Er is geen ontkomen meer aan: de lente breekt schoorvoetend door. De knoppen van de Japanse kerselaar en de ranonkelstruik smachten naar zon om open te breken. En verscholen in de klimop achter in onze tuin moet wel een nestje verborgen zijn - het merelmannetje verjaagt agressief roodborstjes, lijsters, meesjes of mussen die iets te dichtbij komen.Het vogelkoppeltje op mijn borduurlap is iets vriendelijker. Het is dan ook een oud & verlaten paartje. Niets zon en lentelucht voor hen: zij zitten al jaren, neergevlijd op een halfgeborduurde merklap, opgesloten in een donkere la. Uit medelijden heb ik ze er vandaag uitgelaten zodat ook zij even kunnen genieten van een zeer zoet vermoeden van zon ...
Voorjaarsverwachting
Wat zijn ze schoon, de schemerige dagen
Die niet meer grijs en nog niet paarlemoer
Zijn durven, alsof er een lichtschijn voer
Door een groot ademen, dat met zijn vlagen
Van ijle blankte langs ons henenstrijkt,
En even staat en langzaam witter wordt,
En dat een bal en een geschitter wordt
En 't effen grijs doet glinsteren, - wijkt.
De tuinen doen nog niets dan ademhalen,
Maar diep en zwaar, alsof er reeds een dwalen
Van wakker wezen in hun slaap begon,
Alsof er reeds bewegen en een kentelen
Is aangevangen om naar 't licht te wentelen
In een zeer zoet vermoeden van de zon.
Willem de Mérode.
11 opmerkingen:
borduurwerkje: prachtig
gedicht: prachtig
mooi borduurtje, uit medelijden toch maar "even" afmaken? ;)
marcella
nuttigenfraai.web-log.nl
Zonde van je prachtig borduurwerk om het in een la te laten liggen!
Mooi gedicht!
Oh wat jammer, dat deze in de la wonen, kun je er geen affo van maken, zonde van dit beeldschone borduurwerkje! Maar hier is het ook een gekrakeel van jewelste, een duif die iedereen verjaagt behalve het meesje dat druk heen en weer vliegt in het nestkastje.
Fijne zonnige week, groetjes
Lida
Ik droom even weg bij dit prachtig borduurtje en gedicht.
Oh, wat prachtig geborduurd!
En wat een heerlijke tekst erbij. Ik blijf hem maar lezen....
Zo mooi en teer geborduurd ! Dat verdient een tweede kans.
Zucht ... wat een heerlijk gedicht, ik adem een diepe teug lucht in tijdens het lezen, mijn hart wordt er licht van en Elisabeth, je gaat dat lieve paartje toch niet weer het donker in duwen ;- )
Dat borduurtje is zo te zien op jute of niet? Passend bij de andere jute ontwerpen?? Wel passend bij dat onderwerp die twee lieve vogeltjes!
Prachtig gedicht, om melancholiek van te worden!
Wat lief van je dat dit paartje uit de donkere la mocht, en hopelijk ook uit de la mag blijven want het bevalt ze veel beter om in gezelschap van anderen te zijn.
Een prachtig borduurtje en een mooi gedicht
Een reactie posten