dinsdag 25 september 2012

Theodora in Suriname

Mevrouw l'Heure Bleue is de laatste tijd te druk met allerlei dingen om te bloggen. Ik, Theodóra, profiteer ervan dat ze nu even de deur uit is, om jullie stiekem wat vertellen over mijn avonturen in Suriname. Ik mocht eigenlijk niet mee want mevrouw l'Heure Bleue moest naar Suriname voor werk. Maar je kent mij: ik had mij verstopt in haar koffer (hihi!)! Na aankomst in Paramaribo wilde ik langs het balkon wegglippen om een Parbootje te gaan drinken in 't Vat. Maar ze zag mij - en o, o! wat was zij boos!
Ik kreeg huisarrest terwijl zij aan het werk was. Ik mocht enkel wat luieren onder de palmen - met een glaasje lemmetje, mope of zuurzak. En van de zon genieten aan de Surinamerivier.
Gelukkig mocht ik in het weekend meevaren met de Sweet Merodia en oude plantages bezoeken langs de Commewijnerivier.
Op de plantages wordt geen koffie of suiker meer verbouwd maar er groeien wel bomen en struiken met de wonderlijkste en heerlijkste vruchten. Zoals 'gulle' tamarindes (bijna alle delen van de boom kunnen gebruikt worden),
Pomme de Cythère oftewel Venusappel,
Kalebassen,
en Noni -
(sommigen denken dat je daar zowat alles mee kan genezen - de verkoop van het vieze, dure sap levert miljarden op).
Pff, het was wel warm zeg! Goed dat moeder natuur de kokosmelk heeft uitgevonden.
En nu ben ik weer terug in dit landje waar gisteren flinke windvlagen de mensen bijna van hun fiets blies. Ik had een vlaagje van heimwee, stak een parasolletje op in plaats van een parapluutje en vroeg mevrouw l'Heure Bleue of ze mij een angisa (je weet wel, zo'n Surinaamse hoofddoek met geheime betekenis) kon ombinden. Ze bond mij iets om maar volgens mij wist ze helemaal niet hoe het moest. En de markoesa's die ik meebracht zijn ook al aardig verschrompeld. Als je markoesa eet voor het slapen gaan, zou je zoete dromen hebben! Ik droom vannacht vast over dat vreemde en vertrouwde, mooie en warme land dat een bijzonder plaatsje in mijn hart heeft.
Oei, mevrouw l'Heure Bleue komt binnen! Ze vraagt nu ik toch aan 't bloggen ben, haar nog even te verontschuldigen, ze groet jullie maar komt er nog even niet toe om jullie blogs te bezoeken.
(Trouwens: ze heeft haar koffer nog niet opgeruimd. Moet ik goed in de gaten houden, misschien zit er weer een reisje in. Dan vertel ik jullie daar natuurlijk ook over. Groetjes van Theodóra!!)

zaterdag 1 september 2012

Blauw & groen

Nee, ik heb mij vandaag niet blauw & groen geërgerd. Integendeel: ik heb juist genoten van blauw en groen.
Van de blauwe maan (2de volle maan in 1 maand) die 's nachts boven onze tuin hing, denkend aan die andere volle maan begin augustus. Het was een magische avond - de laatste avond bij onze Verre Zoon. We dronken prosecco met J & A en hun vrienden terwijl links de volle maan opging boven de heuvel, roodgekleurd door een majesteitelijke zon die rechts onderging boven de Pacific.
Gek te bedenken dat dezelfde blauwe maan nu ook boven Skyline Boulevard hing ...

En we genoten - meer prozaïsch - van het groen van de rucola uit datzelfde tuintje van ons.
Met olijfolie, parmesan, grano padano enz... gemixt tot een heerlijke pesto (recepten te over op Internet).
Samen met linguine en tomaatjes (ook uit eigen tuin) een verrukkelijke lunch onder de rijpende druiven boven ons hoofd en met warme septemberzon op de blote huid.
Meer moet dat niet zijn ...