Mo syi!

Weer effe weg - dit keer voor werk ...

'Vintage' zeefoto's

Waanzinnig druk. Net terug uit Syrië en zondag vertrek ik op dienstreis. In de tussentijd meer dan de helft van familie en vrienden jarig. Ook M, mijn kinderen en ikzelf zijn allemaal jarig in juni. Voor mijn dochter-aan-zee die beroepsmatig met oude foto's werkt, maakte ik een toepasselijk cadeau. Een tas met op stof geprinte foto's van het Nationaal Archief om te gaan picknicken aan het strand. Met de stofjes & tierlantijntjes heb ik geprobeerd een 'zeegevoel' op te roepen. Het is wel leuk geworden hoewel het anders werd dan ik dacht. Ik volgde een model uit Immer dem Faden nach. Het resultaat is 'slapper' dan ik wilde. De volgende keer volg ik helemaal mijn eigen idee.
Op de achtergrond van de bovenste foto zie je de lanterna magica waar mijn moeder nog mee gespeeld heeft. Ook een toepasselijk verjaardagscadeautje voor mijn dochter.

Syrische impressies (2): geloof

Op televisie zie je vaak beelden van in strak ritme biddende mannen in de moskee. Buiten de diensten heerst er een heel wat relaxtere sfeer. Er zijn natuurlijk immams die groepjes gelovigen toespreken. Maar even zo goed ligt er in een hoekje een vrouw te slapen, zitten twee tienermeisjes op het binnenplein giechelend te sms-en met een vriendje of zie je een grote familie genieten van een uitgebreide lunch.
Ik was heel verbaasd over de ontstuimigheid waarmee grote groepen vrouwen een schrijn midden in de Omajjadenmoskee, de Grote moskee van Damascus, benaderden. In het schrijn zou het hoofd van Johannes de Doper worden bewaard (overigens maken nog drie andere oorden die claim).Nog verbaasder was ik toen we in een dorpje langs deze winkel met heiligenbeelden reden.Over de Islam in de Arabische wereld is genoeg bekend. Dat de Islam en het Christendom in een land als Syrië (en in Irak voor de oorlog) vreedzaam naast elkaar kunnen bestaan, weten minder mensen. De Syriërs zijn er trots op dat in hun land een moskee en een kerk probleemloos naast elkaar kunnen staan. Syrië is tenslotte de bakermat van het christelijk geloof. Paulus kreeg op weg naar Damascus - waar hij christenen wilde gevangennemen - een visioen en bekeerde zich tot het christendom. En nu is nog 10 procent van de bevolking christen - de meesten orthodox. In Ma`loula (50 kilometer van Damascus) en omgeving vind je de vroegste christelijke kerken ter wereld en spreken sommige christelijke inwoners nog Aramees, de taal van Jezus. De kloosters worden druk bezocht - ook door busladingen shi'itische Iraanse pelgrims! In de oude kapel van het klooster van Sint Thekla zat een orthodoxe non rozenkransen te knopen - er was nauwelijks onderscheid tussen haar zwarte habijt en de gewaden van de Iraanse moslimvrouwen ...
Heel bijzonder was ook het bezoek aan het oude klooster Deir Mar Mousa al-Habashi. Het ligt midden in de woestijn, hoog tegen een berg geplakt. Nadat je honderden treden hebt beklommen kom je in een oord van vrede. Onder impuls van de Italiaanse padre Paolo werd het klooster met zijn oude fresco's gerestaureerd en is nu een gastvrije plek waar iedereen welkom is om te blijven slapen of eten in ruil voor wat hulp.
Toen wij de trappen weer afdaalden, klom een bedoeïenfamilie bestaande uit tientallen mannen, vrouwen en kinderen naar boven. In de zinderende hitte glommen de gezichten van de vrouwen even rood als het mijne. We hadden geen taal nodig om elkaar te begrijpen ...

Verrassing in de fietsenkelder ...

Ik ben geen fan van altijd weer hetzelfde ochtendritueel. Opstaan, douchen, ontbijten (wel lekker!), tanden poetsen, naar het station fietsen, trein nemen ....
Ik werd vanochtend op een prettige manier gewekt uit dit 'robotbestaan' toen ik in de grijze fietsenkelder bovenstaande gebreide, fleurige fietstas zag. De hele wereld werd meteen een stuk lichter en gekleurder! Wie weet, misschien zie ik binnenkort ook een gebreide fiets of motor zoals die van Theresa Honeywell bij het station staan ...Overigens was mijn goede humeur na het terugfietsen door een fikse regenbui vanavond wel weer aardig weggewassen ....

Syrische impressies (1): kleding

Terug uit Syrië met een hoofd barstensvol indrukken. Syrië is een zeldzaam veelzijdig land, onmogelijk in een paar zinnen te vatten. In deze en volgende blogs zal ik, thematisch geordend, een paar impressies geven. Allereerst - om aan te sluiten bij mijn vorige blog - de kleding.
Ik had helemaal niet hoeven dubben over wat in mijn koffer te stoppen. Zo lang het discreet is (geen blote knieën, bovenarmen of schouders en geen decolleté's), is alles goed. De kleding van de Syrisch vrouwen varieert van strakke jeans en truitjes tot lange zwarte chadors en niqābs (gezichtbedekkende sluier). Wat ze dragen heeft alles te maken met waar ze wonen en welk geloof ze aanhangen. In Christelijke wijken en dorpen (10 % van de Syriër zijn Christenen) zie je sexy (maar niet al te blote) meisjes, in de souk van Aleppo waar veel Shi'iten wonen, voert het zwart de boventoon.Sexy meisjes en soenitische moslims met hoofddoeken zijn er genoeg in Nederland. Je ogen blijven daarom plakken aan de jonge Shi'itische meisjes die in de zinderende warmte volledig bedekt met hitteaantrekkend zwart (soms zelfs met zwarte handschoenen) arm in arm rondlopen. En dan ga je op de details letten. Dan zie je de kunstig opgemaakte, prachtige gazellenogen door het kijkspleetje van de niqāb. En valt je op hoe ze zich toch nog kunnen onderscheiden, bijvoorbeeld met zwarte frivole handtasjes of uiterst elegante zwarte schoenen. En geen twee zwarte gewaden zijn hetzelfde, het zijn de kleine dingetjes die het doen: pailletjes, ritsen, gespen, haakjes, borduursels, plooitjes, kantjes en lintjes ... Het wemelt van de winkeltjes waar je die onderscheidende frutseltjes kan kopen. Bij het shoppen moet je wel goed kunnen kijken - dus even de sluier oplichten ...
Maar vergis je niet: zedig in het openbaar wil nog niet zeggen dat je preuts bent. Er zijn gelegenheden dat je je lichaam in alle glorie mag laten zien en daar past dan de juiste kleding bij:
Is het ter compensatie tegen het zwarte straatbeeld dat er zoveel sexy lingerie wordt verkocht? En vreemd genoeg zijn de verkopers mannen ...De bedoeïnenvrouwen dragen vaak kleurige jurken en hoofddoeken, maar niet meer de prachtig geborduurde jurken die verkocht worden in touristenwinkels in Damascus en Aleppo.De meeste mannen dragen Westerse kledij. Soms wel een vreemd gezicht zo'n jong stel met de man in modernste Westerse broek en T-shirt naast een volledig met zwart bedekte vrouw. Toch zijn er ook veel lokale mannen in een galabia (djellaba), soms met een rode of zwarte keffiyeh (hoofddoek).De echte Syrische traditionele kledij wordt jammer genoeg alleen nog maar gedragen door waterverkopers en aanstekers van de nargila (waterpijp).
Vreemd dit te schrijven terwijl buiten de regen tegen de vensters klettert ...