Schreeuw om cultuur

Need I say more?
Meer weten: [KLIK]
(daar kan je de banner zelf dowloaden voor je blog als je dat wilt)

pom, pom, pom ...

Na zo'n weekend grijsheid & regen kunnen jullie vast een flinke injectie kleur gebruiken. Geniet dus van de PomPomslinger van Joann Lee. En als deze pompom's zoete kinderherinneringen bovenbrengen: waarom sla je niet aan het pompommen, bijvoorbeeld voor een kerstboomslinger? Dan kan je eindelijk die kleurige restjes katoen en wol gebruiken die al zolang nutteloos in dat mandje liggen ...

“Loop door alle gangen van het leven en geef de hoop niet op”

Vanuit Suriname stuurde ik een kaartje naar Berthi voor haar rubriek 'Textielpost'. Ik werd prompt verwend met een aardig & lief postpakket van haar! Zie je hierboven de heerlijke, toepasselijke enveloppe en de leuke kaartjes? Dank, dank, dank!
Mijn kaart aan Berthi toont een grote groep vrouwen in kotomisi en met een hoofddoek. Hier [KLIK] vertelde ik al over de betekenis van de kotomisi en hier [KLIK] over de wonderlijke, geheime taal van de angisa, de Surinaamse hoofddoek.
Ik schreef aan Berthi dat het jammer is dat je al dit moois enkel bij feestelijke gelegenheden ziet. Maar volgende week is er weer zo'n gelegenheid. Op 14 november wordt de kathedraal van Paramaribo, de kerk van Peerke Donders en een van de grootste houten bouwwerken ter wereld, na 22 jaar (!!!) weer geopend. Ter gelegenheid hiervan is een speciale angisa (hoofddoek) ontworpen met de mooie naam  WAKA DORO, LIBI DORO. De boodschap die de ontwerpster wil overbrengen is: “Loop door alle gangen van het leven en geef de hoop niet op”. Als dat geen prachtige boodschap is ...

(meer over deze angisa hier, een wandeling door de kathedraal hier).

De kotomisi en de angisa zijn typisch Creoolse kledingstukken. De Surinaamse maatschappij is namelijk etnisch geordend. En dat zie je ook op de stoffenafdeling. Je hebt natuurlijk 'gewone' stoffen in de warenhuizen, maar er is altijd een 'etnische' afdeling.

Met Afrikaanse stoffen voor Surinamers die hun Afrikaanse afkomst willen beklemtonen.

Pangistoffen voor de Bosnegers of Marrons, afstammelingen van slaven die de plantages ontvluchtten en in stamverband in het oerwoud leefden (en vaak nog leven):

foto: www.culturelezondagen.nl
Madrasruiten uit Indie voor de Hindoestanen, afstammelingen van de contractarbeiders uit Brits-Indië:

En Indonesische Batikstoffen voor Javanen, afstammelingen van de contractarbeiders uit Nederlands-Indië:

Ik vond mij erg verstandig dat ik - denkend aan uitpuilende laden thuis - geen stoffen heb gekocht.
Maar nu ik weer thuis ben, denk ik: waarom ben ik zo stom geweest te denken dat ik verstandig was ...

Wat groeide er in mijnen hof?

't Is misschien wat kinderachtig voor een grote mens, maar bij het winterklaar maken van de tuin kon ik het niet laten het liedje 'Wat groeit er in mijnen hof?' te zingen. In 'mijnen hof', een kleine stadstuin, groeide er deze zomer heel veel.
Courgetten:

Tomaten:

Druiven:

Sla, heel slim in een stuk dakgoot aan de schutting, ver boven het bereik van slakken:

Rode bessen/aalbessen:

Pompoenen

Boontjes:

Indrukwekkend he? Maar schijn bedriegt. Het plezier was groot, maar de oogst mager. De 1,4 pompoenen liet ik hier al zien. Verder een paar bodempjes boontjes (terwijl de boontjes in de winkel een halve euro per kilo kostten).

Net genoeg sla en tomaatjes om af en toe een schotel te versieren.

Maar wel heeeeel veeeel druiven waarvan we dit jaar ook weer heel veel jam hebben gemaakt.

Het recept van deze verrukkelijke druiven-appeljam gaf ik hier. Een van de ingrediënten is prosecco. En daar bleef gelukkig voldoende van over om te drinken op het afscheid van het vruchtbare seizoen ...

Breiweer en herfstbladen ...

Wat mij betreft mag de winter beperkt blijven tot een maandje tussen Sinterklaas en Driekoningen - liefst met veel sneeuw & zo. En dan de rest van het jaar een warme zon en een blauwe lucht.
Maar ik geef toe, het najaar heeft ook zijn charmes. Zoals de natte buitenwereld  vergeten en lekker weggekropen op de bank zitten breien. Ik kocht in het weekend Kid Mohair van La Droguerie voor een vestje, model Paletot, bij Julija's shop. De dikke wol (naald 8) breit zo lekker dat het achterpand nu al af is.

Vincent van Gogh, breiende vrouw, aquarel, 1881

Ik brei rustig verder, terwijl buiten de herfstbladeren ritselen.

John Everett Millais - Autumn Leaves

Binnen ritselen de nieuwe herfstbladen: de Flow EN de Marie Claire Idées. Van de Flow kan je hier [KLIK] 24 bladzijden bekijken. Hier [KLIK] kan je de hele Marie Claire Idées - jawel,  van bladzijde 1 tot en met bladzijde 212! -  doorbladeren (klik op 'feuilleter cette revue').
Deze Russische dametjes vindt zij, onze super baboesjka, vast wel leuk:

En in dit verblijf doorstaan de vogeltjes de barste winterkou.

Met zoveel inspirerends is de winter vast niet lang genoeg ;)

Allerzielen: een berichtje dat niet somber hoeft te zijn

Allerzielen, de Dag van de Doden. Zaterdag ben ik op de graven van geliefde doden - helaas een groeiend aantal - bloemen gaan leggen zodat ze er vandaag feestelijk bijliggen. Maar de dood is niet alleen maar somber, in Rusland bijvoorbeeld gaan mensen muziek maken, wodka drinken en picknicken bij het graf.

Leben ist sein zum Tode, zei Heidegger. Gelukkig is het leven wel wat meer dan dat, maar het begint met geboren worden en eindigt met sterven. Daar is weinig aan te doen. Waar je geboren wordt kan je niet kiezen, maar waar je begraven wordt misschien wel. Het kerkhof op ons Geheim Eiland is wel een van de mooiste plekken voor de rest van je dood. In en graf uitziend over de purperen zee en overwoekerd door wilde venkel. En als dan af en toe iemand een glaasje grappa komt drinken of een bord koude Parmigiana di Melanzane eten ... De dood kan mooi zijn.

pompoenen om te zoenen

Ik doe niet aan Halloween maar wel aan pompoenen. Als je zo'n oranje sprookjesvruchten (zijn het vruchten of groenten??) ziet, word je toch helemaal blij? En zeker als ze uit je eigen tuin komen. Met onze oogst aan pompoenen - zie boven - zouden we wel geen hongerwinter doorkomen ...
En vooruit dan, omdat het Halloween is, staat er naast de pompoenen ook een Raar Popje (naar de Sock Zombie van Becky Stern). Kan altijd van pas komen als je onverwacht en speelgoedloos een lastige (of een lieve!) kleuter moet bezighouden. Naast 2 minuten tijd heb je het volgende nodig:

Ligt alles klaar? (Als je geen Eenzame Sokken hebt, trek je die van jezelf of van de kleuter toch uit ;) !) Klik dan het You Tube filmpje aan:

Tja, zo werd dit toch een HalloweenLogje.

Weinig nieuws onder de tropenzon

Weer terug uit de Tropen! Van de hitte van de Grote Droge Tijd in Suriname naar kou en regen van de Lange Hollandse Wintertijd.
Tussen de afspraken door heb ik toch een paar glimpen van Paramaribo kunnen opvangen. Te oordelen naar dit filmpje dat ik vond bij open images is er - behalve de drukte door de intrede van de auto - niet zoveel veranderd.

Het witte Gouvernementshuis staat er nog maar is nu presidentieel paleis. Bouterse is bezig zijn spulletjes in te pakken om hierheen te verhuizen.

Wilhelmina staat niet meer trots op het Gouvernementsplein (nu Onafhankelijkheidsplein) maar kijkt naast Fort Zeelandia mijmerend uit over de bruingele Surinamerivier. Naar 't schijnt wil Nederland het beeld graag terug omdat het het enige beeld van de Jonge Wilhelmina ten voeten uit is. Maar Suriname peinst daar niet over.

En eten en drinken worden ook nog steeds in stalletjes op straat verkocht.

Als ik deze foto's zie (en mijn koude voeten voel) krijg ik alweer heimwee naar een glas Markoesa, zuurzak of lemmetjessap onder de nachtelijke, warme tropenhemel ...

Naar de West en een Google Earth Alfabet

Tja, ik weet het: eigenlijk hoort het niet. Mijn ecologische voetafdruk wordt megagroot. Nauwelijks terug uit het Zuiden vertrek ik morgen op dienstreis naar de West, naar Suriname. En niet met een pakketboot maar met een vliegmasjien - voordeel is dat ik nu misschien een paar letters zie van het Google Earth Alfabet van Thomas de Bruin waarop zij mij attendeerde.

En dan is er nog mijn bioritme: van de Siciliaanse zomer via de Hollandse Herfst naar de tropische hitte en vervolgens terug naar de noordelijke bijna-winter. Is dat wel goed voor een mens? Maar ik mopper niet hoor: ik kijk uit naar de exotische bloemen-pracht, de veelheid aan culturen, het trage stromen van de Surinamerivier, de op muren geschilderde reclame, de smaken van het Surinaamse eten en natuurlijk de vriendelijkheid van de mensen.

En ik hoop dat ik tijd heb om te gaan snuffelen tussen de mooie pangistofjes bij Kirpalani in de Domineestraat ...
Mo syi!

Lavasteenalfabet

Nog een bericht over het Geheime Eiland en zijn met lavabrokken bezaaide zwarte zand. Het strand lijkt er wel een kunstgalerie - de verbeelding is hier duidelijk aan de macht. Zwemmers en zonnebaders worden kunstenaars  en 'schilderen' of bouwen 'Zentorens', harten, gekko's. Iedereen wil kennelijk zijn steentje (!) bijdragen -

Ikzelf 'schreef' een alfabet ‘met in de branding geraapte, door de golven gepolijste, rode lavasteentjes. Mijn alfabet lag er nog ongeschonden bij toen ik vertrok.
Hoe lang zou het duren voor de winterse stormen het zwarte strand weer hebben leeggeveegd zodat het in de lente als een maagdelijk schoolbord klaarligt voor de nieuwe badgasten?

Zeemeervissen (2)

Het strand van ons Geheime Eiland ligt bezaaid met de mooiste lavastenen die je vragend aanstaren: 'maak iets moois met mij'.  Misschien een zeemeervis zoals die van Ressurection Fern waar ik hier al over schreef (zij attendeerde mij onlangs op de tutorial)? Maar ik had geen geschikt garen bij mij en op het Geheime Eiland kan je alleen de allernodigste dingen kopen - en dat zijn kleurige bolletjes katoen of wol kennelijk niet. Alhoewel? Ik had toch mijn frivolite-spulletjes-om-zinvol-bezig-te-zijn-tijdens-het-wachten (zoals op onderstaande foto) bij mij?

En is het geen mooi huwelijk, die ruwe lavasteen en de zuivere zijde van Bart & Francis? Als je heel stil bent hoor je misschien het ruisen van de zee - en als je nog beter luistert, het zingen van de zeemeerminnen ...

de paradiso expulsa

Carissimi e carissime! Ik ben er weer. Ik heb genoten van de Méditerranée - ook in oktober zo blauw, zo blauw - en van de odori, colori e profumi van een ver Siciliaans eiland.

R: Massacio, Adam en Eva

Maar nu ben ik verdreven uit het paradijs. Ik kon niet aan die granaatappel weerstaan (je weet toch: vrouwen en verleiding ...) en dat kon niet zonder gevolgen blijven. Gelukkig wist ik wel het een en ander van de wereld buiten de Hof van Eden en had ik mijn voorzorgen genomen. Want vandaag is het dan wel prachtig nazomerweer maar dat is misleidend: winterser dagen liggen in het verschiet. In onze Lage Landen volstaat een vijgenblad dan niet. Ik heb daarom nijver als Penelope aan een donkergroene rok van het fijnste alpaca gebreid. En zo reisde een beetje paradijselijke warmte & zachtheid met mij mee ...

Ik zag dat jullie bepaald niet hebben stilgezeten. In mijn google reader staat een duizelingwekkend aantal berichten. Die ga ik nu eens rustig/'op mijn gemak' lezen.

La vita è bella

Deze foto's maakte ik vorig jaar in een land waar het leven zoet is. Ik ontvlucht nog even najaarswind en -regen om in dat land te genieten van Kunst & Keuken & Zuiderse Zon. Ik wens iedereen hier mooie nazomerdagen. Ben benieuwd wat ik voor verrassends vind als ik weer bij jullie op bezoek kom.