Een ballon loslaten met je adres aan het touwtje en hem zien wegdrijven naar de wolken in de blauwe lucht. En weken later een enveloppe met onbekend handschrift in je brievenbus en een kaartje met de melding dat je ballon honderd kilometer verderop werd gevonden. Ken je die verrukking?
De ‘moderne’ variant heet ‘
guerilla craft’. Wildbreien is guerilla craft maar ook zelfgemaakte voorwerpen in de publieke ruimte achterlaten voor onbekenden. De vogeltjes uit mijn vorig bericht waren dus guerillavogeltjes, klaar om naar onbekende bestemmingen te vliegen. Ik knoopte een kaartje om hun staart, niet met mijn postadres - da's ouderwets - maar met een speciaal twitteradres: n
iceyoufoundme (vogeltjes twitteren tenslotte). En omdat mijn vogeltjes onzekere paden zullen volgen stempelde ik er een (zelf uit een grote gum gesneden) labyrint op.
Niet zonder schroom (waarom keek die meneer zo indringend in mijn richting?) liet ik mijn eerste vogel 'los' in de trein naar Den Bosch.
(Maar verstrooide oen die ik ben, liet ik een kaartje achter met
@nicetoseeyou - twitteradres van iemand anders - in plaats van
@niceyoufoundme - mijn twitteradres).
De tweede vogel landde op de grens tussen Nederland en België.
En de volgende op het terrein van De Warande in Turnhout - waar wildbreiers uitbundig hun gang waren gegaan.
Het gaf een kick een vogel los te laten op de
Compelling Faces tentoonstelling, vlak voor een foto van Yan Xinfa die in de jaren '90 foto's nam van deelnemers van de Lange Mars in China van 1934. (Ondanks hun heldendaden leven ze in bittere armoede terwijl hun leiders belangrijke posten kregen.)
Mijn project ‘werkte’ al nog voor het begonnen was. Na de 'fotoshoot' voor het vorig bericht mistte ik tot mijn schrik een van de vogeltjes. Teruglopend vond ik het vinnige vogeltje: het was door een voorbijganger gevonden en met wat grassprietjes vastgebonden aan de reling van de brug!
Nog twee vogeltjes wachten om de wijde wereld in te vliegen. En ik vraag mij af of mensen die de vogeltjes vinden een vreugdeschokje krijgen, blij zijn met een vleugje aandacht, een klopje op de schouder (of denken ze: wie heeft zijn/haar troep hier laten rondslingeren). Zou een vinder hierover twitteren???
