Dragers van emotie?

Boeken, wat is dat toch met boeken? Het lijkt wel alsof het een aparte species is die zich onttrekt aan de wetten van natuurlijke selectie en survival of the fittest. Hoeveel boeken je ook wegdoet hoeveel boekenkasten je ook koopt, het boek woekert voort en verovert binnen de kortste keren tafels, kasten en planken. Ik schrijf nu wel zo makkelijk ‘boeken wegdoen’ maar dat gaat zomaar niet. Boeken uit je huis, uit je leven verwijderen – het is hartverscheurend. Misschien omdat het dragers zijn van emotie? Omdat de bladzijden herinneringen aan plaatsen, aan momenten uit je leven omarmen?
In een poging tot opruimen had ik mijzelf een tijd geleden tot flinkheid gemaand en een kartonnen doos gevuld met boeken-die-nu-toch-echt-wegkunnen. Maanden heeft die doos in een hoek gestaan en de Feng Shui in mijn huis danig verstoord. Maar ja, gooi je zomaar een boek weg dat je weliswaar nooit hebt ingekeken maar dat je wel op Schiphol kocht, zoveel jaar geleden op de dag dat je zoon voor een jaar naar Australie vertrok? En ooit was ik zo dapper, we schrijven juni 2000, om op reis een boek – Into the wild van Jon Krakauer – achter te laten. Wat had ik daar achteraf spijt van … Maar vandaag een nieuwe poging tot flink zijn. Ik heb mij aangemeld bij Book Crossing en het eerste boek into the wild gelaten. Het is een boek uit die kartonnen doos. Ik heb het niet gekregen, niet gekocht en niet gelezen. Ik weet zelfs helemaal niet hoe het überhaupt in mijn huis terecht is gekomen. Een goed object om het ontboeken voorzichtig en emotieloos te proberen. Ik heb het vanochtend losgelaten in de Hispeed Corner van Utrecht Centraal . Dat het een mooie toekomst mag hebben …