woensdag 14 april 2010

Dragers van emotie?

Boeken, wat is dat toch met boeken? Het lijkt wel alsof het een aparte species is die zich onttrekt aan de wetten van natuurlijke selectie en survival of the fittest. Hoeveel boeken je ook wegdoet hoeveel boekenkasten je ook koopt, het boek woekert voort en verovert binnen de kortste keren tafels, kasten en planken. Ik schrijf nu wel zo makkelijk ‘boeken wegdoen’ maar dat gaat zomaar niet. Boeken uit je huis, uit je leven verwijderen – het is hartverscheurend. Misschien omdat het dragers zijn van emotie? Omdat de bladzijden herinneringen aan plaatsen, aan momenten uit je leven omarmen?
In een poging tot opruimen had ik mijzelf een tijd geleden tot flinkheid gemaand en een kartonnen doos gevuld met boeken-die-nu-toch-echt-wegkunnen. Maanden heeft die doos in een hoek gestaan en de Feng Shui in mijn huis danig verstoord. Maar ja, gooi je zomaar een boek weg dat je weliswaar nooit hebt ingekeken maar dat je wel op Schiphol kocht, zoveel jaar geleden op de dag dat je zoon voor een jaar naar Australie vertrok? En ooit was ik zo dapper, we schrijven juni 2000, om op reis een boek – Into the wild van Jon Krakauer – achter te laten. Wat had ik daar achteraf spijt van … Maar vandaag een nieuwe poging tot flink zijn. Ik heb mij aangemeld bij Book Crossing en het eerste boek into the wild gelaten. Het is een boek uit die kartonnen doos. Ik heb het niet gekregen, niet gekocht en niet gelezen. Ik weet zelfs helemaal niet hoe het überhaupt in mijn huis terecht is gekomen. Een goed object om het ontboeken voorzichtig en emotieloos te proberen. Ik heb het vanochtend losgelaten in de Hispeed Corner van Utrecht Centraal . Dat het een mooie toekomst mag hebben …

8 opmerkingen:

berthi zei

Poeh, flink van je! Met pijn en moeite doe ik een boek de deur uit.

Wat zou het leuk zijn als de vinder zich hier meldt!

martine zei

Misschien een goed idee om ook onze kartonnen doos zo eens leeg te krijgen.

Anje. zei

Het achterlaten en het een nieuw leven geven aan een boek is toch wel helemaal leuk..... het voegt immers een herinnering toe aan het boek dat in je gedachten toch al een plaatsje heeft.

Bertie zei

Bookcrossing - ik doe het ook al een paar jaar. Het is een goede manier om boeken weg te doen; eigenlijk doe je ze niet weg, maar geef je ze door. Reacties van vinders zijn altijd leuk, maar helaas komen ze niet zo vaak voor. Ik vind het 't leukst om boeken "in het wild" los te laten, graag op gekke plaatsen. Vandaag ga ik per trein naar een andere stad - je logje herinnert me eraan dat ik wel een of twee boeken kan meenemen om ze daar te crossen.
Nu nog erachter zien te komen wat jouw bookcrossing-naam is... :-)

MoniqueB. zei

zware tijden. maar geloof me, soms is de lichtheid van het bestaan mooier met herinneringen in je hoofd, ipv kilo's papier.
Het geeft wel meer houvast, maar loslaten geeft vrijheid!

Anoniem zei

het is zonder meer fijn als iets niet in de prullenbak hoeft maar ergens een goed tweede leven krijgt. Wat ik me afvraag: weten de vinders dat ze het boek mee mogen nemen, thuis lezen en eventueel weer doorgeven aan een ander? Ik zou het anders mooi laten liggen hoor, ik denk altijd dat de eigenaar wel terug komt om zijn boek te halen ;)
Ik vind het een super idee ( en knap dat je je boek kunt loslaten ;)

marcella
nuttigenfraai.web-log.nl

betty prins zei

Ja, zo'n doos staat hier ook al tijden. Soms staat hij achter in de auto op weg naar de kringloop, dan staat hij ineens weer in de gang en iedere keer haal ik er weer een boek uit dat toch echt de deur uit zou gaan. DH en ik zijn het nooit eens over wat 'weg' mag!

MariecusBruyn zei

Boeken wegdoen, ik mag er niet aan denken! Ooooooo, maar misschien zijn er wel een aantal exemplaren die misschien wel een spannender leven verdienen dan gewoon hier maar wat te staan...
bookcrossing... misschien ook eens proberen... misschien...