Aandacht en liefde. Of je nu kinderen opvoedt, het eten kookt of handwerkt, aandacht en liefde zijn de belangrijkste 'benodigdheden'. En daarbij hoort ook eerbied voor de dingen. In onze wegwerpmaatschappij is dat niet zo evident. Wij springen nonchalanter om met spullen dan onze ouders en onze kinderen achtelozer dan wij. In Japan zal het wel net zo zijn. Maar vandaag in de Sensoji temple in hartje Tokyo niet. Al 400 jaar komen kimonomaaksters op 8 februari naar die tempel om Hari-Kuyo te vieren, het ‘Festival van de Gebroken Naalden’. Ze danken hun naalden voor het harde werk door ze in brokken tofu te steken. Deze traditie heeft zijn wortels in het Boeddhisme maar stoelt op het oude Shintoistische animistisch geloof dat alle dingen een ziel en een geest hebben.
En zeg nu zelf, je hebt vast al wel eens gefoeterd op naalden die braken of die plots vielen en nooit meer gevonden werden. Maar kan je je een leven zonder naalden voorstellen? Nee toch? Dus een beetje meer eerbied voor die schijnbaar nederige objecten is toch wel op zijn plaats - al was het maar een dag of zelfs maar een uur.
Dat vond
zij ook en ze riep daarom iedereen op om op 8 februari een uurtje of zo op een of andere manier bezig te zijn met naalden. Dat heb ik dan ook gedaan. Eindelijk, eindelijk heb ik een naaldenmapje afgewerkt dat al jaren op de laatste steekjes lag te wachten.
't Was vandaag een drukke dag - ik treinde kriskras door het jubelende land - het binnenwerk verdient daardoor niet de precisiehoofdprijs maar daar ging het dan ook niet om. De bedoeling was een diepe buiging te maken voor Zuster Naald.
Dat wij nog lang mogen genieten van deze uitvinding van onze zusters/broeders uit lang vervlogen tijden ....
 |
Oudste (benen) naalden, ongeveer 12.500 jaar oud, gevonden in Frankrijk |
|
14 opmerkingen:
Mooi blogje (zoals gewoonlijk overigens).
Hier had ik nog nooit van gehoord. Mooi hoe dat herdacht wordt.
*Marianne*
leuk initiatiefje !...en ja k doe mijn best dankbaar te zijn voor alles wat ons dient en te recycleren, maar zo´n gezamelijk ritueel is toch veel intenser !!
Wat een bijzonder verhaal, mooi! Bijzonder om te lezen hoe ze in Japan dit soort tradities in ere houden! Ik ben ook erg voor hergebruik, maar wat je nog met afgebroken naalden zou kunnen doen zou ik echt niet weten...Je naaldenmapje is erg mooi geworden, heel puur! Kun je trots op zijn! Dank voor het leuke logje!
Ik zal vandaag mijn naalden herdenken die ik versleten heb, ik zou mijn geen wereld voor kunnen stellen zonder die kleine prikkertjes
Lief naaldenboekje (ik dacht 'vroeger' altijd: wat heb je daar nu aan?? Maar kan tegenwoordig niet meer zonder. Naalden op de grond met kindjes in huis zijn te gevaarlijk!
Enig logje en laat ik nu net op 8 februari twee Japanse dames op bezoek hebben, maar niets gehoord over deze bijzondere dag. Wel over Oni!:-)
Wat een speciaal initiatief en gebruik. een superpost!
Mooi om daar zo bij stil te staan.
Je naaldenmapje is prachtig geworden.
Nooit zal ik meer hezelfde kijken naar een naald !
Fijne woensdag
Mapi
Wat leuk om hier over te lezen. Ik had geen idee over dit gebruik. Wat zouden we zijn zonder de naald, ik zal er vanaf nu met andere ogen naar kijken. Het wordt misschien ook eens tijd dat ik ook een mooi mapje voor ze maak,ik bewaar ze in het speldenkussen of borduurwerk.
Groetjes
Wat een leuke post! En laat ik nou net Nesthäckchen gekregen hebben? Zal er morgen iets mee doen! :)
interssant verhaal, nooit geweten.
Lief mapje mét een verhaal zou Berthi zeggen !!;-)
((Zwaaii))... MM
Love your blog!
and fell in love with that 2nd photo!
Rosa
de dag is uit onwetendheid geheel aan mij voorbij gegaan ;) Gelukkig ben ik altijd erg zuinig op mijn naaldjes, het hele jaar door, Mooi boekje heb je weer gemaakt!
marcella
nnuttigenfraai.web-log.nl
o jee, ik probeer het zo vaak, aandacht en liefde en al die dingen, maar even vaak komt er niets van terecht... neem nu zo'n naaldenboekje. zo vaak heb ik gedacht dat ik er een zou maken, maar 't is er nog niet van gekomen. enfin, het is goed om hier weer inspiratie op te doen :-)
Zulke tradities mogen niet vergaan. Zeker niet van zo'n op het eerste zicht kleine uitvinding, maar met heel grote praktische gevolgen. Inderdaad, wat zouden we doen zonder naald.
Ik zit hier vlindertjes te knippen, en bedacht me: eigenlijk zou ik Ricus straks met de overschotjes een vlinder kunnen laten beplakken.
En net daarna lees ik over wegwerpmaatschappij en kinderen :)
Jong geleerd, oud gedaan.
Een reactie posten