Ma cosa cantavano mai le Sirene?

Sie sprach zu ihm, sie sang zu ihm;
Da war's um ihn geschehn;
Halb zog sie ihn, halb sank er hin
Und ward nicht mehr gesehn.

 Fragment van Der Fischer van Johann Wolfgang von Goethe (1779)

Heb je je wel eens afgevraagd over welke geheime, verleidelijke krachten sirenes en zeemeerminnen beschikten (of nog beschikken). Was het hun stem,  ijl, hees of zoet? De melodie, golvend als de zee en de wind? Of waren het de woorden: zongen ze over verleiding, lust en extase?
Zeemeerminnen lijken niet enkel diep in de oceaan maar ook diep in het bewustzijn te zijn gezonken. Maar vergis je niet! Ze zijn er nog steeds. Misschien is het te druk in de Noordzee of maken de schepen teveel geluid en overstemmen ze het verlokkende zeemeerminnengeluid. Rond de Middellandse zee zijn ze er zeker nog. In de media vraagt men zich af 'Ma cosa cantavano mai le sirene?', 'Maar wat zongen de sirenes?'. Je ziet zeemeerminnen op affiches,

 volksschilderijen zoals deze

en 'artistieke' schilderijen zoals Ommagio floreale van Giuseppe Livio . (We liepen toevallig langs de tentoonstelling Invasioni rubate evasioni en kregen een prive-rondleiding van giechelende meisjes - geprangd in krappe zwarte pakjes en waggelend op te hoge hakken - die een opleiding toerisme volgden.)

Ommagio floreale, 2013 - Giuseppe Livio

Een van de stenen uit het Nice-you-found-me-stenenproject vond ik te leuk om weg te geven. Hij ligt naast mij en is nu een steen-om-bij-weg-te-dromen.

En geloof het of niet: we zagen zelfs een zeemeermin, aangespoeld op het zwarte zand van ons Geheim Eiland ...

Zouden de zeemeerminnen vandaag, Allerzielen, wenen om de zielen die door hun gezang verloren gingen? Ik denk vandaag aan mijn geliefde doden en zal zoals elk jaar een steen van het Geheime Eiland op het graf van mijn vader leggen.
Ik wens iedereen vandaag een gevoel van verbondenheid met geliefde doden.