Noorderlicht

 't Lijkt wel of ik in een Digitaal Dipje zit: het bloggen wil maar niet vlotten. Misschien omdat het 's avonds al donker is als ik thuiskom en de zon allang verdwenen - als die er überhaupt al geweest is.
Vandaag was er eindelijk voldoende licht om het eindresultaat - de Northern Lights Cape - te fotograferen van het bloedstollend geknip aangekondigd in mijn vorige bericht. Ik was meteen weerloos verliefd op het patroon toen zij van Atelier Prins er begin juli aan begon. En toen zij het resultaat van haar warm breisel (in hartje zomer!!) liet zien, was er geen houden meer aan: ik moest en zou deze kindercape voor Elena maken. Woensdag krijgt ze hem, met Sinterklaas. Om zeker te zijn dat ze hem ook zal dragen moet ik misschien maar zeggen dat het een Pietencape is (ze draagt sinds vorige week van 's ochtends tot 's avonds een Pietenmuts).
Maar terug naar het knipavontuur. Eerst een antwoord op de vraag van Janny 'wat de zin van aan elkaar breien is als je het later weer doorknipt'. Goeie vraag! Welnu: het is lastig om Fair Isle/Jacquard rechts/averechts te breien want de averechtse naald moet je 'in spiegelbeeld' breien en je ziet het motief niet goed. Als je rondbreit kan je alle naalden rechts breien. Maar ja, veel patronen hebben een opening. Dan biedt een 'steek' (spreek uit: stiek') de oplossing: je voegt een paar extra steken toe die je later doorknipt. Je verstevigt de steken en vouwt de flapjes naar binnen zodat het breisel niet rafelt. Dat is de theorie. Maar dan komt de ijzingwekkende praktijk. Ik probeerde eerst maar even met een proeflapje.

 Oef, dat lukte. Dus dan - tromgeroffel - het Grote Werk:

En tada: de koker ....

... werd een capuchon! (Zoals je ziet fotografeerde ik de knipfoto bij kunstlicht.)

 

En nu zit ik toch te dubben of ik de eer aan de Breipiet laat of toch maar zal zeggen dat oma (die graag wil scoren!!) de cape heeft gemaakt - helemaal speciaal voor Elena.

Het patroon van de Northern Lights cape vind je hier: [KLIK].