voetje sloop hij dichterbij.

Maar tussen de gele viooltjes lag alleen nog maar een kakelvers ei. 'He? Waar is dat kippetje nou?'

Ja, die Mevrouw Kip is ook niet van gisteren: ze had meteen begrepen dat Meneer Vos haar ronde vormen niet om erotische maar om culinaire redenen bewonderde en had zich snel onder zijn staart verstopt. Als je niet sterk bent moet je slim zijn - slimmer dan een sluwe vos!

Handig hoor, als je een topys turvy doll bent - een omkeerpop. Het kan je leven redden!

{Het patroon komt uit Susan Anderson, Topsy-Turvy Inside-Out Knit Toys: Magical Two-in-One Reversible Projects}

привет дамочки - Dag Dametjes! [Spitsuur]

Pas nu ze af zijn, besef ik hoe symbolisch het is dat ik die Matroesjka's gehaakt heb. Zoals veel leeftijdgenoten voel ik mij een sandwichvrouw: mee verantwoordelijk voor 4 generaties.  In dezelfde week mijn moeder en mijn kleindochter naar de WC helpend. En daarnaast een drukke baan. Voor veel 50+vrouwen is ook deze levensfase een 'spitsuur in het leven'. Druk bezig om alles - zoals Matroesjka's - in elkaar te passen.
Als je de dingen neemt zoals ze komen, lukt het allemaal wel. Zoals het heel eenvoudig was deze Matroesjka's te haken volgens het patroon van Crochet at Home via Petals to Picots.
Gewoon eerst de onderkant, de bovenkant, de gezichtjes en het haar haken.

Oogjes en mondjes borduren en de dametjes met vilt wat bollere wangen geven.

Dan liefdevol versieren: een sjaaltje hier, een bloemetje daar. En dan passen de dametjes - zoals de Dingen des Levens - moeiteloos in elkaar.

Soms zijn er prettige toevalligheden (bestaat toeval?). Zoals dit Matroesjka-setje dat mijn dochter van vakantie meebracht - niet wetend dat ik die popjes aan het haken was ...

Dus dames - just go with the flow ...

Een vriendinnetje voor 'muis'

Elena kan niet zonder haar muis. 'Muis' is een knuffeldoek met muizenkopje. Elk uitje met Elena betekent naast pret ook nerveuze angst dat 'muis' onderweg het hazenpad kiest met een vriendje of vriendinnetje. Natuurlijk met een ontroostbaar kind als gevolg.

Voor Elena's derde verjaardag heb ik dus maar een vriendinnetje gebreid. De avond voor het feest legde ik haar in een bedje.

 

Maar toen ik 's avonds laat in de keuken kwam, kreeg ik zowat een hartaanval. Madam zat daar rustigjes kaas te eten. Dat beloofde wat ...

 

Gelukkig eindigde alles goed. Muis en 'muis' vonden elkaar meteen aardig.

Illustratie: Lindsay Barrett George

En ze leefden nog lang en gelukkig ...

NB: Het patroon komt uit een boekje dat ik bij De Slegte kocht en dat ik nu even niet kan vinden. Als ik het weer vind, zal ik de titel hier geven.

Enne: GENIET VAN DE ZON!!!!

Theodora in Suriname

Mevrouw l'Heure Bleue is de laatste tijd te druk met allerlei dingen om te bloggen. Ik, Theodóra, profiteer ervan dat ze nu even de deur uit is, om jullie stiekem wat vertellen over mijn avonturen in Suriname. Ik mocht eigenlijk niet mee want mevrouw l'Heure Bleue moest naar Suriname voor werk. Maar je kent mij: ik had mij verstopt in haar koffer (hihi!)! Na aankomst in Paramaribo wilde ik langs het balkon wegglippen om een Parbootje te gaan drinken in 't Vat. Maar ze zag mij - en o, o! wat was zij boos!

Ik kreeg huisarrest terwijl zij aan het werk was. Ik mocht enkel wat luieren onder de palmen - met een glaasje lemmetje, mope of zuurzak. En van de zon genieten aan de Surinamerivier.

Gelukkig mocht ik in het weekend meevaren met de Sweet Merodia en oude plantages bezoeken langs de Commewijnerivier.

Op de plantages wordt geen koffie of suiker meer verbouwd maar er groeien wel bomen en struiken met de wonderlijkste en heerlijkste vruchten. Zoals 'gulle' tamarindes (bijna alle delen van de boom kunnen gebruikt worden),

Pomme de Cythère oftewel Venusappel,

Kalebassen,

en Noni -

(sommigen denken dat je daar zowat alles mee kan genezen - de verkoop van het vieze, dure sap levert miljarden op).

Pff, het was wel warm zeg! Goed dat moeder natuur de kokosmelk heeft uitgevonden.

En nu ben ik weer terug in dit landje waar gisteren flinke windvlagen de mensen bijna van hun fiets blies. Ik had een vlaagje van heimwee, stak een parasolletje op in plaats van een parapluutje en vroeg mevrouw l'Heure Bleue of ze mij een angisa (je weet wel, zo'n Surinaamse hoofddoek met geheime betekenis) kon ombinden. Ze bond mij iets om maar volgens mij wist ze helemaal niet hoe het moest. En de markoesa's die ik meebracht zijn ook al aardig verschrompeld. Als je markoesa eet voor het slapen gaan, zou je zoete dromen hebben! Ik droom vannacht vast over dat vreemde en vertrouwde, mooie en warme land dat een bijzonder plaatsje in mijn hart heeft.

Oei, mevrouw l'Heure Bleue komt binnen! Ze vraagt nu ik toch aan 't bloggen ben, haar nog even te verontschuldigen, ze groet jullie maar komt er nog even niet toe om jullie blogs te bezoeken.
(Trouwens: ze heeft haar koffer nog niet opgeruimd. Moet ik goed in de gaten houden, misschien zit er weer een reisje in. Dan vertel ik jullie daar natuurlijk ook over. Groetjes van Theodóra!!)

Aruba, Dushi Tera

En weer was ik uitlandig. Dit keer op dienstreis naar Aruba, Dushi Tera. Nee, ik mopper niet op mijn werk. Na aankomst zat ik even achter mijn laptop toen tot mijn stomme verbazing Theodóra ineens voor mijn neus stond. Tada! Bleek dat ze zich als verstekeling in mijn koffer had verstopt. Ik was eerst boos natuurlijk. 'Theodóra, wat zijn dat nu voor manieren. Ik ben hier voor werk en wil niet gestoord worden!' Maar ja, wie kan nu lang boos blijven op Theodóra? Het was ook wel gezellig dat ze mij vergezelde tijdens schaarse vrije uurtjes. Zoals bij het uitstapje naar een aloeveld.

Of lekker lui op het strand. Ze had er natuurlijk niet aan gedacht ook extra kleren mee te brengen en moest dus in haar onderbroek baden en zonnen.

Gelukkig kreeg ze een Arubaans vriendinnetje zodat ze zich niet verveelde als ik weg was. Leuk he, die twee dikke vriendinnen in de mangroveboom!

 

Toen ik mij klaarmaakte voor het diner, stak ze een bloem in het haar - hopend dat ze met mij mee mocht. Nee, Theodóra, er zijn grenzen ...

Theodóra is een creatie van The Islandic Knitter.

To see her is to love her

De eerste keer dat ik haar zag - ik denk dat het hier was - kreeg ik meteen een coup de foudre. Ik was betoverd door haar lieve, beetje eigenzinnige uitstraling en slanke gestalte. En nu is er van mijn eigen breipennetjes zo'n aanminnig wezentje gegleden. Theodóra heet ze en ze is ontsproten aan het breivernunft van Hélène Magnússon, oftwel The Islandic Knitter.
De ontvangst, zeg maar de conceptie, van 'mijn' Theodóra gebeurde eind oktober toen ik dit pakje ontving. En deze week was de bevalling. Een korte zwangerschap dus. Maar denk niet dat die zonder bloed, zweet en tranen ging. Het ontwerp van Hélène Magnússon is heel ingenieus - de hele pop wordt aan een stuk, zonder naden gebreid - met nogal wat technieken die ik niet meteen helemaal snapte.
Zoals bij een 'echte' bevalling, was het moment dat het hoofdje tevoorschijn kwam een moment van verrukking. Simpele draadjes wol en vlokjes vulling die ineens een persoontje worden. 

 Jawel, ook een pop is een persoon! En niet zomaar een persoon, Theodóra is een karaktertje: als je even niet oplet springt ze in een boom. Gewoon in haar klukka (onderrok), kou of geen kou.

Of ze oefent fanatiek haar danspasjes.

En soms kan ze je zo guitig zitten aanstaren.

 Elena mag best een keertje met Theodóra spelen hoor! Maar om de beurt met oma!