Mevrouw l'Heure Bleue is de laatste tijd te druk met allerlei dingen om te bloggen. Ik, Theodóra, profiteer ervan dat ze nu even de deur uit is, om jullie stiekem wat vertellen over mijn avonturen in Suriname. Ik mocht eigenlijk niet mee want mevrouw l'Heure Bleue moest naar Suriname voor werk. Maar je kent mij: ik had mij verstopt in haar koffer (hihi!)! Na aankomst in Paramaribo wilde ik langs het balkon wegglippen om een Parbootje te gaan drinken in
't Vat. Maar ze zag mij - en o, o! wat was zij boos!
Ik kreeg huisarrest terwijl zij aan het werk was. Ik mocht enkel wat luieren onder de palmen - met een glaasje lemmetje, mope of zuurzak. En van de zon genieten aan de Surinamerivier.
Gelukkig mocht ik in het weekend meevaren met de
Sweet Merodia en oude plantages bezoeken langs de Commewijnerivier.
Op de plantages wordt geen koffie of suiker meer verbouwd maar er groeien wel bomen en struiken met de wonderlijkste en heerlijkste vruchten. Zoals 'gulle' tamarindes (bijna alle delen van de boom kunnen gebruikt worden),
Pomme de Cythère oftewel Venusappel,
Kalebassen,
en
Noni -
(sommigen denken dat je daar zowat alles mee kan genezen - de verkoop van het vieze, dure sap levert miljarden op).
Pff, het was wel warm zeg! Goed dat moeder natuur de kokosmelk heeft uitgevonden.
En nu ben ik weer terug in dit landje waar gisteren flinke windvlagen de mensen bijna van hun fiets blies. Ik had een vlaagje van heimwee, stak een parasolletje op in plaats van een parapluutje en vroeg mevrouw l'Heure Bleue of ze mij een
angisa (je weet wel, zo'n Surinaamse hoofddoek met geheime betekenis) kon ombinden. Ze bond mij iets om maar volgens mij wist ze helemaal niet hoe het moest. En de markoesa's die ik meebracht zijn ook al aardig verschrompeld. Als je markoesa eet voor het slapen gaan, zou je zoete dromen hebben! Ik droom vannacht vast over dat vreemde en vertrouwde, mooie en warme land dat een bijzonder plaatsje in mijn hart heeft.
Oei, mevrouw l'Heure Bleue komt binnen! Ze vraagt nu ik toch aan 't bloggen ben, haar nog even te verontschuldigen, ze groet jullie maar komt er nog even niet toe om jullie blogs te bezoeken.
(Trouwens: ze heeft haar koffer nog niet opgeruimd. Moet ik goed in de gaten houden, misschien zit er weer een reisje in. Dan vertel ik jullie daar natuurlijk ook over. Groetjes van
Theodóra!!)
9 opmerkingen:
Dit meen je toch niet!!! hahaha wat gaaf vind ik dit!!! Theodora, wij zijn naamgenootjes!!! En weet je, eigenlijk heb ik mij heel lang geschaamd voor mijn naam Theodora maar nu ik jou zo zie dan besef ik mij dat ik dat toch echt niet meer hoef te doen. Ik vind het echt reuze grappig, je maakt mijn dag! En een toffe vakantie heb jij gehad zeg! Mocht je weer eens toe zijn aan vakantie dan weet ik nog wel een leuk logeeradresje;)
Liefs,
je naamgenote Theodora!
Super zeg zo n reisje gezellig verhaal Gr. Marloeskreatief
Dat jouw 'mevrouw' de hort op was, begrepen wij wel, maar dat jij meegelift bent is een prachtig verhaal.
Al dat inheemse fruit, ongelofelijk toch dat wij daar niets van weten. Ik herinner mij een vrucht van de tijd dat ik als kind op de Antillen woonde. Ik weet geen naam, alleen de smaak en geur ervan!
Lieve Theodora,
Wat heb je weer een prachtige reis gemaakt. En we dachten al dat jouw mevrouw heel druk was... maar nu weten we toch weer een beetje hoe het gaat.
Ik weet dat het werk is, maar je kunt je minder prettige oorden voorstellen. Fijn weer bij je te lezen.
wow, die kleine Theodora heeft zowaar schrijftalent. Laat mevrouw L'heure het maar niet horen, wordt ze vast jaloers :)
haha Theodora, je bent me d'er eentje! heb je toch maar een fijn e vakantie gehad terwijl mevrouwtje l'hueure bleue druk aan het werk was. beiden hebben jullie er toch een leuke tijd gehad zo te zien! groetjes van Hilde
Ha Theodora, leuk dat jij even je neusje laat zien terwijl mevrouwtje L'Heure Bleue lekker aan het werk is, doe haar de groeten als je haar op je volgende reis tegen komt
Dat was een geweldig reisje naar Suriname. Fijn dat Theodora er toch ook wat van heeft gezien en niet in de koffer is achtergebleven, de ondeugende meid. Ik kan me voorstellen dat ze bij een volgend reisje weer staat te springen.
Een reactie posten