I.M. Martje

Gisteren was het een treurige dag: Martje werd begraven. Zij is 19 jaar geworden - vier jaar woonde zij thuis, vijftien jaar in een tehuis. Martje was zeer zwaar en meervoudig gehandicapt. De ouders hebben nooit geweten of Martje hen herkende, maar hun verdriet bij haar overlijden werd daar niet minder door. Op het overlijdensbericht stond een stuk uit het gedicht
De mislukte fee van Annie M.G. Schmidt

(...)

De koning zei: Dit is een spree.
Iets héél bijzonders. Geef haar thee
en geef haar koek. En geef haar ijs.
Ze blijft hier wonen in 't paleis.

Nu woont het feetje al een tijd
aan 't hof van koning Barrebijt
en niet als keukenmeid, o nee!
Ze is benoemd tot opperspree.

Ze heeft een gouden slaapsalet
en gouden muiltjes voor haar bed.
En alle heren aan het hof
die knielen voor haar in het stof.
Waaruit een ieder weer kan lezen
dat men als fee mislukt kan wezen
maar heel geslaagd kan zijn als spree.
Dit stemt ons dankbaar en tevree.

Voor de moeder van Martje maakte ik een klein souvenir. De foto is van een engel, niet van Martje. Maar misschien is Martje nu een engel die eindelijk kan zingen en springen ....