Paris, je t'aime (1) - gevaarlijke liefde ...

Gisteren heb ik in Le Grand Colbert - ja, ja mijnheer & mevrouw 'l Heure Bleue waren in Parijs - het glas geheven op iedereen met een groot valentijnshart voor andere mensen ...
Eerder bezochten we de grote Cranachtentoonstelling in Le Musée du Luxembourg. Alwaar we gewaarschuwd werden voor het gevaar van teveel liefde.
Zo hoef ik je niet te vertellen dat het slecht afliep met Adam en Eva, het eerste liefdespaar in de christelijke geschiedenis. Overigens verbazend hoe modern de Adam en Eva van Lucas Cranach aandoen. Je zou het vijgenblad van Adam zo door een jeans kunnen vervangen.

Lucas Cranach de Oude - Adam en Eva (1526)

Adam moest bitter boeten voor zijn liefde voor Eva, het teveel aan liefde maakte Heracles dan weer tot een zot. Nadat hij in een bui van razernij Iphitus had vermoord, moest hij namelijk als straf een jaar als slaaf werken aan het hof van Omphale, de koningin van Lydia. Als de koningin te weten komt wie die slaaf is, trouwt ze met hem. Herakles is zo verliefd op Omphale dat hij zich niet verzet als zij en haar slavinnen hem vrouwenkleren laten dragen, wol laten spinnen en andere vrouwendingen doen.

Lucas Cranach de Oude - Herakles bij Omphale (1537)

Een man die zich met vrouwenzaken bezighoudt? Ridicule in het klassieke wereldbeeld! Alhoewel, ik kan mij het commentaar of de blikken zo voorstellen als een man nu in de trein zou zitten breien of borduren. Misschien wordt het schilderij Herakles bij Omphale ooit nog eens door een actiegroep (met culturele achtergrond, dat wel) tegen de metroman- en voor de retroman gebruik. 
Ik had na de tentoonstelling even genoeg stof tot nadenken. Voor een ander onderdeel van het bezoek - waarover later meer - stuurde deze Omphale haar Herakles uit wandelen ...