De prinses mag naar huis!

Toen het lot besliste dat Elena weken te vroeg de warme baarmoeder zou moeten verlaten, stookte een IJslandse god een oude vulkaan flink op zodat die zijn as tot kilometers hoog de lucht in blies en vliegtuigen aan de grond moesten blijven. Zo kon de ooievaar onbelemmerd door de intens blauwe hemel vliegen om zijn spoedbestelling veilig af te leveren.
Vandaag, op koninklijk 30 april, mag de gulzige prinses naar huis en hangen in heel Nederland de vlaggen uit. Ik heb er nog een speciale, uit de eigen vlaggenfabriek, aan toegevoegd.
Welkom thuis prinses Elena!

Met welgevallen ...

Kan jij soms ook zo met welgevallen staan kijken naar iets dat je hebt gemaakt? Dat had ik nu met dit babydekentje in ajourpatroon. Ik mag dit zeggen want de verdienste ligt helemaal bij Drops, wat is Alpaca toch een heerlijk zachte wol en wat een lief patroon: echt een babydekentje zoals een babydekentje hoort te zijn. Nu nog het baby-tje erin. Voorlopig gebruikt DD het, verrukt over de zachtheid, zelf in haar ziekenhuisbed. Zo is het ook een beetje een troostdekentje ...

Nestdiertje

Het gaat goed met moeder en kind. Mijn dochter herstelt goed en Elena is een wonderlijk dapper ding. Piepklein is ze maar vastbesloten haar weg door het leven te vechten. De eerste stap is voldoende aankomen om naar haar eigen wiegje thuis te mogen. Ze beschouwt haar mamma als de warme melkfabriek die haar daarbij moet helpen. Omdat de kleinste 'gewone' babykleertjes slobberen rond haar lijfje ga ik zo ontroerende minirompertjes en slofjes voor prematuurtjes brengen. Verpakt in een zelfgemaakt doosje - het lieve plakplastic vond ik gisteren in een aardig winkeltje.
Misschien mag ik het nestdiertje dadelijk voor het eerst in mijn armen houden ...

Wieg
Geur van honing
en jonge melk
van een nestdiertje
dat slaapt.
Een ademhalen van dons
En speurbaar
aan de neusvleugels
de geur van wat er gebeurd is;
geboorte,
geheim.

Ida Gerhardt

Gelukkig heet ze Elena ...

... en niet "Eyjafjallajökull" ...
TV-journalisten in België en Nederland spreken de naam uit alsof de vulkaan al jaren een bekende is. Soms zijn ze zo blij met hun eigen kunnen dat ze de naam nog een paar keer triomfantelijk herhalen ('kijk mamma, zonder handen!'). Voor Amerikanen is het ietwat moeilijker zoals je op onderstaand filmpje kan zien & horen ...

Het Echte Leven

Iedereen heel erg bedankt voor de berichtjes en mailtjes. De lieve, warme wensen doen echt deugd! Voorlopig heb ik niet veel tijd om rond te neuzen op blogs. Het Echte Leven neemt mij volledig in beslag. Zoals het in adoratie kijken naar Elena in haar warme couveuse.
In het ziekenhuis kan ik wel rustig naast het bed van J, die maar langzaam geneest van een ernstige zwangerschapsvergiftiging, breien aan dit dekentje. Nadenkend over de nieuwe levensfase die is begonnen ...

Elena est arrivee!!

De ooievaar dacht nog een paar weekjes te hebben en heeft zich dus erg moeten haasten - en wolken vulkaanas doorstaan - om zijn lieve spoedbestelling af te leveren. Na een paar bange dagen en nachten werd vrijdag Elena geboren - 6 weken te vroeg . Een klein, mooi en lief mensje. Haar mamma en pappa zijn verbaasd en verrukt, haar opa's en oma's reddeloos verliefd ...

Dragers van emotie?

Boeken, wat is dat toch met boeken? Het lijkt wel alsof het een aparte species is die zich onttrekt aan de wetten van natuurlijke selectie en survival of the fittest. Hoeveel boeken je ook wegdoet hoeveel boekenkasten je ook koopt, het boek woekert voort en verovert binnen de kortste keren tafels, kasten en planken. Ik schrijf nu wel zo makkelijk ‘boeken wegdoen’ maar dat gaat zomaar niet. Boeken uit je huis, uit je leven verwijderen – het is hartverscheurend. Misschien omdat het dragers zijn van emotie? Omdat de bladzijden herinneringen aan plaatsen, aan momenten uit je leven omarmen?
In een poging tot opruimen had ik mijzelf een tijd geleden tot flinkheid gemaand en een kartonnen doos gevuld met boeken-die-nu-toch-echt-wegkunnen. Maanden heeft die doos in een hoek gestaan en de Feng Shui in mijn huis danig verstoord. Maar ja, gooi je zomaar een boek weg dat je weliswaar nooit hebt ingekeken maar dat je wel op Schiphol kocht, zoveel jaar geleden op de dag dat je zoon voor een jaar naar Australie vertrok? En ooit was ik zo dapper, we schrijven juni 2000, om op reis een boek – Into the wild van Jon Krakauer – achter te laten. Wat had ik daar achteraf spijt van … Maar vandaag een nieuwe poging tot flink zijn. Ik heb mij aangemeld bij Book Crossing en het eerste boek into the wild gelaten. Het is een boek uit die kartonnen doos. Ik heb het niet gekregen, niet gekocht en niet gelezen. Ik weet zelfs helemaal niet hoe het überhaupt in mijn huis terecht is gekomen. Een goed object om het ontboeken voorzichtig en emotieloos te proberen. Ik heb het vanochtend losgelaten in de Hispeed Corner van Utrecht Centraal . Dat het een mooie toekomst mag hebben …

een zeer zoet vermoeden van de zon

Er is geen ontkomen meer aan: de lente breekt schoorvoetend door. De knoppen van de Japanse kerselaar en de ranonkelstruik smachten naar zon om open te breken. En verscholen in de klimop achter in onze tuin moet wel een nestje verborgen zijn - het merelmannetje verjaagt agressief roodborstjes, lijsters, meesjes of mussen die iets te dichtbij komen.
Het vogelkoppeltje op mijn borduurlap is iets vriendelijker. Het is dan ook een oud & verlaten paartje. Niets zon en lentelucht voor hen: zij zitten al jaren, neergevlijd op een halfgeborduurde merklap, opgesloten in een donkere la. Uit medelijden heb ik ze er vandaag uitgelaten zodat ook zij even kunnen genieten van een zeer zoet vermoeden van zon ...

Voorjaarsverwachting
Wat zijn ze schoon, de schemerige dagen
Die niet meer grijs en nog niet paarlemoer
Zijn durven, alsof er een lichtschijn voer
Door een groot ademen, dat met zijn vlagen
Van ijle blankte langs ons henenstrijkt,
En even staat en langzaam witter wordt,
En dat een bal en een geschitter wordt
En 't effen grijs doet glinsteren, - wijkt.

De tuinen doen nog niets dan ademhalen,
Maar diep en zwaar, alsof er reeds een dwalen
Van wakker wezen in hun slaap begon,
Alsof er reeds bewegen en een kentelen
Is aangevangen om naar 't licht te wentelen
In een zeer zoet vermoeden van de zon.
Willem de Mérode.

Kijk wat de paashaas bracht!

Kijk nu toch eens wat de Paashaas hier heeft gebracht! Ik denk eerlijk gezegd wel dat hij zich van adres heeft vergist. Zijn vrouwtje heeft dit aardbeienvestje vast gebreid voor het aardbeienkindje dat einde mei mijn dochter-aan-zee komt verblijden. Het pientere hazenvrouwtje heeft dezelfde katoen en dezelfde knoopjes gebruikt als ik bij het breien van deze barboteuse en deze slofjes. Zou ze haar spulletjes ook bij La Droguerie hebben gekocht?

Zalig Pasen! - Paaseierdopje {Tutorial}

Professioneel werk ik veel met Geleerde Mensen. Dat zou je niet altijd denken als je mijn blog een beetje kent - vaak lijk ik eerder een kleuterjuf (belangrijk beroep!). Zoals bekend is de WC-rol een van de fundamenten waarop het kleuteronderwijs rust. Jij hebt vroeger vast ook wel eens een tas grijsbruine rollen mee naar school genomen. Eindelijk is er nu een merk dat de grijsheid doorbreekt en met kleurige rollen ieders inspiratie in het kleinste kamertje prikkelt - l'imagination au pouvoir als het ware. De gele rollen vragen er bijvoorbeeld om getransformeerd te worden tot paaseierdopjes - een leuk kleuterpaaswerkje waarmee deze volwassene zich zeer vermaakt heeft ...
Weeceerolpaaseierdopje
nodig
- gekleurde WC-rol
- scherp mesje
- kartelschaar
- dubbelzijdig plakband
- grassprietjes of ander groen
- vilten bloem
werkwijze
1-Maak met een scherp mesje een snee in het midden van de rol, groot genoeg om er de kartelschaar door te steken.2. Knip de rol met de kartelschaar in 2 stukken.
3. Beplak de onderkant met dubbelzijdig plakband. Kleef daarop de grassprietjes of ander groen uit de tuin. Ik gebruikte de blaadjes van de uitgebloeide sneeuwklokjes.
4. Plak er een zelfgemaakt of gekocht (bijvoorbeeld bij Blokker of Xenos) vilten bloemetje op.
Een eiermutsje, zelfgebreid of zoals op de foto hieronder gekocht in de HEMA, maakt het helemaal af.
Zalig Pasen iedereen!
De illustraties zijn van Simonne Baudoin en komen uit Piko, het eendje (1954) uit de Rinkelbel-Reeks

Enne: let even op de google doodle van vandaag ter ere van Hans Christian Andersen ...

aprilvis

Geniet je een beetje van 1 april? Al iemand/zelf beetgenomen?
Heb je bijvoorbeeld de NRC-next van vandaag gezien? (letterlijk een dure grap!)
Vandaag presenteren de 20 werkgroepen hun adviezen om miljarden te bezuinigen. Dat zijn geen aprilgrappen, vrees ik ...