maandag 9 november 2009

Ich war dabei ...

De mens is – op een uitzondering na – slechts een radertje in de geschiedenis. November 1989, geruchten over het onvoorstelbare: de Berlijnse muur staat letterlijk en figuurlijk op instorten. Overweldigd door het gevoel ‘dit is mijn kans om de hartslag van de geschiedenis te voelen kloppen’ liet ik man en kindertjes achter en stapte in de trein naar Berlijn. Ik ging alleen maar was niet alleen, duizenden anderen hadden hetzelfde besluit genomen, soms zelfs midden in een verjaardagsfeestje. Er was in de smalle gangen van de trein geen centimeter meer vrij maar de lange tocht door de zwarte nacht verliep in een ongekend vrolijke, opgewonden en solidaire sfeer. In de grauwe novemberochtend reden we Bahnhof Zoo – en de geschiedenis – binnen …
Berlijn was één groot feest: honderduizenden mensen met een mengeling van vreugde en ongeloof in de ogen. Trabantjes die Unter den Linden opreden en met luid gejuich werden ontvangen. Britse soldaten schonken – very British – gratis thee. In de metro vroeg een vrouw mij, heel ontroerend, of dit de juiste richting was naar Charlottenburg. Zij woonde op een steenworp afstand in Oost-Berlijn maar was al die jaren nooit meer in die wijk van haar jeugd geweest.
Met de televisiebeelden van mensenmassa’s die ‘Wir sind das Volk’ scanderen, nog vers op het netvlies wandelde ik, via het nog functionerende Checkpoint Charlie, naar Oost-Berlijn. Dit toch al desolate stadsdeel lag er verlaten bij. Mensen spoedden zich naar de andere kant van de muur om zich aan te sluiten bij de lange rijen Ossies (duidelijk herkenbaar aan hun grauwe uiterlijk) wachtend voor electronicazaken. Elke Ossie die naar het Westen kwam kreeg 100 DM bezoekersgeld. En dat geld moest zo snel mogelijk uitgegeven worden aan felbegeerde consumptiegoederen of aan sinaasappels, bananen en prullaria die slimme Wessies verkochten vanuit hun kofferbak. Een handjevol idealistische achterblijvers hielden een minidemonstratie op de Alexanderplatz met borden die opriepen tot vrijheid van geest in plaats van vrijheid tot consumeren …Het echte theater speelde zich af bij de scheiding tussen Oost en West. Jongens en meisjes dansten op de muur, VoPo’s (Volkspolizei) met machinegeweer liepen beduusd heen en weer en moesten machteloos toekijken hoe hun afgerukte kepie in de Berlijnse nacht als trofee van hand naar hand werd geworpen. Ik had natuurlijk geen hamer en beitel bij maar heb als 'muurspecht' wel mijn steentje bijgedragen (haha) aan het slopen van de gehate muur. Ik weet niet of muren DNA hebben. Anders moet je mij gewoon op mijn groenbruine ogen geloven dat de steentjes op de foto twintig jaar geleden door mij met nagelvijl en sleutel zijn losgepeuterd uit de echte Berlijnse muur. Mijn miniminibijdrage aan de geschiedenis …

11 opmerkingen:

  1. Geweldige belevenis moet dit geweest zijn .
    Alleen al zo'n treinreis met gelijkgestemden lijkt me super.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. @martine: die treinreis was inderdaad onvergetelijk!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. schitterend verhaal en schitterend dat jij dat hebt gedaan.

    En mooi deze wende in de geschiedenis.

    Heb vanmiddag naar de herhaling van de viering gekeken, en dat was zelfs kipppenvel.

    MM

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Oja, EN ik geloof je op je groen/bruine ogen.
    Kijk maar naar mijn trouwe bruine hondenogen !!;-))

    MM

    BeantwoordenVerwijderen
  5. waauw, om jaloers van te worden
    te laat geboren :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Prachtig verhaal, wat een belevenis moet dat geweest zijn. Ik heb de muur ook gezien, maar toen stond er nog maar een klein stukje. Berlijn kwam op mij zoveel beter over dan ik gedacht had, wij zwierven van 'oost naar west' en genoten van alles!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Wat een schitterend verhaal! Heb gister gedeeltes gezien van de herdenking. Het was een woelige periode die ik me heel goed herinner met Walesa, Jarozelski e.a.
    Gisteren zaten we te kijken en vertelden DS over het "IJzeren Gordijn" en de koude oorlog. Hij kan het zich allemaal maar moeilijk voorstellen. Tijd om es naar Berlijn te gaan en historie te gaan proeven!
    Heel bijzonder dat je daar bij was destijds en historische stenen, dat zijn het!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Mooi log. Wat bijzonder dat je daar toen naar toe bent geweest.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Ik had deze week ook het gevoel er bij te willen zijn maar helaas ben ik niet zo avontuurlijk om man, kind en werk achter te laten en te gaan. Ik ben afgelopen december nog in Berlijn geweest en nog altijd als ik daar loop vind ik het een zeer bijzonder gevoel en denk ik terug aan de beelden van wat jij die dag in het echt zag gebeuren. Overweldigend, ontroerend......

    BeantwoordenVerwijderen
  10. @mm: ik ben zelf ook erg blij dat ik mijn impuls gevolgd had ...
    @aralu dawn: voor jou komt er zeker ook een kans!
    @betty: het is zo'n interessante, van geschiedenis doordrenkte stad!
    @balsemien: voor kinderen nu is dit allemaal zo ver weg en waarschijnlijk moeilijk te begrijpen.
    @willy: het is een waardevolle herinnering.
    @sylvia: het zijn beelden die je bijblijven. ik ben later nog teruggeweest in berlijn. het is een fantastische stad ...

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Jammer dat ik de laatste tijd zo weinig blogs heb kunnen bezoeken. Dit log echter geeft me ook nu nog kippenvel, heel indrukwekkend om daar bij te zijn geweest, dat vergeet je nooit en ik geloof je op je bruin-groene, of groen-bruine ogen ;- )

    BeantwoordenVerwijderen