maandag 21 februari 2011

Leuker kunnen we het niet maken, mooier wel - {bankpapieren 6}

Elk jaar ben ik zo blij als de eerste sneeuwklokjes hun witte hoofdjes uit de wintergrond omhoog wiebelen. 'Bijna lente', denk ik dan. Maar wat duurt dat 'bijna' toch altijd weer lang! Ik zet het huis dus maar vol blauwe druifjes en gele tulpen en ranonkels om de grijze dagen een beetje op te fleuren.
En tot mijn vreugde viel de belastingenveloppe op de mat. Want 'leuker kunnen we het niet maken maar mooier wel'. De belastingenveloppes zijn ideaal om blauwe winterrozen te maken naar dit model van Dozi.
Eentje is geentje, in een beetje boeket horen verschillende soorten bloemen. Dus haalde ik  mijn stapel bankenveloppen weer eens boven.
Deze bloemen van How about Orange zijn zo simpel te maken - en wat een effect! Slim van Eneco overigens die mooie, oranje gespikkelde binnenkant van hun enveloppen: voorlopig verander ik niet van energieleverancier.
Nog wat anjers erbij.
En februari heeft weer wat meer kleur ...
PS:
Als je de smaak te pakken zou krijgen, bij Dane Made It vind je hier een tutorial voor prachtige tissuebloemen.

zaterdag 19 februari 2011

Paris, je t'aime (slot) - tastbare liefde

En dan natuurlijk de buit! Daar gaat het toch om. De verkopers in de Souk van Marrakesh roepen als ze een Nederlands accent horen, 'kijken, kijken, niet kopen!'. Maar dat was zeker niet het geval in de Parijse Handwerksouk, ook wel bekend als 'l Aiguille en fête.
Daar gaan we: ik ging naar  Parijs en ik kocht ...
... de kit Mini boite  à fleures van Facile Cécile:
Foto: Cote passions
... de kit Leçon de points - débutant van Un chat dans l'aiguille - een stoffen boekje om verschillende borduursteken te leren.
... en natuurlijk een heleboel boeken. De keuze was moeilijk, in Frankrijk verkopen ze zooooveel mooie handwerkboeken. De keuze viel op:
Trésors chinés van Annie Feuillebois (nu kan ik helemaal geen snippertje stof of kant meer weggooien).
Bordures de perles au crochet et à l'aiguille. Een typisch Turkse techniek maar hier beschreven door Japanners. (De mooiste stand van Provençaalse boutis op de beurs was overigens ook van een Japanse, meer bepaald van Kumiko Nakayama.)
En Cadeaux Feutrés van Facile Cécile, een hors- serienummer van Quilt Country.
Tenslotte kocht ik nog mooie draadjes voor mijn nieuwe kantklospassie.
Een paar van deze prachtige strengen bij de stand van Scharlaeken uit Brugge.
En klosjes Fil au Chinois. Ik kende dit merk niet maar werd meteen verliefd op de mooie verpakking. Op de website lees ik dat dit garen tot het begin van de twintigste eeuw een van de bekendste garens was in Europa en handwerkofielen het mythisch mooi vinden. Nu ben ik nog blijer met mijn mythische Chineesjes!
Foto: Jookies
Tjonge, jonge zal je zeggen. Wat heb jij veel uitgegeven. Klopt. Ik schreef toch al dat mijn portemonnee na de beurs onrustwekkend dunner was? En het strafste is eigenlijk dat ik, weer in het centrum van Parijs, te gierig was om een euro (1 euro!!!) uit te geven bij de luxueuze Point WC - un espace de toilettes publiques « haut de gamme » met tientallen kleurtjes WC-papier in het winkelcentrum Carrousel du Louvre.
Een mens zit soms raar in elkaar ...

Nagekomen bericht
Sabine, die zelf geen blog heeft, was ook op de beurs en stuurde mij een heleboel mooie foto's, o.a. van dit elegante pakje dat ik zo zou willen hebben (eerst wat afvallen dan) ...



woensdag 16 februari 2011

Paris, je t'aime (2) - kostbare liefde

Ach mijn duifjes, ik ben in het paradijs geweest. De vreugde bij het ontwaren van de eerste heerlijkheden was groot, het afscheid na vele uren smartelijk en mijn arme portemonnee onrustwekkend dunner.
Ja, zij en zij hadden het vermoed: ik ben tijdens mijn verblijf in Parijs naar de Aiguille en fête, een grote en grootse handwerkbeurs in La Grande Halle de la Villette geweest.
Ik zag veel borduurwerk - de Fransen zijn zoals bekend vooral dol op linnen met rode kruisjessteken.
Maar tot mijn vreugde was er toch ook behoorlijk wat kantwerk zodat ik mijn nieuwe liefde kon voeden.
Ik kon het niet laten een foto te maken van de stand van de winkel waar zij met overgave werkt.
En natuurlijk kocht ik wat bij Facile Cécile. Kennelijk ben ik niet te enige die erg van haar ontwerpen hou. Een groot deel van de kits was al uitverkocht - misschien maar goed ook voor mijn arme portemonneetje ...
Uiteraard was er ook hier een stand voor een Goed Doel:
Het nut van deze recordsjaal is mij eerlijk gezegd een beetje ontgaan. Hij lijkt mij niet zo praktisch ...
Uiteraard bestond het publiek voornamelijk uit vrouwen - een enkele pakezel uitgezonderd.
Een aparte kanttentoonstelling was om te smullen. Ik pleit voor algemene invoer van kanten hesje voor klaarovers:
De patchworks van Lucile Dupeyrat zijn adembenemende sprookjes.
En de breisels van Sophie dalla Rosa glimlachen je toe.
Ik wierp nog een laatste blik - figuurlijk dan - op de beurs en moest daarna het paradijs weer verlaten ...
Met een heerlijke buit - dat gelukkig wel!

maandag 14 februari 2011

Paris, je t'aime (1) - gevaarlijke liefde ...

Gisteren heb ik in Le Grand Colbert - ja, ja mijnheer & mevrouw 'l Heure Bleue waren in Parijs - het glas geheven op iedereen met een groot valentijnshart voor andere mensen ...
Eerder bezochten we de grote Cranachtentoonstelling in Le Musée du Luxembourg. Alwaar we gewaarschuwd werden voor het gevaar van teveel liefde.
Zo hoef ik je niet te vertellen dat het slecht afliep met Adam en Eva, het eerste liefdespaar in de christelijke geschiedenis. Overigens verbazend hoe modern de Adam en Eva van Lucas Cranach aandoen. Je zou het vijgenblad van Adam zo door een jeans kunnen vervangen.
Lucas Cranach de Oude - Adam en Eva (1526)
Adam moest bitter boeten voor zijn liefde voor Eva, het teveel aan liefde maakte Heracles dan weer tot een zot. Nadat hij in een bui van razernij Iphitus had vermoord, moest hij namelijk als straf een jaar als slaaf werken aan het hof van Omphale, de koningin van Lydia. Als de koningin te weten komt wie die slaaf is, trouwt ze met hem. Herakles is zo verliefd op Omphale dat hij zich niet verzet als zij en haar slavinnen hem vrouwenkleren laten dragen, wol laten spinnen en andere vrouwendingen doen.
Lucas Cranach de Oude - Herakles bij Omphale (1537)
Een man die zich met vrouwenzaken bezighoudt? Ridicule in het klassieke wereldbeeld! Alhoewel, ik kan mij het commentaar of de blikken zo voorstellen als een man nu in de trein zou zitten breien of borduren. Misschien wordt het schilderij Herakles bij Omphale ooit nog eens door een actiegroep (met culturele achtergrond, dat wel) tegen de metroman- en voor de retroman gebruik. 
Ik had na de tentoonstelling even genoeg stof tot nadenken. Voor een ander onderdeel van het bezoek - waarover later meer - stuurde deze Omphale haar Herakles uit wandelen ...



dinsdag 8 februari 2011

Hari Kuyo - Eerbied voor de dingen ...

Aandacht en liefde. Of je nu kinderen opvoedt, het eten kookt of handwerkt, aandacht en liefde zijn de belangrijkste 'benodigdheden'. En daarbij hoort ook eerbied voor de dingen. In onze wegwerpmaatschappij is dat niet zo evident. Wij springen nonchalanter om met spullen dan onze ouders en onze kinderen achtelozer dan wij. In Japan zal het wel net zo zijn. Maar vandaag in de Sensoji temple in hartje Tokyo niet. Al 400 jaar komen kimonomaaksters op 8 februari naar die tempel om Hari-Kuyo te vieren, het ‘Festival van de Gebroken Naalden’. Ze danken hun naalden voor het harde werk door ze in brokken tofu te steken. Deze  traditie heeft zijn wortels in het Boeddhisme maar stoelt op het oude Shintoistische animistisch geloof dat alle dingen een ziel en een geest hebben. 
En zeg nu zelf, je hebt vast al wel eens gefoeterd op naalden die braken of die plots vielen en nooit meer gevonden werden. Maar kan je je een leven zonder naalden voorstellen? Nee toch? Dus een beetje meer eerbied voor die schijnbaar nederige objecten is toch wel op zijn plaats - al was het maar een dag of zelfs maar een uur.
Dat vond zij ook en ze riep daarom iedereen op om op 8 februari een uurtje of zo op een of andere manier bezig te zijn met naalden. Dat heb ik dan ook gedaan. Eindelijk, eindelijk heb ik een naaldenmapje afgewerkt dat al jaren op de laatste steekjes lag te wachten.
't Was vandaag een drukke dag - ik treinde kriskras door het jubelende land - het binnenwerk verdient daardoor niet de precisiehoofdprijs maar daar ging het dan ook niet om. De bedoeling was een diepe buiging te maken voor Zuster Naald.
Dat wij nog lang mogen genieten van deze uitvinding van onze zusters/broeders uit lang vervlogen tijden ....

Oudste (benen) naalden,
ongeveer 12.500 jaar oud,
gevonden in Frankrijk


zaterdag 5 februari 2011

Vroeger deed ik het met Thérèse, nu met Joe Tjoep

Hier liet ik al mijn kantklosschat zien. Inmiddels heb ik al een hele rij kantjes geklost. Lang, lang geleden - in het pre-Internettijdperk - waagde ik ook al eens een poging tot kantklossen. Toen was de Encyclopédie des ouvrages de dames van Thérèse de Dillmont - meer bepaald het exemplaar dat ik van mijn oma had geerfd - mijn (uitstekende!) gids.

En nu is er Joe Tjoep - je kan je een leven zonder You Tube bijna niet meer voorstellen. Het lijkt wel of alles daar te vinden is: muziek, documentaires, instructies. Vooral die instructies zijn zo waardevol. Je hoeft je huis niet te verlaten om de meest wonderlijke dingen te leren. Bijvoorbeeld kantklossen. Ik heb een aantal boeken over kantklossen maar het is toch bijzonder handig om iemand bezig te zien om de knepen van het vak te leren. Hieronder het moderne leren in een notedop: mijn kantkloskussen, mijn computer en een boek.
Hoe meer JoeTjoep-instructiefilmpjes ik zie, hoe meer dit 'genre' mij verbaast. Wie zijn die mensen die deze instructies geven? Sommigen willen echt hun kennis delen, sommigen lijken vooral zichzelf in de kijker te zetten en soms kijkt een vrouw zo schichtig in de camera dat ik mij afvraag of ze niet gedwongen worden door haar man-met-cineastenambities. En heb je al op de vingernagels gelet? Het lijkt wel of opgeplakte, afgevlakte witte nagelranden verplicht zijn.
Je hebt ook mensen die maar niet to-the-point kunnen komen. De minuten tikken weg maar zij zitten maar, lijzig babbelend, te friemelen met draadjes, kraaltjes, naalden, tangen, stoffen enz... 'Komt er nog iets van?' wil ik hen dan toeroepen.
Maar ik dwaal nu zelf af. 
Ik wil hierbij Meneer Joe bedanken dat hij mij in 7.43 minuten de basissteken van het kantklossen heeft geleerd. Zelfs 'simultaanklossend': rennend tussen verschillende kussens klost hij alle steken op twee verschillende manieren. En dat zonder een manicure vooraf ;) En ik ga niet zeuren over een gebrekkige verlichting of over het feit dat zijn kamer eens opgeruimd mag worden ...

Thank you Joe and Happy Lacing!

dinsdag 1 februari 2011

Wat in de toekomst ligt weten de goden


Giorgio de Chirico (1888-1978) - The Soothsayer's Recompense
Ik ken niemand in of uit Egypte, ik was er nooit, maar wat nu gebeurt in dat oude land aan de Nijl houdt mij hevig bezig. Daar is niet zomaar een volksopstand aan de gang. Daar wordt geschiedenis geschreven. En die kan zoveel kanten uit. Nu kunnen we enkel hopen dat het de goede kant op zal gaan - voor de Egyptenaren maar ook voor ons. Wat die goede kant ook moge zijn. Of zoals Kavafis, de Griekse Egyptenaar uit Alexandrië, schreef:
'Verborgenheden' - (Leiden)

De mensen merken dat wat gaande is.
Wat in de toekomst ligt weten de goden,
de enigen die volledig verlicht zijn.
Uit wat in de toekomst ligt nemen de wijzen waar
wat op handen is.
  (Uit: ‘Wijzen wat op handen is’)

en
Later in een volmaakter samenleving
zal stellig iemand anders, zoals ik geschapen,
verschijnen en handelen in vrijheid.
  (Uit: ‘Verborgenheden')

George Moustaki, ook een in Alexandrië geboren Griek, zong:
Nous traçons des frontières
Nous nous faisons la guerre
Pour défendre un drapeau
Ou sauver notre peau
Mais parmi le vacarme
Les ruines et les larmes
(...)
Mais nos enfants vont faire
L'amour ensemble
Faire des choses tendres
Que l'on fait sans apprendre
(Uit: "Espérance")

Nu is het bang afwachten wat deze (beslissende?) dag zal brengen ...