Eten uit mijn Peace Garden

Meneer l'Heure Bleue en ik houden erg van ons stadstuintje. Meestal doen we dat passief: we kijken vergenoegd uit over wat we soms badinerend onze 'jardin sauvage' noemen en constateren verrukt dat er weer een paar zwerfplantjes spontaan onze tuin als vestigingsplaats hebben gekozen: zevenblad, paardenbloem, grasklokje, dovenetel, schijnpapaver.
Maar er zijn ook dagen dat we als echte stadsboeren naarstig groenten en fruit zaaien, stekken, snoeien, gieten en oogsten. Wat er al niet op een paar vierkante meter kan groeien: tomaten, broccoli, koolrabi, snijbiet, pluksla, rucola, boontjes, courgette, pompoen, raapstelen, peterselie, tijm, rozemarijn, salie, oregano, vlier, aalbessen, druiven enz...
Puur genot, maar de opbrengst zou ons niet door een oorlogswinter heen helpen. Ons tuintje is bepaald geen Victory Garden.

(Als je op 'victory garden' googlet kom je verbazend veel propaganda tegen - een beetje patriot wapende zich militaristisch met hark en hak om ook een bijdrage te leveren aan de oorlogsmachine.

Op de Nederlandse affiche hieronder is overigens wonderlijk weinig resultaat van die noeste arbeid te zien).

Terug naar vredestijd. De snijbiet voelt zich goed in onze Peace Garden en groeit welig. We hebben er al heel wat van geplukt. Vandaag leek het mij echt een dag voor snijbietpizzaatjes.

 

Een tomaatje en wat rucola uit de tuin erbij om wat kleur te geven. En een glaasje wijn natuurlijk ...

Als je geen stadboer(in) bent, koop je toch gewoon snijbiet in de supermarkt? Of een courgette - ook lekker op zo'n pizzaatje.

Smakelijk! En een mooi, vredig weekend gewenst!