Eten uit mijn Peace Garden

Meneer l'Heure Bleue en ik houden erg van ons stadstuintje. Meestal doen we dat passief: we kijken vergenoegd uit over wat we soms badinerend onze 'jardin sauvage' noemen en constateren verrukt dat er weer een paar zwerfplantjes spontaan onze tuin als vestigingsplaats hebben gekozen: zevenblad, paardenbloem, grasklokje, dovenetel, schijnpapaver.
Maar er zijn ook dagen dat we als echte stadsboeren naarstig groenten en fruit zaaien, stekken, snoeien, gieten en oogsten. Wat er al niet op een paar vierkante meter kan groeien: tomaten, broccoli, koolrabi, snijbiet, pluksla, rucola, boontjes, courgette, pompoen, raapstelen, peterselie, tijm, rozemarijn, salie, oregano, vlier, aalbessen, druiven enz...
Puur genot, maar de opbrengst zou ons niet door een oorlogswinter heen helpen. Ons tuintje is bepaald geen Victory Garden.

(Als je op 'victory garden' googlet kom je verbazend veel propaganda tegen - een beetje patriot wapende zich militaristisch met hark en hak om ook een bijdrage te leveren aan de oorlogsmachine.

Op de Nederlandse affiche hieronder is overigens wonderlijk weinig resultaat van die noeste arbeid te zien).

Terug naar vredestijd. De snijbiet voelt zich goed in onze Peace Garden en groeit welig. We hebben er al heel wat van geplukt. Vandaag leek het mij echt een dag voor snijbietpizzaatjes.

 

Een tomaatje en wat rucola uit de tuin erbij om wat kleur te geven. En een glaasje wijn natuurlijk ...

Als je geen stadboer(in) bent, koop je toch gewoon snijbiet in de supermarkt? Of een courgette - ook lekker op zo'n pizzaatje.

Smakelijk! En een mooi, vredig weekend gewenst!

Blauw & groen

Nee, ik heb mij vandaag niet blauw & groen geërgerd. Integendeel: ik heb juist genoten van blauw en groen.
Van de blauwe maan (2de volle maan in 1 maand) die 's nachts boven onze tuin hing, denkend aan die andere volle maan begin augustus. Het was een magische avond - de laatste avond bij onze Verre Zoon. We dronken prosecco met J & A en hun vrienden terwijl links de volle maan opging boven de heuvel, roodgekleurd door een majesteitelijke zon die rechts onderging boven de Pacific.

Gek te bedenken dat dezelfde blauwe maan nu ook boven Skyline Boulevard hing ...

En we genoten - meer prozaïsch - van het groen van de rucola uit datzelfde tuintje van ons.

Met olijfolie, parmesan, grano padano enz... gemixt tot een heerlijke pesto (recepten te over op Internet).

Samen met linguine en tomaatjes (ook uit eigen tuin) een verrukkelijke lunch onder de rijpende druiven boven ons hoofd en met warme septemberzon op de blote huid.

Meer moet dat niet zijn ...

Stofdoekpaashazen betrapt!

Wij hebben maar een kleine stadstuin, toch gebeuren er de wonderlijkste dingen. Het onkruid is er eetbaar - lees mijn vorige bericht maar - en in de bomen fluit, piept, tjilpt, zingt en krast een bonte verzameling vogels. Maar vandaag gebeurde toch iets heel bijzonders. Zomaar ineens waren ze er: drie stofdoekpaashazen, ongegeneerd knabbelend aan de paarse dovenetel! Dat het paashazen waren, kon ik zien aan de stoffen paaseieren die ze droegen. Notabene eieren die ik zelf een paar jaren geleden gemaakt heb [KLIK]. De stofdoekpaashazen leken verdacht veel op de hankie bunnies van Resurrection fern. Ik denk dat ze op verkenningstocht waren voor Pasen.
't Spijt me dat ik het moet zeggen, maar ik was niet zo aardig voor die beesten. Ik heb ze bij hun oren vastgegrepen en hen de woonkamer laten ontstoffen. Toen alles er weer pico bello uitzag (opmaat en waarschijnlijk ook orgelpunt voor de voorjaarsschoonmaak) heb ik ze weer buitengejaagd met de bitse opmerking dat ik ze pas weer wil zien als ze echte Callebaut chocolade-eieren komen brengen. Eigenlijk schaam ik mij nu wel een beetje voor mijn gedrag ...

Welkom, mijn Persoonlijke Vijand!

Foto: Where the Wild things are

Jaren was hij mijn Persoonlijke Vijand en voerde ik een verbeten strijd tegen hem. Ik gunde hem geen plaats op deze aarde en deed alles om hem met wortel en tak te verwijderen. Maar sinds vorig jaar zijn mijn gevoelens voor hem totaal veranderd. Ik was zelfs blij verrast toen ik hem vorig weekend voor het eerst in frisgroen pak in onze tuin ontdekte. Zo blij dat ik hem meteen klein hakte, door een ei roerde en opat. Het zevenblad: lekker en voedzaam! Voor mij niet langer hardnekkig woekerend onkruid maar een welkome groente. Ik vind het zelfs jammer dat er niet meer zevenblad groeit in onze tuin want hij kan in heel wat recepten verwerkt worden. Bijvoorbeeld in een omelet, als groente (een soort spinazie)

of in Zevenbladkaasscones. Voor mensen die eens 'wild' willen doen voor de Paasbrunch, hieronder het recept.

Zevenbladkaasscones
Nodig

• een bos zevenblad
• 250 gram zelfrijzende bloem
• 1 ei
• 1,5 dl melk of karnemelk
• 100 gr geraspte kaas
• 40 gr koude boter
• zout, peper

Bereiding
1) Oven voorverwarmen op 180 graden;
2) In een kom stukjes boter door de bloem kneden;

3) overige ingrediënten door het mengsel kneden;

4) Deegmengsel uitspreiden op een met bloem bestoven aanrecht en met een deegroller uitrollen tot  ca 1 centimeter. Vormpjes uitsteken met een glas. Met een kwast de bovenkanten met melk bestrijken;

6) Scones op bakpapier ongeveer een kwartier in de oven bakken.

k

Lekker met een glas koel bier,

en een klontje zoute boter ...

Ik zou een Nederlandse variant willen voorstellen van het Frans spreekwoord ‘Il ne faut jamais dire 'Fontaine, je ne boirai pas de ton eau’ (Zeg nooit: ‘Fontein, ik zal je water nooit drinken’ - oftewel 'zeg nooit nooit') namelijk ‘Zeg nooit: ‘Zevenblad, ik zal je nooit eten’…

En als je tuin helemaal overwoekerd is door het zevenblad, ben je in de gelukkige omstandigheden dat je al deze gerechten maken ;)
Geroerbakken zevenblad
Zevenblad groetenschotel
Gegratineerd zevenblad
Zevenbladsoep
Zevenbladsoep met linzen
Hartige taart met zevenblad
Aardappelgnocchi met pesto van munt, zevenblad en bloemkool
Tomaten gevuld met zevenblad
Portabello's met zevenbladpesto
Zevenblad-rucolapesto
Zevenbladvanilliemuffin

seizoen van rijpenende zon

Season of mists and mellow fruitfulness!
Close bosom-friend of the maturing sun;

lees verder

 Wat een godengeschenk, dit eerste hersfstweekend! Niet enkel voor ons, mensenkinderen, ook bloemen, planten en groenten lijken - zoals in Ode to Autumn van Keats - te denken dat warm days will never cease.
Zelfs onze paprikaplant doet wat hij hoort te doen. Maanden lang waren het enkel 'onze' naakstlakken die hun slijmerige buikjes volaten met de bloemen en planten maar nu staan er warempel kleine vruchtjes op de struik. Een grote oogst zal het wel niet worden. Om gedroogde paprikapuree te maken heb ik dus maar paprika's-in-de-aanbieding gekocht bij AH. Ik heb weliswaar het paprika-item ('de goulashsubsidie') van De slag om Brussel gezien, maar de centjes he ...

Gedroogde paprikapuree
(recept uit Smaakmakend)
Nodig

• 1,5 kg rode parika's in stukjes
• 1 rode peper instukjes
• olijfolie
• 2,5 glazen rode wijn
• 1 glas water
• zout
• rozemarijn
• glazen potjes met deksel

Bereiding
1) olijfolie in een ruime pan verwarmen, stukjes paprika en rode peper erdoor roeren en 10 minuten zachtjes laten bakken;
2) 2,5 glazen rode wijn en de rozemarijn toevoegen, alles aan de kook brengen en 30 minuten zachtjes laten stoven;

3) 1 glas water en een theelepel zout toevoegen en weer 30 minuten zachtjes laten stoven tot het grootste deel van het vocht is verdampt;
4) oven voorverwarmen op 60 °C - bij voorkeur luchtovenstand;
5) paprikamengsel door de passe-vite (roerzeef) draaien of pureren met de staafmixer of in de keukenmachine;

6) puree op een bakplaat uitsprijden en de bakplaat iets onder midden van de oven schuiven;
7) puree ongeveer 6 uur laten drogen - de ovendeur op een kier laten staan zodat het vocht kan verdampen; de puree 1 a 2 keer omdraaien zodat deze gelijkmatig droogt;

 8) puree laten afkoelen en in de potjes scheppen.

De grote berg paprika's dikt in tot een klein bergje heel krachtige puree. De potjes blijven op een droge, koele plaats zo'n 5 maanden houdbaar. Na het openen moeten de potjes in de koelkast worden bewaard en is de inhoud beperkt houdbaar.
Het etiket kan je hier [KLIK] downloaden.

Nu ga ik nog even doen alsof het zomer is. Maar als de herststormen door de kale bomen razen, open ik een van mijn gouden potjes om een lepeltje vurige nazomerzon toe te voegen aan soepen, stoofschotels en sauzen ...

Fête des Vendanges

Ondanks de slechte zomer is onze druivenoogst weer overvloedig. Vrijdag - een dag vol herfstige zonneschijn - hebben we van het plukken en jam maken een Fête des Vendanges gemaakt met onze buren. Bijna 15 kilo druiven plukten we en nog hangen er rijke trossen aan de struik.

Ja, wèl ging Irám met zijn rozen henen,

En Jamshyd's heil'ge beker is verdwenen,

Maar steeds nog geeft de druif haar purpren wijnen,

En ligt mijn tuin door 't zonlicht hel beschenen.

Uit de Rubayat van Omar Kayyam

In totaal maakten we zo'n 55 potten druiven-appeljam volgens het recept in dit blogbericht [KLIK]. Nadat de buren hun trotse trofeepotten hadden meegenomen, bleef er nog een rijke voorraad voor ons over - wij komen de winter wel door!

Een belangrijk ingrediënt voor de jam is prosecco. Het zou jammer zijn om de rest van de fles te laten verpieteren. En vooruit, waarom niet nog een fles geopend? Zo wordt het nog gezelliger ...

Wij plukken en ritsen druiven, snijden appels in stukjes, laten tijm en rozemarijn en jeneverbessen zachtjes trekken in prosecco, roeren door de passe-vite en in de pannen

terwijl de bijen zoemen en de Atalanta's fladderen tussen de zoetgeurende klimopbloemen.

 En zelfs de lieveheersbeestjes komen geïnteresseerd kijken ...

In mijn hoofd zoemt een gedicht dat ik ooit in een folder van De Atalanta Pers las (de naam van de dichter ben ik vergeten).

Net zoals de Atalanta
zich ziet in de rups die was
die kronkelende veelvraat
zo slecht zie ik de kwanta
waar mijn denken uit bestaat
en begrijp dat van zo pas
zelfs nog wat minder

maar toch vliegt de vlinder
hoog boven het gras
Vlieg maar lief klein beest,
vlieg maar
en leg je eitjes daar
waar je als kind bent geweest.

Een mooie maand, september ...

[Ik heb van de etiketten een pdf-je gemaakt dat je hier [KLIK] kan downloaden. Uitprinten op etiketpapier en datum met een pen toevoegen.]

Een tuin, een tuintje en een engel ...

Dezer dagen regent het country fairs en landgoeddagen. Wij gingen natuurlijk naar de leukste ;) - naar de tuindagen op Landgoed Vollenhoven (nog steeds in handen van een familie).

Natuurlijk hebben zo'n evenementen een hoog 'gewone-mensen-die-zich-laven-aan-de-hoger-klasse-gehalte': even proeven aan de glamour van Brideshead revisited of Downtown Abbey. Maar leuk is het wel! Het allermooiste van Landgoed Vollenhoven is de moestuin met de schitternde kassen. Zoals mensen in voorbije eeuwen exotische dieren leerden kennen in de dierentuin, leren mensen uit de 21e eeuw hier hoe groeiende groenten er uitzien voor ze netjes gestapeld in de supermarkt liggen: komkommer, tomaten, pastinaak, kardoen, pompoen, courgette, artisjok, boontjes enz... En wat een genot om te zien hoe varkens zich vrij en onbekommerd wentelen in de warme modder ...

Toch was ik niet jaloers op de eigenaars, ik ben best blij met ons eigen, kleine VollenHof. Onze vierkantemetertuin bloeit welig. En de koffie met zelfgemaakte Canelés Bordelais in onze eigen tuin smaakte lekker na de prosecco met tapas in de Orangerie van Landgoed Vollenhoven.

Ik ben wel jaloers op de mensen die een kaartje wisten te bemachtigen voor het slotconcert van het Holland Festival vanavond in Carré: het eerste, en waarschijnlijk enige, optreden van Fairuz,

'de engel van Libanon', de bekendste en populairste zangeres uit de Arabische wereld (na Oum Kalthum waar ik hier al over schreef). Geboren als een Maronitische Christen, na haar huwelijk bekeerd tot het Grieks-orthodoxe geloof en aanbeden door miljoenen moslims belichaamt Fairuz de dromen en het verlangen van de Arabisch wereld. Veel radiostations beginnen elke ochtend met een lied van Fairuz. Ik eindig deze dag met haar muziek - niet live, wel op op You Tube...

Zalig Pasen!

Ja hoor! Ook de paashazen van tegenwoordig zijn brutaaltjes. Ik betrapte er vandaag eentje in flagrante delicto - op heterdaad - in mijn vierkantemetertuintje. Hij had mooie paaseieren tussen de opschietende raapstelen en lekkere paaseieren (van Callebautchocolade!!!!) tussen de ontluikende radijzen gelegd.
Uiteraard worden ze in dank aanvaard - de chocoladen eieren zullen morgen na het paasontbijt wel spoorloos verdwenen zijn. Ik hoop dat de paashaas of de paasklokken ook bij jullie langs komen. Ik wens iedereen alvast een Zalig Pasen!

Ook over Pasen:

Paaseierdopjetutorial

Il faut cultiver notre jardin

Candide, het hoofdpersonage uit de gelijknamige roman van Voltaire, trok met zijn optimistisch gedachtegoed als bagage (‘wij leven in de beste mogelijke wereld’) door de wereld. Maar op zijn reis maakt hij kennis met alle mogelijke kwaad: aardbevingen, oorlog, fanatisme, schurkenstreken enz.
Die opsomming klinkt helaas nog erg actueel. En nog altijd weten we niet hoe hiermee om te gaan. De oplossing van Candide is: “il faut cultiver notre jardin” ('wij moeten onze tuin bewerken'). Wij moeten de maatschappij - die allerminst een paradijs is - intensief onderhouden zodat ze leefbaar wordt en geen tranendal. Wij moeten zelf iets van de wereld en ons leven maken.
Gisteren, op een mooie lentedag stak het Kwaad weer onverwacht en monsterlijk zijn kop op in Alphen aan den Rijn.Verbijsterend. Maar het leven gaat verder - iedereen moet aan zijn tuin werken. En de kans dat je aan een betere wereld, een beter leven werkt is waarschijnlijk groter als je lid bent van een tuinvereniging dan van een schietvereniging ...
Gisteren cultiveerden wij letterlijk onze tuin. Wij zijn namelijk stadsboeren geworden. Met dank aan Jelle van Makkelijke Moestuin (en Jelle weer dank zij de Square Foot Gardening van Mel Bartholomew). De voorbije jaren kweekten we al allerlei groenten in bakken. Nu hebben we een vierkantemetertuintje bij Intratuin gekocht. En een 'optimistich' teeltplan gemaakt ...

Nu maar hopen dat zon & regen & licht de zaadjes doen ontkiemen en dat vogels, slakken en katten enig mededogen zullen hebben met de tere plantjes.

De sla zaaiden zaaiden we in goten opgehangen aan de schutting - slakken mogen wel een beetje moeite doen als ze uit zijn op lekkernijen.

Op de markt kochten we trostomaten en pomodori ...

en aubergine en paprika.

Nu maar even afwachten of we in onze tuin - die zeker niet de beste aller tuinen is - toch een best wel goede oogst zullen hebben. Wij blijven optimistisch ...

Frau bei der Gemüseernte am Bauernhof", Max Baer, ca. 1900